Сантус
Са́нтус (па-партугальску: Santos) — горад у Бразыліі, які месьціцца ў штаце Сан-Паўлу. Быў заснаваны партугальскім шляхцічам Брашам Кубашам. Асноўная частка гораду разьмешчана на востраве Сан-Вісэнці, на якім акрамя Сантуса месьціцца яшчэ горад Сан-Вісэнці. Насельніцтва складае 433 тысячы чалавек паводле стану на 2020 год. У горадзе маецца музэй кавы, дзе некалі дамаўляліся аб сусьветных коштах на каву. Існуе таксама футбольны мэмарыял, прысьвечаны найвялікшым гульцам гораду, у тым ліку Пэле, які большую частку сваёй кар’еры правёў у мясцовым клюбе «Сантус». Берагавая лінія цягнецца больш чым на 5 км, дзякуючы чаму Сантус занесены ў кнігу рэкордаў Гінэса як горад з самым вялікім пляжным садам у сьвеце.
| Сантус | |||||
| |||||
| |||||
| Дата заснаваньня: | 1546 | ||||
| Краіна: | Бразылія | ||||
| Кіраўнік: | Ражэрыю Сантус[d] | ||||
| Плошча: |
| ||||
| Вышыня: | 2 м н. у. м. | ||||
| Насельніцтва: | |||||
| Тэлефонны код: | 13 | ||||
| Паштовы індэкс: | 11100-000 | ||||
| Геаграфічныя каардынаты: | 23°56′0.9557″ пд. ш. 46°19′43.1036″ з. д. / 23.933598806° пд. ш. 46.328639889° з. д.Каардынаты: 23°56′0.9557″ пд. ш. 46°19′43.1036″ з. д. / 23.933598806° пд. ш. 46.328639889° з. д. | ||||
Сантус на мапе Бразыліі   Сантус | |||||
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |||||
| http://www.santos.sp.gov.br/ | |||||
.svg)
Гісторыя
рэдагавацьПаведамленьні пра востраў Сан-Вісэнці ўпершыню зьявіліся разам з экспэдыцыяй Амэрыга Вэспуччы ўсяго праз два гады пасьля афіцыйнага адкрыцьця Бразыліі ў 1502 годзе. Цікавасьць Партугаліі да месца аднавілася ў 1531 годзе праз заняпад гандлю партугальскае кароны ў Індыі. Кароль Жуан III накіраваў атрад дзеля дасьледваньня тэрыторыяў на востраў Сан-Вісэнці. Тамака новая экспэдыцыя знайшла партугальскае паселішча, якое заснавалі яшчэ пры Вэспуччы. Паселішча было захопленае, аднак капітан Мартым Афонсу дзі Соўза гарантаваў жыхарам правы на паселішча. У 1543 годзе, пасьля завяршэньня будаўніцтва Луішам дзі Гойшам капліцы на пагорку ў гонар Санта-Катарыны, Браш Кубаш загадаў перанесьці порт крыху ў іншае месца, дзе было больш спакойна, каб палегчыць гандлёвы патэнцыял. Да таго ж гэты партугальскі шляхціч аддаў загад аб будаўніцтве другога ў гісторыі Бразыліі шпіталя[2]. Новае паселішча тады было вядомае як Тодуш-уж-Сантус.
