Генадзь Грушавы
Генадзь Уладзімеравіч Грушавы (27 ліпеня 1950, Менск — 28 студзеня 2014) — заснавальнік і старшыня дабрачыннага фонду «Дзецям Чарнобыля», доктар філязофскіх навук (1994), прафэсар (1995), дэпутат Вярхоўнага Савету Беларусі 12-га скліканьня. Адзін з арганізатараў Беларускага народнага фронту «Адраджэньне». У Вярхоўным Савеце ўваходзіў у фракцыю Апазыцыя БНФ. Пасьля рэфэрэндуму 1996 году грамадзкія аб’яднаньні 15-ці раёнаў Беларусі сабралі 116 тыс. подпісаў супраць скасаваньня яго дэпутацкіх паўнамоцтваў. У 1997 быў адным з заснавальнікаў Асамблеі НДА. З сакавіка 1997 г. па сакавік 1998-га знаходзіўся ў Нямеччыне праз пагрозу арышту[1]. У 1999 атрымаў нарвэскую праваабарончую узнагароду памяці прафэсара Торалфа Рафто.
Генадзь Грушавы | |
па-беларуску: Генадзь Уладзіміравіч Грушавы | |
Дэпутат Вярхоўнага Савету Беларусі | |
---|---|
1990 — 1996 | |
Прэзыдэнт: | Аляксандар Лукашэнка |
Прэм’ер-міністар: | Вячаслаў Кебіч, Міхаіл Чыгір |
Асабістыя зьвесткі | |
Нарадзіўся: |
24 ліпеня 1950 Менск, Беларуская ССР, СССР |
Памёр: |
28 студзеня 2014 Менск, Беларусь |
Партыя: | Беларуская хрысьціянска-дэмакратычная партыя (1996) |
Сужэнец: | Ірына Грушавая |
Дзеці: | Сын: Максім; дочкі: Марына, Мар’яна |
Бацька: | Уладзімер Ерамеевіч Грушавы |
Адукацыя: | Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт (1972) |
Узнагароды: |
Адукацыя і дасьледаваньні
рэдагавацьСкончыў менскую школу №50, якая спэцыялізавалася на фізыцы і матэматыцы. Аднак паступіў на філязофскі факультэт БДУ, дзе выкладаў з 1973 г. да сваёй сьмерці. У 1975 абараніў кандыдацкую, а пазьней і доктарскую дысэртацыю па філязофіі. З 1991 прарэктар Інстытуту сучасных ведаў. Дасьледаваў гісторыю філязофскай і грамадзка-палітычнай думкі Заходняй Эўропы і Беларусі часоў Адраджэньня і Асьветніцтва, тэарэтыка-мэтадалягічныя праблемы пазнаньня, грамадзкай філязофіі і паліталёгіі. Аўтар працы «Аказіяналізм Нікаля Мальбранша» (1978)[2].
Дабрачыннасьць
рэдагавацьУ 1989 г. узначаліў Камітэт БНФ «Дзеці Чарнобыля», які 20 лістапада 1990-га ператварыўся ў дабрачынны фонд «Дзецям Чарнобыля» і дапамог больш як 2 млн жыхароў Беларусі. У 1993 г. фонд налічваў 14 тыс. сябраў. Фонд накіраваў 160 тыс. дзяцей на аздараўленьне за мяжу і да 2000 г. увёз у Беларусь лекаў на суму каля $500 млн[3].
Памёр ад раку крыві. Пахаваны на Паўночных могілках у Менску.
Крыніцы
рэдагаваць- ^ In memoriam: Генадзь Грушавы // Наша Ніва : газэта. — 29 студзеня 2014. — № 4 (841). — С. 4. — ISSN 1819-1614.
- ^ Грушавы // Беларуская энцыклапедыя ў 18 тамах / Генадзь Пашкоў. — Менск: Беларуская энцыкляпэдыя, 1997. — Т. 5. — С. 467. — 576 с. — 10 000 ас. — ISBN 985-11-0090-0
- ^ Аляксандар Тамковіч. Генадзь Грушавы // Новы час : газэта. — 16 кастрычніка 2009. — № 38 (166). — С. 4. — ISSN 2218-2244.
Вонкавыя спасылкі
рэдагаваць- Вольга Міцкевіч. Грушавы: Генэтычныя наступствы Чарнобыля з часам толькі павялічыліся // Эўрарадыё, 26 красавіка 2013 г. Праверана 22 лютага 2014 г.
Гэта — накід артыкула пра палітыка. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |