Валянтына Пашкевіч

(Перанакіравана з «Валентына Пашкевіч»)
Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Пашкевіч.

Валянты́на Пашке́віч (дзяв. Жукоўская; 5 лютага 1916, Казельск, сёньня Калуская вобласьць, Расея — 25 сакавіка 2004, Таронта, Канада) — беларуская пэдагогіца, грамадзкая і культурная дзяячка. Сястра Раісы Жук-Грышкевіч.

Валянтына Пашкевіч

лац. Valantyna Paškievič
Імя пры нараджэньні Валянтына Мікалаеўна Жукоўская
Род дзейнасьці Настаўніца
Дата нараджэньня 5 лютага 1916
Месца нараджэньня Казельск, Калуская губэрня, Расейская імпэрыя
Дата сьмерці 25 сакавіка 2004
Месца сьмерці Таронта, правінцыя Антарыё, Канада
Месца пахаваньня
Грамадзянства Канада
Месца вучобы
Занятак пэдагог, лексыкограф, грамадзкая дзяячка
Месца працы
Сябра ў Беларускі студэнцкі саюз
Бацька Мікалай Жукоўскі
Муж Міхась Пашкевіч
Дзеці Павал, Эва

Біяграфія

рэдагаваць

Нарадзілася ў радзіне выхадцаў зь Берасьцейшчыны. Скончыла гімназію імя Адама Міцкевіча ў Пружанах (1935), паступіла на клясычны факультэт Віленскага ўнівэрсытэту, праз два гады перавялася на фізыка-матэматычны факультэт. Брала актыўны ўдзел у Беларускім студэнцкім саюзе.

У Другую Сусьветную вайну жыла ў Бэрліне, працавала ў перакладніцкім бюро «Вінэта». Па капітуляцыі Нямеччыны апынулася ў Ватэнштэце (Ніжняя Саксонія), апекавалася беларускім скаўтынгам[1].

У ліпені 1949 пераехала ў Таронта, дзе праз год узяла шлюб з грамадзкім дзеячом М. Пашкевічам. Брала актыўны ўдзел у беларускім грамадзкім жыцьці, арганізавала й кіравала танцавальным гуртком. Кіравала беларускай суботняй школкай пры царкве сьв. Эўфрасіньні Полацкай.

Мае двох дзяцей: Паўлюка й Эву — і дзьве ўнучкі Ларысу й Галіну[2].

Памерла 25 сакавіка 2004 года ў Таронта. Пахаваная на Trafalgar Lawn Cemetery (Оквіл, Антарыа).

Літва і ліцьвіны

рэдагаваць

У фундамэнтальным двухтомным падручніку «Беларуская мова» (Таронта, 1978 год) — першай практычнай граматыцы беларускай мовы па-ангельску — зазначала: «літоўская мова была ўрадавай на ўсёй тэрыторыі Вялікага Княства Літоўскага… наш край праз больш, як паўтысяча гадоў зваўся Літвой, дзяржава — Вялікім Княствам Літоўскім, а нашыя прашчуры — ліцьвінамі»[3], што дадаткова сьцьвярджала ў пададзеным пры падручніку слоўніку: «Лятува [Летува] — present-day Lithuania; Літва — Lithuania (old name of present-day Byelorussia [Belarus]); Жамойць — Samogitia — old name (lasting almost until the end of the 19th c.) of present-day Lithuania»[4].

  1. ^ Вольга Іпатава, Алег Гардзіенка. Беларускія дзеячы й арганізацыі ў Канадзе, згаданыя ў кнізе // Ганько Марыя. Каб сьведчылі пра Беларусь: жыцьцё й дзейнасьць Міколы Ганька / Уклад. В. Іпатавай. — Менск: Беларускі Кнігазбор, 2005. — 192 с. — (Бібліятэка Бацькаўшчыны; кн.5). ISBN 985-504-006-6.
  2. ^ Раіса Жук-Грышкевіч. Слоўнік, зроблены на энтузіязме // «Беларус» №542, сакавік 2008.
  3. ^ Беларуская мова — Fundamental Byelorussian. — Toronto, 1978. С. 26.
  4. ^ Беларуская мова — Fundamental Byelorussian. — Toronto, 1978. С. 26, 251, 271—272.