Эйгела
Эйгела (Эйгель, Эгела, Эгель), Эйгала (Эгяла), Эйгайла — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Эйгела лац. Ejgieła / Ejhieła | |
| Eigel | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Eich + Gelo |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Эйгель, Эгела, Эгель, Эйгала, Эгяла |
| Вытворныя формы | Эйгіл |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Эйгела» | |
Паходжаньне
рэдагавацьЭйгел (Eigel) — імя германскага паходжаньня[1][2][3][4]. Іменная аснова -эйх- (-эй-) (імёны ліцьвінаў Эйгерд, Эйман, Эймунт; германскія імёны Eygerd, Eimann, Eymunt) паходзіць ад гоцкага agi 'лязо, булат, меч'[5], а аснова -гайл- (-гал-, -гел-) (імёны ліцьвінаў Відзігайла, Інгела, Монтгайла; германскія імёны Widigail, Ingeila, Montigel) — ад гоцкага і бургундзкага gails 'жвавы, свавольны, ганарысты'[6]. Такім парадкам, імя Эйгайла азначае «жвавае лязо»[7].
У Прусіі бытавала імя Эйгел (Эйгайла, Эгель): Eygayle (1331 год)[8], Egel (1419 год)[8], Eigel (1425 год)[8].
У Польшчы адзначаецца прозьвішча Эйгель (Ejgel)[9].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Eygayle dem Littowen (20 лютага 1303 году)[10]; у Окъменянех чотыри чоловеки… Еикгело (9 лістапада 1449 году)[11]; hominibus… Heygaloviczy (22 лютага 1476 году)[12]; Гриц Еикголовичъ (1528 год)[13]; людей нашых тяглых… а Ондрушка Ейкгаловича (16 кастрычніка 1533 году)[14]; Петръ Екгеловичъ[15], люди лепунцы… Петръ Ейкгелович[16] (сьнежань 1534 году); волости Белицъкое… земли… въ Ейкгаловыцыну… Ейкгаловъщына (30 сакавіка 1541 году)[17]; Фронцко Екгяловичъ (1567 год)[18]; Samuel Egielewicz (10 жніўня 1706 году)[19]; Eygielewicz (1717 і 1719 гады)[20]; Katarzyna Ejgiel (1719 год)[21]; Eygierdance (1744 год)[22].
Носьбіты
рэдагаваць- Грыц Эйгалавіч — бетыгольскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
На гістарычнай Троччыне існуе вёска Эйгеланцы.
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Kapff R. Deutsche Vornamen: mit den von ihnen abstammenden Geschlechtsnamen sprachlich erläutert. — Nürtingen am Neckar, 1889. S. 17.
- ^ Steub L. Die oberdeutschen Familiennamen. — München, 1870. S. 91.
- ^ Alhaug G. 10 001 navn: norsk fornavnleksikon. — Cappelen Damm, 2011.
- ^ Eigel, Nordic Names
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 19.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 26.
- ^ а б в Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 27.
- ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 107.
- ^ Chartularium Lithuaniae res gestas magni ducis Gedeminne illustrans. — Vilnius, 2003. P. 16.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 66.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 2: 1468—1501. — Kraków, 1939. S. 349.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 77.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 227 (8) (1533—1535). — Vilnius, 1999. P. 144.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 227 (8) (1533—1535). — Vilnius, 1999. P. 149.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 227 (8) (1533—1535). — Vilnius, 1999. P. 171.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 229 (10) (1540—1541). — Vilnius, 2003. P. 173—174.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 792.
- ^ Kaminskas-Krinčius A. Seniausiosios išlikusios originalios 1705—1726 m. Stakliškių bažnyčios krikšto metrikų knygos fragmento (1705—1710) publikacija. Bibliotheca Lituana. T. 2 (2012). P. 460.
- ^ Sinkevičiūtė D., Račickaja V. Lietuvių dvikamienių vardų kilmės asmenvardžiai ir jų kamienų užrašymo ypatybės Vilniaus naujųjų miestiečių ir laiduotojų 1661—1795 metų sąraše // Archivum Lithuanicum. T. 16, 2014. P. 301.
- ^ Birże, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.