Утрэхт (футбольны клюб)

нідэрляндзкі футбольны клюб

«Утрэхт» (па-нідэрляндзку: FC Utrecht) — нідэрляндзкі футбольны клюб з гораду Утрэхту. Заснаваны ў 1970 годзе на базе трох клюбаў з Утрэхту, як то ДОС, «Элінквэйк» і «Вэлякс». Чэмпіён Нідэрляндаў (1958) як DOS, уладальнік Кубка Нідэрляндаў (1985, 2003, 2004).

Утрэхт
Поўная назва Football Club Utrecht
Заснаваны 1 ліпеня 1970
Горад Утрэхт, Нідэрлянды
Стадыён Гальгенваард
Умяшчальнасьць: 24 426
Галоўны трэнэр
Чэмпіянат Эрэдывізія
 · 2023—2024 7 месца
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
fcutrecht.nl (нід.)​ (анг.)

Гісторыя

рэдагаваць

У канцы 1960-х улады гораду Утрэхту ініцыявалі перамовы аб зьліцьці трох прафэсійных клюбаў ДОС, «Вэлякс» і «Элінквэйк» з мэтай стварыць моцны клюб, здольны канкураваць на ўзроўні ўсёй краіны. Самым пасьпяховым зь іх быў ДОС, які ў 1958 годзе перамог у нацыянальным чэмпіянаце[3]. Каманда ДОСу мела моцную абарончую тактыку, але безгаспадарчасьць пакінула клюб на мяжы банкруцтва. Клюб тройчы сэзонаў запар быў ля мяжы вылету з элітнае лігі.

 
Адна з блускучых зорак клюбу брамнік Ганс ван Бройкелен спрабуе спыніць гульца «Роды».

Пляны аб зьліцьці ня вельмі станоўча ўспрымаліся клюбамі «Вэлякс» і «Элінквэйк». У пачатку 1960-х гадоў «Вэлякс» узвысіўся да Ээрстэ дывізіі і некалькі разоў быў блізкім да прасоўваньня ў Эрэдывізію. Аднак у 1968 годзе каманда зноў апусьцілася ў трэці дывізіён. «Элінквэйк» быў больш пасьпяховым клюбам за «Вэлякс». Ён часта чаргаваў сэзоны ў ніжняй частцы табліцы Эрэдывізіі з сэзонамі, дзе быў фаварытам у Эрстэ дывізіі. Акрамя таго, у «Элінквэйку» ўзьніклі настроі, што ён не зусім базуецца ва Утрэхце, але належыць да гораду Зёйлену, які быў незалежным мястэчкам да 1954 году. Клюб ня меў імпэту да зьліцьця, але, у рэшце рэшт, ня даў рады ціску з боку Утрэхцкіх гарадзкіх уладаў.

 
Нападнік Вілі Карба згуляў за родны «Утрэхт» больш за 100 матчаў перш чым сышоў у «Бруге» ў 1983 годзе.

1 ліпеня 1970 году зьліцьцё стала рэчаіснасьцю, гэтак і быў закладзены «Утрэхт». Паколькі ДОС здолеў пазьбегнуць вылету з Эрэдывізіі сэзонам раней, новы клюб змог адразу ўзяць удзел у найвышэйшым нідэрляндзкім дывізіёне ў сваім уступным сэзоне. Хатнім стадыёнам навастворанага клюбу стаў Гальгенваард, які раней быў хатняй пляцоўкай клюбу ДОС[3]. Першым галоўным трэнэрам «Утрэхту» быў прызначаны Бэрт Якабс, тагачасны 29-гадовы галоўны трэнэр «Вэляксу», да якога ў якасьці памочніка далучыўся 24-гадовы Фрыц Корбах з «Элінвэйку»[4]. Кіраўніцтва пастанавіла злучыць філязофіі трох клюбаў і стварыць, такім чынам, новую тоеснасьць. Асноўны склад быў сфармаваны пераважна з гульцоў клюбаў ДОС і «Элінквэйку», таксама адзін гулец «Вэляксу» быў улучаны да асноўных гульцоў. Яшчэ адзін футбаліст быў набыты зь іншага клюбу.

За першыя дзесяць гадоў свайго існаваньня «Ухтрэхт» няўхільна дужэў. Важным гульцам гэтага часу былі Ганс ван Бройкелен, Лео ван Вээн і Вілем ван Ганэгем. Не зважаючы на тое, што клюб патрапіў у фінансавы скандал з абвінавачаньнямі ў мяхлярстве, на футбольным полі гульцы мелі выдатныя вынікі. З 1980 па 1982 гады яны фінішавалі пятымі, трэцімі і зноўку пятымі адпаведна. У 1982 годзе яны дасягнулі фіналу Кубка Нідэрляндаў, але атрымалі там паразу ад АЗ-67. Тым ня менш, фінансавыя справы выглядалі досыць кепска. Каб заставацца на вяршыні айчыннага футболу «Утрэхт» штогод мусіць прадаваць сваіх ключавых гульцоў. Гэтак ван Бройкелен перайшоў у «Нотынггэм Форэст» у 1982 годзе, Вілі Карба далучыўся да «Бруге» ў 1983 годзе, а Роб дэ Віт узмацніў шыхты «Аякса» ў 1983 годзе. У выніку, у сярэдзіне 1980-х гадоў клюб звычайна сканчваў сэзоны ў сярэдзіне табліцы.

Актуальны на 13 верасьня 2024 году
Пазыцыя Імя Год нараджэньня
1   Бр Басыліс Баркас 1994
2   Аб Сыбэ Горэманс 1998
3   Аб Міке ван дэр Гоорн 1992
5   Аб Кольбэйн Фінсан 1999
6   ПА Оскар Фраўлё (ар. Барусія М.) 2003
7   ПА Віктар Енсэн 2000
8   ПА Джан Баздоган 2001
9   Нап Давід Мін 1999
10   Нап Тэйлар Бут 2001
11   Нап Ноа Агаё 2003
14   ПА Зыдан Ікбаль 2003
15   Нап Эдрыен Блэйк 2005
16   Аб Суфіян Эль-Каруані 2000
18   ПА Енс Тоорнстра 1989
Пазыцыя Імя Год нараджэньня
19   Нап Антані Дэкот (ар. Шарлеруа) 2003
20   Нап Яан Катлен (ар. Ляр’ен) 2002
21   ПА Пакстэн Аарансан (ар. Айнтрахт) 2003
22   Нап Мігель Радрыгес (ар. Сэльта) 2003
23   Аб Нікляс Вэстэрлюн 1999
24   Аб Нік Віргевэр (капітан) 1989
25   Бр Міхаэль Браўвэр 1993
27   ПА Алёнса Энгванда 2003
32   Бр Том дэ Грааф 2004
33   Бр Кевін Гадэляа 2003
40   Аб Матыс Дыдэн 2001
44   Аб Ёшуа Муке 2003
46   ПА Сылас Андэрсэн 2004
77   Нап Оле Ромэні 2000

Вонкавыя спасылкі

рэдагаваць