Гэндрык Антоон Лёрэнц

Гэндрык Антоон Лёрэнц (па-нідэрляндзку: Hendrik Antoon Lorentz; 18 ліпеня 1853, Арнэм, Нідэрлянды — 4 лютага 1928, Гаарлем, Нідэрлянды) — выбітны галяндзкі фізык.

Гэндрык Антоон Лёрэнц
Hendrik Antoon Lorentz
Дата нараджэньня 18 ліпеня 1853(1853-07-18)[1][2][3][…]
Месца нараджэньня
Дата сьмерці 4 лютага 1928(1928-02-04)[4][1][2][…] (74 гады)
Месца сьмерці
Месца пахаваньня
Месца вучобы Лейдэнскі ўнівэрсытэт
Занятак куратар, фізык-тэарэтык, прафэсар, матэматык, фізык, прафэсар унівэрсытэту, батанік
Навуковая сфэра фізыка
Месца працы
Сябра ў Лёнданскае каралеўскае таварыства, Акадэмія навук СССР[d], Пецярбурская акадэмія навук[d], Француская акадэмія навук, Швэдзкая каралеўская акадэмія навук, Нідэрляндзкая каралеўская акадэмія навук[d], Амэрыканская акадэмія мастацтваў і навук[d], Расейская акадэмія навук, Пруская акадэмія навук[d], Нацыянальная акадэмія навук Італіі[d], Баварская акадэмія навук[d], Нацыянальная акадэмія навук ЗША і Турынская акадэмія навук[d][6]
Навуковая ступень доктарская ступень[d][5]
Навуковы кіраўнік Пэтэр Рэйкэ[d]
Вучні Адрыян Фокер[d]
Дзеці Geertruida de Haas-Lorentz[d], Hannie Leemhorst-Lorentz[d] і Rudolf Lorentz[d]
Узнагароды Нобэлеўская прэмія ў галіне фізыкі (1902)

Навуковая дзейнасьць

рэдагаваць

Разьвіў тэорыю аб пераўтварэньнях стану рухальнага цела, адным з вынікаў якой было так званае скарачэньне Лёрэнца — Фіцджэральда, якое апісвае памяншэньне даўжыні аб’екта пры паступальным руху. Атрыманыя ў рамках гэтай тэорыі пераўтварэньні Лёрэнца зьяўляюцца найважнейшым укладам у разьвіцьцё тэорыі рэлятыўнасьці.

За тлумачэньне фэномэну, вядомага як эфэкт Зээмана, быў удастоены ў 1902 г. разам зь Пітэрам Зээманам Нобэлеўскай прэміі ў галіне фізыкі.

Глядзіце таксама

рэдагаваць
  1. ^ а б MacTutor History of Mathematics archive — 1994.
  2. ^ а б Hendrik Antoon Lorentz // Biografisch Portaal — 2009.
  3. ^ Hendrik Antoon Lorentz // KNAW Past Members (анг.)
  4. ^ а б в Лоренц Хендрик Антон // Большая советская энциклопедия (рас.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — Москва: Советская энциклопедия, 1969.
  5. ^ а б в Onze Hoogleeraren (нід.)Rotterdam: Nijgh & Van Ditmar, 1898. — С. 357. — 363 с.
  6. ^ а б в www.accademiadellescienze.it (італ.)
  7. ^ а б Leidse Hoogleraren (нід.)

Вонкавыя спасылкі

рэдагаваць

  Гэндрык Антоон Лёрэнцсховішча мультымэдыйных матэрыялаў