Смолвы
Смолвы (лет. Smalvos) — вёска ў Летуве, каля возера Смолваў. Уваходзяць у склад Турмонцкага староства Езяроскага раёну Ўцянскага павету. Насельніцтва на 2011 год — 173 чалавекі.
| Смолвы лац. Smołvy | |
| лет. Smalvos | |
 Касьцёл | |
| Краіна: | Летува |
| Павет: | Уцянскі |
| Раён: | Езяроскі |
| Насельніцтва: | 173 чал. (2011) |
| Часавы пас: | UTC+2 |
| летні час: | UTC+3 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 55°38′27.2335″ пн. ш. 26°21′42.8227″ у. д. / 55.640898194° пн. ш. 26.361895194° у. д.Каардынаты: 55°38′27.2335″ пн. ш. 26°21′42.8227″ у. д. / 55.640898194° пн. ш. 26.361895194° у. д. |
Смолвы на мапе Летувы   Смолвы | |
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |
Смолвы — даўняе мястэчка гістарычнай Браслаўшчыны, на этнічнай тэрыторыі беларусаў. Да нашага часу тут захаваўся касьцёл Маці Божай Ружанцовай, помнік архітэктуры XIX ст.
Гісторыя
рэдагавацьВялікае Княства Літоўскае
рэдагавацьПершы пісьмовы ўпамін пра Смолвы датуецца 1580 годам, калі яны ўваходзілі ў склад Браслаўскага павету Віленскага ваяводзтва і знаходзіліся ў валоданьні Клябоўскіх.
У 1600 годзе Смолвы перайшлі да Падбярэскіх, пазьней — да Гінтаўтаў і Барташэвічаў.
Пад уладай Расейскай імпэрыі
рэдагавацьУ выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795 год) Смолвы апынуліся ў складзе Расейскай імпэрыі, у Новааляксандраўскім павеце Ковенскай губэрні. У 2-й палове XIX ст. у Смолвах было 6 будынкаў, дзеялі касьцёл і сынагога, штогод праводзіліся два кірмашы.
За часамі Першай сусьветнай вайны ў 1915 годзе Смолвы занялі войскі Нямецкай імпэрыі.
Найноўшы час
рэдагаваць25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Смолвы абвяшчаліся часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 году ў адпаведнасьці з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі яны ўвайшлі ў склад Беларускай ССР[1]. У 1920 годзе Смолвы апынуліся ў складзе Сярэдняй Літвы, у 1922 годзе — у складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі.
З пачаткам Другой сусьветнай вайны ў верасьні 1939 году ўлады СССР перадалі Смолвы Летуве.
Насельніцтва
рэдагавацьДэмаграфія
рэдагаваць- XIX стагодзьдзе: ~1889 год — 175 чал.[2]
- XXI стагодзьдзе: 2011 год — 173 чал.
Турыстычная інфармацыя
рэдагавацьСлавутасьці
рэдагаваць- Касьцёл Маці Божай Ружанцовай (1857)
Крыніцы
рэдагаваць- ^ 150 пытанняў і адказаў з гісторыі Беларусі / Уклад. Іван Саверчанка, Зьміцер Санько. — Вільня: Наша Будучыня, 2002. — 238 с. ISBN 9986-9229-6-1.
- ^ Słownik geograficzny... T. X. — Warszawa, 1889. S. 914.