Васіль Вітка
Васі́ль Ві́тка (сапраўднае імя Цімафе́й Васі́льевіч Крысько́; 16 траўня [ст. ст. 3 траўня] 1911; вёска Еўлічы, цяпер Слуцкі раён, Менская вобласьць, Беларусь — 5 ліпеня 1996) — беларускі савецкі паэт, драматург, клясык беларускай дзіцячай літаратуры, заслужаны дзяяч культуры Беларускай ССР (1970).
Васіль Вітка | |||||||
Асабістыя зьвесткі | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Імя пры нараджэньні | Цімафей Васільевіч Крысько | ||||||
Нарадзіўся | 16 траўня 1911 в. Еўлічы, Слуцкі павет, Менская губэрня, Паўночна-Заходні край, Расейская імпэрыя | ||||||
Памёр | 5 ліпеня 1996 Менск, Беларусь | ||||||
Пахаваны | |||||||
Літаратурная дзейнасьць | |||||||
Род дзейнасьці | журналіст | ||||||
Жанр | Верш | ||||||
Мова | беларуская мова | ||||||
Дэбют | 1928 год | ||||||
Значныя творы | кнігі «Беларуская калыханка» (1971), «Казкі» (1968) і «Чытанка-маляванка» (1971) | ||||||
Прэміі | Дзяржаўная прэмія БССР (1972) | ||||||
Узнагароды | | ||||||
Творы на сайце Knihi.com |
Жыцьцяпіс
рэдагавацьНарадзіўся 16 траўня 1911 року ў вёсцы Еўлічы Менскай губэрні ў сялянскай сям’і.
Пасьля сканчэньня Слуцкай прафтэхшколы ў 1928 працаваў сьлесарам на Бабруйскім дрэваапрацоўным камбінаце, у заводзкай шматтыражцы (1929—1930), рэдакцыях газэтаў «Камуніст» (Бабруйск, 1930—1933), «Ударнік» (Жлобін, 1933—1935), «Чырвоная змена» (1935—1937), «Літаратура і мастацтва» (1937—1938) і часопісу «Полымя рэвалюцыі» (1938—1939).
Чалец КПСС з 1947.
У 1951—1957 — галоўны рэдактар беларускай штотыднёвай літаратурнай газэты «Літаратура і мастацтва».
Памёр 5 ліпеня 1996 року.
Творчасьць
рэдагавацьДрукавацца пачаў у 1928 року.
Зборнікі паэзіі:
- «Гартаваньне» (1944)
- «Поўдзень» (1946)
- «Вернасьць» (1953)
- «Ружа і штык» (1958)
- «Паверка» (1961)
- «Вершы» (1968)
- «Беларуская калыханка» (1971)
- «Праводзіны лета» (1972)
- «Вышыні сьвятла» (1977)
- «Случчына» (1981)
- «Трэція пеўні» (1988)
Для дзяцей:
- «Вавёрчына гора» (1948)
- «Бусьлінае лета» (1958)
- «Казка пра цара Зубра» (1960)
- «Зайчык-вадалаз» (1962)
- «Дударык» (1964)
- «Азбука Васі Вясёлкіна» (1965)
- «Казкі» (1968)
- «Чытанка-маляванка» (1971)
- «Хто памагае сонцу» (1975)
- «Казкі» (1976)
- «Ладачкі-ладкі» (1977)
- «Мы будуем мэтро» (1979)
- «Менскія баляды» (1982)
- «Казкі й краскі» (1984)
- «Госьці» (1984)
- «Загадка пра зярнятка» (1984)
- «Дзецям» (выбраныя творы, 1986)
- «Сьвята дружбы» (1987)
П’есы:
- «Прамень будучыні» (1948)
- «Шчасьце паэта» (1951, прысьвечаная жыцьцю Я. Купалы)
Пераклады:
- «Добра!» (У. Маякоўскага, 1940, разам з Р. Лыньковым)
- «Паны Галаўлёвы» (М. Я. Салтыкова-Шчадрына, 1956)
- «Блакітныя жураўлі» (В. Сухамлінскага, 1940, разам з Р. Лыньковым)
Узнагароды
рэдагавацьУзнагароджаны 2 ордэнамі, мэдалём Францішка Скарыны (10 кастрычніка 1991 року).
Заслужаны дзяяч культуры Беларускай ССР (1970). Ляўрэат Дзяржаўнай прэміі БССР (1972) (за кнігі «Беларуская калыханка», «Казкі» і «Чытанка-маляванка»[1].
Міжнародны ганаровы дыплём імя Андэрсэна з занясеньнем у Ганаровы сьпіс (1978).
Памяць
рэдагавацьУ роднай вёсцы Еўлічы (Слуцкі раён, Беларусь) імя Васіля Віткі носяць вуліца і школа. У 2011 г. яго імем назвалі бібліятэку № 6 у Менску[2].
Крыніцы і заўвагі
рэдагаваць- ^ В. Вітка. Бібліятэка беларускай літаратуры
- ^ Уладзімер Ліпскі. Вясельле для «Вясёлкі» // Жырандоля. — 14 красавіка 2012. — № 13 (142). — С. 6.
Літаратура
рэдагаваць- Лынькоў М. Шукальнік запаветнага слова, «Маладосць», 1961, № 5;
- Пісьменнікі Савецкай Беларусі. Кароткі біябібліяграфічны даведнік, Мінск, 1970
- Маргарыта Яфімава. Постаці. Сонцам сеяў свой палетак: Да 100-годдзя з дня нараджэння Васіля Віткі (Цімоха Васільевіча Крысько). // Полымя : часопіс. — 2011. — № 5 (979). — С. 163―167.
Вонкавыя спасылкі
рэдагаваць- Біяграфія Васіля Віткі
- Біяграфія на партале Вершы.ru