Георгі Недзьведзь
Георгі Канстанцінавіч Не́дзьведзь (1938, Пінск, цяпер Берасьцейская вобласьць, Беларусь — 2019, Менск, Беларусь) — беларускі навуковец-нэўроляг.
Георгі Недзьведзь | |
 1994 год | |
| Дата нараджэньня | 21 сакавіка 1938 |
|---|---|
| Месца нараджэньня | Пінск, Палескае ваяводзтва, Заходняя Беларусь, Польская Рэспубліка |
| Дата сьмерці | 1 сьнежня 2019 |
| Месца сьмерці | Менск, Беларусь |
| Месца вучобы | Менскі мэдычны інстытут (1961) |
| Занятак | лекар, нэўроляг, навуковец, прафэсар унівэрсытэту, вынаходнік |
| Навуковая сфэра | нэўралёгія |
| Месца працы | Рэспубліканскі навукова-практычны цэнтар нэўралёгіі і нэўрахірургіі |
| Вядомы як | укараняльнік апрамяненьня гель-нэонавым лазэрам і гіпэрбарычнай аксігенацыі для лекаваньня хрыбетнікавых хваробаў нэрвовай сыстэмы |
| Навуковая ступень | доктар навук (1992) |
| Навуковы кіраўнік | Даніл Маркаў |
| Узнагароды | Дзяржаўная прэмія Беларусі (1995), Ганаровая грамата Вярхоўнага Савета Беларусі (1994) |
Дасьледнік інфэкцыйна-алергічных, міелінаразбуральных і хрыбетнікавых хваробаў нэрвовай сыстэмы. Доктар мэдычных навук (1991) і прафэсар (1997). Ляўрэат Дзяржаўнай прэміі Беларусі ў галіне навукі і тэхнікі (1995)[2]. Выдатнік аховы здароўя Беларусі (1986) і нэўроляг найвышэйшай кваліфікацыі. Укараняльнік апрамяненьня гель-нэонавым лазэрам і гіпэрбарычнай аксігенацыі для лекаваньня хрыбетнікавых хваробаў нэрвовай сыстэмы. Старэйшы брат патолягаанатама Міхаіла Недзьведзя, які таксама быў выдатнікам аховы здароўя Беларусі[3].
Жыцьцяпіс рэдагаваць
Нарадзіўся ў сям’i службоўца. У 1945—1952 гадох вучыўся ў сярэдняй школе № 3 Пінска. У 1955 годзе скончыў Пінскую мэдычную вучэльню (Берасьцейская вобласьць)[4]. У 1961 годзе скончыў Менскі мэдычны інстытут[3] і 1 жніўня 1961 году працаўладкаваўся загаднікам Бродніцкага сельскага мэдычнага ўчастка Янаўскага раёну. 1 жніўня 1962 году пачаў працаваць нэўрапатолягам Янаўскай цэнтральнай раённай лякарні. 1 верасьня 1964 году паступіў ардынатуру ў галіне нэўралёгіі ў Беларускім інстытуце ўдасканальваньня лекараў, якую скончыў 31 жніўня 1966 году. Ад 1 верасьня 1966-га да канца году працаваў нэўрапатолягам у Менскай абласной клінічнай лякарні[4].
У студзені 1967 году ўладкаваўся малодшым навуковым супрацоўнікам у Беларускі навукова-дасьледчы інстытут нэўралёгіі, нэўрахірургіі і фізыятэрапіі[3]. У 1970 годзе абараніў кандыдацкую дысэртацыю на тэму «Структура і функцыя мітахондрыяў галаўнога мозга пры досьледным алергічным энцэфаляміеліце». У 1974 годзе стаў старэйшым навуковым супрацоўнікам. У 1977 годзе заняў пасаду кіраўніка нэўралягічнага аддзяленьня. Упершыню прапанаваў для лекаваньня хрыбетнікавых хваробаў нэрвовай сыстэмы апрамяненьне гель-нэонавым лазэрам, гіпэрбарычную аксігенацыю і мадыфікаваныя тракцыйныя прылады. У 1991 годзе абараніў доктарскую дысэртацыю на тэму «Некаторыя пытаньні этыялёгіі, патагенэзу і лячэньня нэўралагічных праяваў паясьнічнага астэахандрозу». У 1995 годзе атрымаў Дзяржаўную прэмію Беларусі ў галіне навукі і тэхнікі за шэраг навуковых працаў на тэму «Патагенэз, клініка і дыягностыка нэўралягічных праяваў астэахандрозу хрыбетніка»[4].
У 1997 годзе стаў кіраўніком нэўралягічнага аддзелу Рэспубліканскага навукова-практычнага цэнтру нэўралёгіі і нэўрахірургіі (РНПЦ нэўралёгіі і нэўрахірургіі). Напісаў навуковыя працы пра генэтычныя, біяхімічныя і імуналягічныя асаблівасьці паходжаньня і разьвіцьця інфэкцыйна-алергічных, міелінаразбуральных і хрыбетнікавых хваробаў нэрвовай сыстэмы[3].
У 2001 годзе стаў кіраўніком Рэспубліканскага цэнтру расьсеянага склерозу. У 2003—2006 гадох быў старшынёй Рэспубліканскага навуковага таварыства нэўролягаў. У 2004 годзе выдаў манаграфію «Лазэрная гематэрапія ў лячэньні захворваньняў пэрыферычнай нэрвовай сыстэмы». У 2005 годзе стаў галоўным навуковым супрацоўнікам РНПЦ нэўралёгіі і нэўрахірургіі. Да 2018 году выдаў каля 400 навуковых працаў і стварыў 23 запатэнтаваныя вынаходніцтвы, а таксама зрабіў 31 рацыяналізатарскую прапанову[4].
Крыніцы рэдагаваць
- ^ http://pinsklib.by/wp-content/uploads/2018/05/21032018v.pdf
- ^ Даты, падзеі, людзі // Зьвязда : газэта. — 21 сакавіка 2014. — № 52 (27662). — С. 12. — ISSN 1990-763x.
- ^ а б в г Недзьведзь Георгі Канстанцінавіч // Беларуская энцыкляпэдыя ў 18 тамах / гал.рэд. Генадзь Пашкоў. — Менск: Беларуская энцыкляпэдыя імя Петруся Броўкі, 2000. — Т. 11: Мугір — Паліклініка. — С. 268. — 560 с. — 10 000 ас. — ISBN 985-11-0188-5
- ^ а б в г А. Н. Гарачова. Недзьведзь Георгі Канстанцінавіч (да 80-годзьдзя з дня нараджэньня) // Пінская гарадзкая бібліятэка, 21 сакавіка 2018 г. Праверана 28 сьнежня 2022 г.
 |
Гэта — накід артыкула пра асобу з Беларусі. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |