Рыман
Рыман — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Рыман лац. Ryman | |
| Rimann | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Rim + Mann |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Рыман» | |
Паходжаньне
рэдагаваць- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Рыман (Rimann) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -рым- (імёны ліцьвінаў Рымейка, Рымель, Рымунд; германскія імёны Rimicho, Riemel, Rimund) паходзіць ад гоцкага rimis 'спакой, стрыманасьць, непарухлівасьць'[2], а аснова -ман- (імёны ліцьвінаў Мангерд, Дзерман, Есьман; германскія імёны Mangerðr, Derman, Esmann) — ад гоцкага manna[3], германскага man 'чалавек'[4].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Ryman (Rymen)[5]
У 1613 годзе ў Каралявецкім унівэрсытэце навучаўся Johannes Riman, Regiomontanus Borussus, у 1619 годзе — Michael Riman, Regiomontanus Borussus, у 1624 годзе — Michael Riemannus, Regiomontanus Borussus[6].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: на мещанина господаръского волъковыского Игната Римановича (15 ліпеня 1537 году)[7]; до земль подданыхъ Михала Римоновича… подле земль людей пана Матея Римоновича (1554 год)[8]; Franciscus Casimirus Rymonowicz — officii consistorialis metropo litani assumptus iurisdictionis vero ratus notarius (5 траўня 1697 году)[9]; Herman Henrych Riman Slosarz z Doroto Zoną (1771—1772 гады)[10]; Adam Rymonowicz (9 лютага 1791 году)[11].
Носьбіты
рэдагаваць- Ігнат Рыманавіч — ваўкавыскі мешчанін, які ўпамінаецца ў 1537 годзе
- Рыман Відміч — слуга Войцеха Тарноўскага, над якім у 1632 годзе адбыўся ў Пружанах[12]
- Бэрнгард Рыман (1826—1866) — нямецкі матэматык
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1267.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 167.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 23.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 7: Suplement. Rozwiązanie licznych zagadek staropolskiej antroponimii. — Kraków, 2002. S. 510.
- ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 211, 242, 285.
- ^ Литовская метрика. Книга № 228. — Москва, 2008. С. 94.
- ^ Археографический сборник документов, относящихся к истории Северо-западной Руси. Т. 8. — Вильна, 1870. С. 20.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 11. — Вильна, 1880. Т. 11. — Вильна, 1880. С. 274.
- ^ Dacewicz L. Antroponimia Białegostoku w XVII—XVIII wieku. — Białystok, 2001. S. 216.
- ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 485.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 10. ― Вильна, 1913. С. 217.