Жан Агюст Дамінік Энгр

Жан Агю́ст Даміні́к Энгр (па-француску: Jean Auguste Dominique Ingres; 29 жніўня 1780 — 14 студзеня 1867) — францускі мастак, прадстаўнік стылю нэаклясыцызм. Агульнапрызнаны лідэр эўрапейскага акадэмізму XIX стагодзьдзя. Працаваў у жанры гістарычнага жывапісу, працягваў традыцыі Нікаля Пусэна.

Жан Агюст Дамінік Энгр
Жан Агюст Дамінік Энгр. Аўтапартрэт. 1804
Дата нараджэньня 29 жніўня 1780
Месца нараджэньня
Дата сьмерці 14 студзеня 1867
Месца сьмерці
Прычына сьмерці пнэўманія
Месца пахаваньня
Месца вучобы
Занятак маляр, палітык, скрыпач, малявальнік, мастак-гравэр, графік, архітэктар, архітэктурны чарцёжнік, плястычны артыст
Навуковая сфэра малярства
Месца працы
Сябра ў Акадэмія прыгожых мастацтваў[d]
Жанры гістарычны жывапіс[8], партрэтнае маляваньне[d], ню[8], партрэт[8] і арыенталізм[d]
Плынь нэаклясыцызм
Пад уплывам Рафаэль
Узнагароды
Подпіс Выява аўтографу

Біяграфія

рэдагаваць

Нарадзіўся 29 жніўня 1780 у Мантабане на паўднёвым захадзе Францыі. Вучыўся ў тулюскай акадэміі прыгожых мастацтваў. Па заканчэньні акадэміі пераязджае ў Парыж, дзе ў 1797 становіцца вучнем Жака-Люі Давіда. У 18061820 вучыцца і працуе ў Рыме, затым пераязджае ў Флярэнцыю, дзе праводзіць яшчэ чатыры гады. У 1824 вяртаецца ў Парыж і адкрывае школу жывапісу. У 1835 ізноў вяртаецца ў Рым у пасадзе дырэктара Францускай акадэміі. З 1841 году да канца жыцьця жыве ў Парыжы. Памёр 14 студзеня 1867, пахаваны на парыскім могілках Пэр-Ляшэз.

Таксама быў скрыпачом.

Творчасьць

рэдагаваць

Cтыль Энгра сфармаваўся ў маладосьці і мала зьмяніўся на працягу ягонага жыцьця. Ад пачатку ягоныя карціны характарызаваліся цьвёрдасьцю контураў, якая характарызуецца ўласным выслоўем Энгра «малюнак — гэта гонар мастацтва».

Вонкавыя спасылкі

рэдагаваць

  Жан Агюст Дамінік Энгрсховішча мультымэдыйных матэрыялаў

  1. ^ база зьвестак Léonore (фр.)ministère de la Culture.
  2. ^ а б Энгр Жан Огюст Доминик (рас.) / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — Москва: Советская энциклопедия, 1969.
  3. ^ а б Artnet — 1998.
  4. ^ RKDartists (нід.)
  5. ^ Moiroux J. Le cimetière du Père-Lachaise (фр.)Paris: 1908. — P. 199.
  6. ^ Jouin H. La sculpture dans les cimetières de Paris (фр.) // Nouvelles archives de l’art français — 1897. — Vol. 3e série, tome 13. — P. 109. — ISSN 0994-8066; 2419-2465
  7. ^ AGORHA (фр.) — 2009.
  8. ^ а б в https://www.nga.gov/collection/artist-info.1411.html