Сянькоўшчына

вёска ў Слонімскім раёне Гарадзенскай вобласьці Беларусі

Сянько́ўшчына[2] — вёска ў Слонімскім раёне Гарадзенскай вобласьці. Цэнтар Сянькоўшчынскага сельсавету. На поўдні вёскі праходзіць дарога Р41, за якой знаходзіцца Сянькоўшчынскае возера.

Сянькоўшчына
трансьліт. Siańkoŭščyna
Першыя згадкі: XIX стагодзьдзе
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Гарадзенская
Раён: Слонімскі
Сельсавет: Сянькоўшчынскі
Насельніцтва: 555 чал. (2009)[1]
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 1562
Паштовы індэкс: 231808
СААТА: 4254820066
Нумарны знак: 4
Геаграфічныя каардынаты: 53°10′37″ пн. ш. 25°9′16″ у. д. / 53.17694° пн. ш. 25.15444° у. д. / 53.17694; 25.15444Каардынаты: 53°10′37″ пн. ш. 25°9′16″ у. д. / 53.17694° пн. ш. 25.15444° у. д. / 53.17694; 25.15444
Сянькоўшчына на мапе Беларусі ±
Сянькоўшчына
Сянькоўшчына
Сянькоўшчына
Сянькоўшчына
Сянькоўшчына
Сянькоўшчына

Гісторыя

рэдагаваць

Вялікае Княства Літоўскае

рэдагаваць

Згадваецца ў 1669 годзе як вёска ў Слонімскім павеце Вялікага Княства Літоўскага.[3]

Насельніцтва

рэдагаваць
  • 2009 год — 555 жыхароў[1]
  • 2002 год — 532 жыхары, 232 двары
  • 1999 год — 534 жыхары

Інфраструктура

рэдагаваць
  • Лясьніцтва
  • Сярэдняя школа
  • Клюб
  • Бібліятэка
  • Амбуляторыя
  • Аддзяленьне сувязі

Інфармацыя для турыстаў

рэдагаваць
  • Археалягічны комплекс «Сянькоўшчына» (1 тысячагодзьдзе да н. э.)   Гісторыка-культурная каштоўнасьць Беларусі, шыфр 413В000577:
    • селішча-1 — 100 м на паўночны ўсход ад стадыёну, на ўзвышшы, паміж правым берагам р. Бяроза (левы прыток р. Шчара) і безыменнай ракой
    • селішча-2 — за паўночнай ускраінай вёскі, зь левага боку ад дарогі на в. Куцэйкі, на ўзвышшы левага беразе р. Бяроза (левы прыток р. Шчара)
  • Царква ў імя сьвятога вялебнага Серафіма Сароўскага (2007)
  • Брацкая магіла савецкіх воінаў і партызан
  1. ^ а б Колькасьць насельніцтва Беларусі на кастрычнік 2009 году
  2. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9. (pdf) С. 331
  3. ^ НГАБ, ф. 1875, воп. 1, спр. 5