Яніна Жаймо

Яніна Жаймо
	Яніна Жаймо
Імя пры нараджэньні	Яніна Баляславаўна Жаймо
Дата нараджэньня	16 (29) траўня 1909
Месца нараджэньня	Ваўкавыск, Гарадзенская губэрня, Літоўскае генэрал-губэрнатарства, Расейская імпэрыя;
Дата сьмерці	29 сьнежня 1987 (78 гадоў)
Месца сьмерці	Варшава, Польская Народная Рэспубліка;
Месца пахаваньня	Вастракоўскія могілкі[d];
Грамадзянства	Расейская імпэрыя; Расейская СФСР; СССР; Польшча
Месца вучобы	ФЭКС[d] (1929);
Занятак	акторка
Месца працы	Ленфільм; Дзяржаўны тэатар кінаактора[d];
Гады дзейнасьці	1925—1957
IMDb	ID nm0955567
	Яніна Жаймо ў Вікісховішчы

Яні́на Балясла́ваўна Жаймо́ (па-польску: Janina Żejmo; 29 траўня 1909, Ваўкавыск Гарадзенскай губэрні, Расейская імпэрыя — 29 сьнежня 1987, Варшава, Польская Народная рэспубліка) — савецкая кінаакторка.

Жыцьцяпіс рэдагаваць

Нарадзілася ў Ваўкавыску (цяпер Гарадзенская вобласьць, Беларусь) у сям’і вандроўных цыркавых артыстаў. Бацька Юзэф Баляслаў Жаймо — паляк, маці — расейка. З трохгадовага веку выступала ў цырку — наезьніцай, гімнасткай, балерынай і музычным эксцэнтрыкам. У 1925—1927 роках выступала на эстрадзе.

Здымалася ў кіно з 1925 року. Скончыла майстэрню ФЭКС у Ленінградзе (1929).

Акторка кінастудыі «Ленфільм». Папулярнасьць прынесьлі фільмы «Абудзіце Леначку» (1934), «Сяброўкі» (1935) і «Ворагі» (1938). У 1939 року ўзнагароджаная ордэнам «Знак Пашаны».

Падчас нямецка-савецкай вайны знаходзілася ў блякадным Ленінградзе.

З 1949 па 1956 рокі — акторка Тэатру-студыі кінаактора.

У 1957 року з трэцім мужам, польскім рэжысэрам Леанам Жано(pl), зьехала ў Польшчу. Жыла ў Варшаве, прыяжджала ў Савецкі Саюз да дачкі.

Памерла ў Варшаве, пахаваная паводле запавету ў Маскве, на Вастракоўскіх могілках.

Творчасьць рэдагаваць

Шырокую вядомасьць акторцы прынесла роля Папялушкі ў аднайменным фільме Надзеі Кашаверавай.

Мела кволы дзявочы целасклад: рост 148 см, памер нагі 31^[2]. Да 40-гадовага веку Яніна выглядала дзяўчынай, што вызначала ейнае амплюа травесьці.

Зэдлік, на які Яніна Жаймо станавілася ў радыёстудыі, каб дастаць да мікрафону, на студыі называлі «жаймовачка».

Сям’я рэдагаваць

Першы муж — Андрэй Кастрычкін (1901—1973), актор. Разьвяліся ў 1932 року^[3].
- Дачка Яніна Кастрычкіна, працавала перакладчыцай фільмаў.
  - Унучка Яніна Кастрычкіна, працавала перакладчыцай разам з маці.
    - Праўнукі: Яніна Кастрычкіна, музыка; Аляксей Кастрычкін, актор Тэатру музыкі і паэзіі пад кіраўніцтвам Алены Камбуравай, актор і рэжысэр дубляжу; Аляксандар Кастрычкін, кіназнаўца і актор дубляжу.
Другі муж — Ёсіф Хейфіц (1905—1995), кінарэжысэр.
- Сын Юлі Жаймо (да 16-гадовага веку — Хейфіц), польскі кінаапэратар.
  - Унукі Пётар і Павал.
Трэці муж — Леан Жано(pl) (1908—1997), польскі кінарэжысэр.

