Ягуці
Ягуці (Ягуць, Акут, Якуці, Яку́ць) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Ягуці лац. Jaguci / Jahuci | |
| Águti | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Agi + Guta |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Ягуць, Акут, Якуці, Якуць |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Ягуці» | |
Паходжаньне
рэдагавацьАгут, Агуці або Акуці (Aaguth[1], Águti, Aguti[2], Akuti) — імя германскага паходжаньня[3][4]. Іменная аснова ег- (аг-, ек-) (імёны ліцьвінаў Ягвін, Ягінт, Ягоўд; германскія імёны Egwinus, Egind, Egold) паходзіць ад гоцкага agis 'страх' або agja 'вастрыё, меч'[5], а аснова -гуд- (-год-, -гут-) (імёны ліцьвінаў Готарт, Гудман, Саўгут; германскія імёны Gotard, Gudman, Savegot) — ад гоцкага guþs 'Бог'[6], gôþs 'добры, старанны, пабожны' або *guts 'гот'[7].
Германскае паходжаньне імя Ягудзь сьцьвердзіў францускі лінгвіст-германіст Раймонд Шмітляйн, які на падставе шматгадовых дасьледаваньняў прыйшоў да высноваў пра германскае паходжаньне літоўскіх уласных імёнаў[8].
У Прусіі бытавала імя Akutte / Jagutte / Jagotthe (1410 год)[9].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Богдан, Микути, Якути, Стас, Станислав Ляховичи (1528 год)[10]; двор Видинишки… челядь невольная: Якгути и с трема сынъми, первый сынъ Степанъ, другий Станюл(ь), третий Юси (11 чэрвеня 1547 году)[11]; земли пустовские… Якудишъку (2 лютага 1553 году)[12]; Матеи, чоловекъ волъны, з жоною и з двема сынми на име Воитехомъ а Екутемъ, такъ же з двема дочками на име Кгенъдрутою а Барбарою (2 чэрвеня 1597 году)[13]; Maciej Jaguć (1743 год)[14].
Носьбіты
рэдагаваць- Якуці Ляхавіч — гарадзенскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
Ягутовічы (Jagutowicz) гербу ўласнага — шляхецкі род Рэчы Паспалітай[15].
Ягадовічы (Jagodowicz) гербу ўласнага — шляхецкі род Рэчы Паспалітай[16].
Акутовіч — прозьвішча, гістарычна зафіксаванае на тэрыторыі цяперашняй Летувы[17].
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Ray O. Vore navne: en etymologisk navnebok med fyldige utredninger. — Chicago, 1944. S. 15.
- ^ Repertori D’Antropònims Catalans (RAC). Vol. 1. — Barcelona, 1994. P. 92.
- ^ Peterson L. Nordiskt runnamnslexikon. — Uppsala, 2007. S. 17.
- ^ Águti, Nordic Names
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 39.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 134.
- ^ Schmittlein R. Les noms d’eau de la Lituanie (suite) // Revue internationale d’onomastique. Nr. 2, 1964. P. 86.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 11, 38.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 167.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 234 (19) (1546—1548). — Vilnius, 2009. P. 168.
- ^ Метрыка Вялікага Княства Літоўскага. Кніга 35 (1551—1558 гг.). — Менск, 2020. P. 229.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 453.
- ^ Dziewieniszki, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 6. — Warszawa, 1936. S. 145.
- ^ Gajl T. Herby Szlacheckie Rzeczypospolitej Obojga Narodow. — Gdańsk, 2003. S. 278.
- ^ Lietuvių pavardžių žodynas. T. 1. — Vilnius, 1985. P. 76.