Гасьцейка
Гасьцейка, Госьцік — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Гасьцейка лац. Gaściejka / Haściejka | |
| Gasticho | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Gasto + суфікс з элемэнтам -к- (-k-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Госьцік |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Гасьцейка» | |
Паходжаньне
рэдагавацьГасьціка або Касьціка, пазьней Гестка (Gasticho[1], Casticho, Gestke[2]) — імя германскага паходжаньня[3][4]. Іменная аснова -гаст- (-каст-, -гест-) (імёны ліцьвінаў Гестар, Каштарт, Гаштольд; германскія імёны Gaster, Kastert, Gastald) паходзіць ад гоцкага і германскага gasts 'госьць, вандроўнік'[5]. Такім парадкам, імя Гасьцейка (Госьцік, Осьцік) азначае «вандроўнік»[4].
Імя Госьцек (Гостэк) гістарычна бытавала ў Польшчы: Gostek filius Zulence (1218 год)[6], Gostek (1273 год)[7].
У Прусіі бытавала імя Гесьцека (Есьціка): Gesteke (1361 год), Jestico (1363 год)[8].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Hoisteike (26 траўня 1390 году)[9]; domino Hostheyko Rymtholthovycz (28 верасьня 1449 году)[10]; Nos Lodwig [s] Hosticowicz palatinus Trocensis, generalis marschalcus terrae Lithuania (7 ліпеня 1473 году)[11]; Krzysztof Lutkowicz Hosteyko (20 кастрычніка 1655 году)[12]; воевода Троцкий панъ Грегорий Станиславовичъ Гостиковичъ (12 кастрычніка 1533 году)[13]; Jerzy Hosteyko (29 лютага 1662 году)[14].
Носьбіты
рэдагаваць- Госьцек — сьведка наданьня Конрада I Мазавецкага, зробленага ў 1218 годзе
- Гасьцейка — літоўскі баярын з Расенаў, які ў 1390 годзе засьведчыў умову з Тэўтонскім ордэнам
- Крысьцік Госьцік (Осьцік) (каля 1363—1442) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, кашталян віленскі; меў сыноў Радзівіла, Станіслава (Станьку), Мікалая (Міцьку) і Барталамея (Бартку), пачынальнік роду Госьцікавічаў (Осьцікавічаў)
- Крыштап Люткавіч Гасьцейка — літоўскі шляхціч, які падпісаў Кейданскую унію
- Панталеон Гастыка — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, канюшы вількамірскі ў 1699 годзе[15]
- Уладзіслаў Гасьцейка — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, стольнік вількамірскі ў 1709 годзе[16]
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Fick A. Die griechischen Personennamen: nach ihrer Bildung erklärt mit den Namensystemen verwandter Sprachen verglichen und systematisch geordnet. — Göttingen, 1874. S. CCXVII.
- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1982. S. 200.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 605
- ^ а б Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 24.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Codex diplomaticus Poloniae. T. 2. — Varsaviae, 1848. P. 7.
- ^ Codex diplomaticus Poloniae. T. 2. — Varsaviae, 1848. P. 86.
- ^ Pierson W. Altpreußischer Namenkodex // Zeitschrift für Preußische Geschichte und Landeskunde. — Berlin, 1873. S. 505.
- ^ Codex epistolaris Vitoldi. — Cracoviae, 1882. P. 23.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 221.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 5 (1427—1506). — Vilnius, 2014. P. 346.
- ^ Akta zjazdów stanów Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 2. — Warszawa, 2009. S. 299, 321.
- ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 24. — Вильна, 1897. С. 87.
- ^ Акты издаваемые Виленской комиссией для разбора древних актов. Т. 34. — Вильна, 1909. С. 227.
- ^ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Spisy, tom I: Województwo wileńskie. XIV—XVIII wiek. — Warszawa, 2004. S. 423.
- ^ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Spisy, tom I: Województwo wileńskie. XIV—XVIII wiek. — Warszawa, 2004. S. 499.