Узнагароды рэдагаваць

Ордэн «Знак Пашаны» (01.20.1939) — за выкананьне ролі Асі ў фільме «Сяброўкі» (1935) і ролі Надзі ў фільме «Ворагі» (1938)

Фільмаграфія рэдагаваць

Год		Беларуская назва	Арыгінальная назва	Роля
1925	ф	Мішкі супраць Юдэніча	Мишки против Юденича	хлопчык (эпізод)
1926	ф	Чортава кола	Чёртово колесо	дзяўчына з шпаны
1926	ф	Шынэль	Шинель	падручная краўца
1926	ф	Братка	Братишка	дзяўчынка з гаражу
1927	ф	С. В. С.	С. В. Д.	цыркавая наезьніца
1927	ф	Чужы сьпінжак	Чужой пиджак	Гулька
1929	ф	Блакітны экспрэс	Голубой экспресс	кітайская дзяўчына
1929	ф	Новы Бабілён	Новый Вавилон	Тэрэза
1929	ф	Дарога ў сьвет	Дорога в мир	гераіня ў дзяцінстве
1930	ф	Дваццаць два няшчасьці	Двадцать два несчастья	Манька
1931	ф	Адна	Одна	маладая вучыцелька
1931	ф	Чалавек з турмы	Человек из тюрьмы	пасудніца
1932	ф	Шукаю пратэкцыі	Ищу протекции	студэнтка
1933	ф	Мая Радзіма	Моя Родина	Воля
1934	ф	Песьня пра шчасьце	Песня о счастье	Анук
1934	ф	Абудзіце Леначку	Разбудите Леночку	Леначка
1935	ф	Гарачыя дзянькі	Горячие денёчки	Кіка
1935	ф	Сяброўкі	Подруги	Ася
1936	ф	Леначка і вінаград	Леночка и виноград	Леначка
1938	ф	Ворагі	Враги	Надзя
1939	ф	Ішоў жаўнер з фронту	Шёл солдат с фронта	Фроська
1939	ф	Доктар Калюжны	Доктор Калюжный	Вольга
1941	ф	Прыгоды Карзінкінай	Приключения Корзинкиной	Карзінкіна, квітковы касір вакзалу
1942	ф	Баявы кіназборнік № 12	Боевой киносборник № 12	Танька (навэля другая — „Ванька“)
1942	ф	Беларускія навэлі	Белорусские новеллы	Пчолка (навэля першая — „Пчолка“)
1943	ф	Два байцы	Два бойца	мэдсястра
1943	ф	Сакавік-красавік	Март-апрель	Каця Весялова
1943	ф	Мы з Уралу	Мы с Урала	Вера
1943	ф	Юны Фрыц	Юный Фриц	Гертруда
1947	ф	Папялушка	Золушка	Папялушка
1954	ф	Два сябры	Два друга	маці Косьці Шышкіна

Агучваньне рэдагаваць

Год		Беларуская назва	Арыгінальная назва	Роля
1957	ф	Сьнежная каралева	Снежная королева	Герда

Дубляваньне рэдагаваць

Год		Беларуская назва	Арыгінальная назва	Роля
1948	ф	Муры Маляпагі	У стен Малапаги
1952	ф	Рым аб 11-й гадзіне	Рим, 11 часов
1953	ф	Жульета	Жюльетта
1954	ф	Тата, мама, служанка і я	Папа, мама, служанка и я	Катрын Лізэрэ
1966	ф	Вялікі шпацыр	Большая прогулка	гаспадыня гатэлю

Крыніцы рэдагаваць

^ IMDb (анг.) — 1990.
^ Інтэрвію з дачкой, Янінай Кастрычкінай (2009)(недаступная спасылка)
^ Елена Чернышева. „…Та самая Золушка…“ (рас.) // Gala Биография. — 2012. — № 01.

Літаратура рэдагаваць

Янина Жеймо. Длинный путь от барабанщицы в цирке до Золушки в кино. — М.: Альпина нон-фикшн, 2020. — 280 с. — ISBN 978-5-00139-191-3
Козинцев Г. М. Янина Жеймо // Искусство кино. 1937 № 4.
Лучанский М. Янина Жеймо. М.: Госкиноиздат, 1939. — 52 с, фото. (Серия «Мастера киноискусства»)
Павлова М. Янина Жеймо. М.: Искусство, 1980. — 121 с, илл.
Тарантул Ю. Золушка, ваш выход // Первое сентября, 2000, № 29.
Трауберг Л. З. Янина Жеймо. М.: Киноцентр, 1990. — 34 с.
Юткевич С. Янина Жеймо // Кино. 1937. 11 августа.

Вонкавыя спасылкі рэдагаваць

[_6c7d771b9bf9e7f2-1] IMDb (анг.) — 1990.

[2] Інтэрвію з дачкой, Янінай Кастрычкінай (2009)(недаступная спасылка)

[:0-3] Елена Чернышева. „…Та самая Золушка…“ (рас.) // Gala Биография. — 2012. — № 01.

[1]

[2]

[3]