Другая палова XVI стагодзьдзя адзначылася адкрыцьцём мытні ў 1550 годзе. У тым жа годзе ў Сантус прыбылі сьвятары-езуіты, якія праводзілі хрышчэньне мясцовага насельніцтва — індзейцаў тупі. У 1552 годзе абарона порту была ўмацаваная, а ў 1589 годзе ў горадзе зьявіўся ордэн кармэлітаў. Тым ня менш, у гэты ж час Сантус пакутваў ад уварваньняў і рабаваньняў карсараў, бо лічыўся даволі квітнеючым портам[3][4][5]. Асабліва вызначыўся ангельскі пірат Томас Кэвэндыш, які ў 1591 разрабаваў вёску, зьяўляючыся адным з адказных за заняпад гандлю цукровага трысьнёгу капітанства Сан-Вісэнці. У XVI стагодзьдзе Сантус зьведаў пэўны заняпад, вымусіўшы жыхароў пакідаць паселішча і запісвацца ў бандэйрасы. Аднак у канцы XVIII стагодзьдзя вёска аднавіла сваё разьвіцьцё, і ейнае насельніцтва пачало расьці. З будаўніцтвам тракту да Сан-Паўлу пачаўся росквіт Сантуса, што паскорыла разьвіцьцё места[3][4][5]. 26 студзеня 1839 году Сантус атрымаў статус гораду на загад асамблеі правінцыі. Эканоміка гораду пераарыентавалася на каву. Адкрыцьцё ў 1867 годзе чыгункі Сан-Паўлу, якая злучыла Сантас з кававымі плянтацыямі Жундыяі, імгненна ўзбагаціла горад. У 1888 годзе ў горадзе быў адкрыты першы вялікі тэатар. З адменай рабства ў горад накіраваліся італьянскія і японскія імігранты. У 1899 годзе Сантус стаў першым бразыльскім горадам, куды была завезеная бубонная чума[6].
У 1910-я гады Сантус стаў турыстычным местам з пабудовай шэрагу гатэляў і будаўніцтвам садоў на ўскрайку гораду ў 1935 годзе[3][4][5]. За часам бразыльскай вайсковай дыктатуры Сантус зьведаў скасаваньне палітычнай аўтаноміі, бо найбуйнейшы порт Бразыліі быў вызнаны зонай нацыянальнай бясьпекі. Горад, такім чынам, страціў права на абіраньне мэра. У пачатку 1980-х гадоў з паслабленьнем рэжыму ўзмацніўся палітычны ціск на вяртаньне аўтаноміі. Нарэшце, у 1983 годзе Сантус аднавіў свой былы статус[3][4][5]. У кастрычніку 2006 году ля берагу ў раёне Сантуса былі знойдзеныя запасы нафты[7].
Эканоміка
рэдагавацьПорт Сантуса зьяўляецца найбуйнейшым марскім портам у Лацінскай Амэрыцы, апрацаваўшы ў 2010 годзе тавараў у эквіваленце 96 млн тон. Паводле стану на 2014 год Сантус быў шостым паводле велічыні горадам-экспартэрам Бразыліі, гандлюючы таварамі на суму 4,36 млрд даляраў ЗША[8]. Асноўнымі таварамі, якія экспартуюцца з Сантуса, былі цукар (23% ад агульнага аб’ёму экспарту), нафта (16%), кава (15%) і соя (13%)[9][10]. Іншыя пазыцыі экспарту ўлучаюць сталь, аўтамабілі, апэльсіны, бананы і бавоўну.
Крыніцы
рэдагаваць- ^ https://www.ibge.gov.br/estatisticas/sociais/populacao/22827-censo-demografico-2022.html?edicao=37225
- ^ «A Irmandade da Santa Casa de Misericórdia de Olinda e seu prestigio social e político em Pernambuco». ABHR.
- ^ а б в г «História». Viva Santos.
- ^ а б в г «Biblioteca Virtual». Fundação Arquivo e Memória de Santos.
- ^ а б в г «A Cidade de Santos: Iconografia e História». Universidade de São Paulo.
- ^ de Carval ho R; Serra-Freire N; Linardi P; de Almeida A; da Costa J (2001). «Small rodents fleas from the bubonic plague focus located in the Serra dos Órgãos Mountain Range, State of Rio de Janeiro, Brazil». Mem Inst Oswaldo Cruz. 96 (5): 603–9. doi:10.1590/S0074-02762001000500003. PMID 11500756.
- ^ «BG finds oil in Brazil's Santos basin». Forbes.
- ^ «Brazilian International Trade by Municipality (2014)». DataViva.
- ^ «Exports of Santos (2014)». DataViva.
- ^ «International Trade Data — Santos (2014)». DataViva.