Вітава (Падляскае ваяводзтва)
Ві́тава (па-польску: Witowo, па-падляску: Vytuvo[2]) — вёска ў Бельскім павеце Падляскага ваяводзтва Польшчы. Знаходзіцца ў гміне Дубічы Царкоўныя.
| Вітава | |
| польск. Witowo | |
| |
| Першыя згадкі: | 1570 |
| Былая назва: | Вітултава |
| Мясцовая назва: | Vytuvo |
| Краіна: | Польшча |
| Ваяводзтва: | Падляскае |
| Павет: | Бельскі |
| Гміна: | Дубічы Царкоўныя |
| Насельніцтва: | 103 чал. (2013)[1] |
| Часавы пас: | UTC+1 |
| летні час: | UTC+2 |
| Тэлефонны код: | (+48) 85 |
| Паштовы індэкс: | 17-204 |
| Нумарны знак: | BHA |
| Геаграфічныя каардынаты: | 52°43′0″ пн. ш. 23°33′0″ у. д. / 52.71667° пн. ш. 23.55° у. д.Каардынаты: 52°43′0″ пн. ш. 23°33′0″ у. д. / 52.71667° пн. ш. 23.55° у. д. |
Вітава на мапе Польшчы   Вітава | |
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |
Побач зь вёскай праходзіць чыгуначнлы шлях Седльцы — Ваўкавыск.
Насельніцтва рэдагаваць
Жыхары вёскі ў большасьці этнічныя беларусы, якія карыстаюцца падляскім дыялектам, праваслаўныя (прыход Пакровы Божай Маці ў Дубічах Царкоўных). Па набліжанасьці мясцовай гаворкі да ўкраінскай мовы ў меншай часткі жыхароў украінская нацыянальная ідэнтыфікацыя.
Гісторыя рэдагаваць
У Люстрацыі падласкага ваяводзтва з 1570 году ўпершыню ўзгадваецца Вітултава як каралеўская вёска на мяжы бельскага стараства зь Белавескай пушчай (па гэтай мяжы праходзіла мяжа паміж Каронай Польскага Каралеўства і ВКЛ). Вітултава падлягала бельскаму лясьніцтву і пражывалі тут стральцы (ведаем імёны 2 стральцоў з 1576 г.: Сенькі Пацэвіча ды Івана Вярховіча) забавязаныя да аховы пушчы. На пачатку жыхары Вітава прыналежалі царкве ў Старым Корніне, але з 1631 году былі прыпісаныя да парафіі ў Дубічах Царкоўных. У пачаткова мужыцкай вёсцы цягам 17 ст. пачалі зьяўляцца шлахоцкія засьценкі Паплаўскіх, Вайноўскіх і Макарыкаў. Вядомыя прозьвішчы мужыкоў з 18 ст.: Ляўчук, Ярмацюк, Аўласюк, Карылюк, Давідзюк, Калішук, Ярашук, Бузко, Андрыйчук і Піліпюк. Пасьля падзелаў Рэчы Паспалітай Вітава спачатку знаходзіцца ў Каралеўстве Прусіі, а пасьля 1807 г. у Расейскай імпэрыі. У 1866 годзе была тут заснаваная школа граматы, а ў 1901 г. царкоўна-прыхадзкая школа [3]. У міжваенны пэрыяд Вітава прыналежала да гміны Орля Бельскага павету Беластоцкага ваяводзтва. Паводле польскага перапісу насельніцтва 1921 г. пражывалі тут 86 жыхароў (2 каталікоў і 84 праваслаўных; 10 жыхароў было запісаных праваслаўнымі, 74 беларусамі)[4]. Пасьля Другай сусьветнай вайны Вітава было далучанае да гміны Дубічы Царкоўныя.
Крыніцы рэдагаваць
- ^ Główny Urząd Statystyczny. Bank Danych Lokalnych. (пол.) Праверана 27 красавіка 2015 г.
- ^ Pudlaśki nazvy. Vytuvo svoja.org Праверана 29 красавіка 2015 г.
- ^ Шануйма мінуўшчыну (пол.) Gmina Dubicze Cerkiewne Праверана 29 красавіка 2015 г.
- ^ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej : opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych. T. 5. Województwo białostockie, с. 16 (пол.) Праверана 29 красавіка 2015 г.
Літаратура рэдагаваць
- Joanna Sapieżyńska, Witowo. Obraz przeszłego wieku — Hajnówka, 2012[1].
Вонкавыя спасылкі рэдагаваць
- Моніка Жміеўская Bieżeńcy, wojacy, gospodynie. Zdjęcia pewnej prawosławnej wsi sprzed stu lat (пол.) Gazeta Wyborcza. Białystok Праверана 29 красавіка 2015 г.
- ^ Памылка цытаваньня: Няслушны тэг
<ref>; няма тэксту ў назьве зносакsapie