Яславічы
Я́славічы[1] — вёска ў Івейскім раёне Гарадзенскай вобласьці. Уваходзіць у склад Івейскага сельсавету. Да 2017 году вёска ўваходзіла ў склад Морынскага сельсавету[2].
| Яславічы лац. Jasłavičy | |
| Краіна: | Беларусь |
| Вобласьць: | Гарадзенская |
| Раён: | Івейскі |
| Сельсавет: | Івейскі |
| Насельніцтва: | 23 чал. (2009) |
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | |
| Паштовы індэкс: | 231337 |
| СААТА: | 4229813154 |
| Нумарны знак: | 4 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 53°52′26″ пн. ш. 25°50′33″ у. д. / 53.87389° пн. ш. 25.8425° у. д.Каардынаты: 53°52′26″ пн. ш. 25°50′33″ у. д. / 53.87389° пн. ш. 25.8425° у. д. |
Яславічы на мапе Беларусі ±   Яславічы | |
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |
Гісторыя
рэдагавацьУ 2-й палове XIX ст. вёска ў Івейскай воласьці Ашмянскага павету Віленскай губэрні. У 1861 г. 29 рэвіскіх душ, у складзе маёнтку Іўе графіні Замойскай. Паводле перапісу 1897 г., 19 двароў, 103 жыхары. У 1909 г. 19 двароў, 123 жыхары.
У 1921- 1939 гг. у Івейскай гміне Валожынскага, пасьля Лідзкага паветаў Наваградзкага ваяводзтва Польшчы.
3 12.10.1940 г. вёска (18 двароў, 94 жыхары) у Старчаняцкім сельсавеце Івейскага раёну. У 1952 г. у вёсцы арганізаваны калгас «Змагар». 3 1961 г. у Івейскім пасялковым, з 1962 г. сельскім Савеце. Уваходзіла ў калгас «Нёман». У 1970 г. 76 жыхароў. Потым у складзе Морынскага сельсавету і калгаса «Прынёманскі». У 2017 годзе — у Івейскім сельсавеце. Вёска знаходзіцца ў зоне радыяцыйнага кантролю.
Насельніцтва
рэдагаваць- 2009 год — 23 чалавекі[3]
- 1999 год — 44 чалавек, 18 двароў
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9. (pdf)
- ^ «О некоторых вопросах административно-территориального устройства Ивьевского района Гродненской области». Решение Гродненского областного Совета депутатов от 18 апреля 2017 г. №245
- ^ Вынікі перапісу
Літаратура
рэдагаваць- Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Іўеўскага раёна. — Мн.: БЕЛТА, 2002. — 510 с.: іл. ISBN 985-6302-45-5.