Рагозна (Жабінкаўскі раён)
Раго́зна[2] — вёска ў Жабінкаўскім раёне Берасьцейскай вобласьці. Рагозна ўваходзіць у склад Ленінскага сельсавету. Каля вёскі праходзіць міжнародная аўтамагістраль М1 E30.
| Рагозна | |
| трансьліт. Rahozna | |
| Краіна: | Беларусь |
| Вобласьць: | Берасьцейская |
| Раён: | Жабінкаўскі |
| Сельсавет: | Ленінскі |
| Насельніцтва | |
| колькасьць: | 112 чал. (2015) |
| колькасьць двароў: | 63 |
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | +375 1641 |
| Паштовы індэкс: | 225112[1] |
| СААТА: | 1225815036 |
| Нумарны знак: | 1 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 52°9′26″ пн. ш. 24°5′4″ у. д. / 52.15722° пн. ш. 24.08444° у. д.Каардынаты: 52°9′26″ пн. ш. 24°5′4″ у. д. / 52.15722° пн. ш. 24.08444° у. д. |
Рагозна на мапе Беларусі ±   Рагозна | |
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |
Гісторыя
рэдагавацьПершая згадка пра вёску Рагозна — 11 сакавіка 1582 году, калі яна належыла да Зьдзітавецкага маёнтку В. Сасіна-Калечыцкага.[3]
У 1700 годзе на землях маёнтку Гатэчына (Ацячызна), падзеленага ў 1699 годзе паміж братамі з роду Фядзюшкаў, старэйшы з братоў Хведар Фядзюшка стаў фундатарам уніяцкай царквы ў Рагозна.[4]
Паводле сьведчаньня Ф. Пакроўскага, які апісаў археалягічныя старажытнасьці Гарадзенскай губэрні, у царкве ў Рагозна захоўваліся пяць вельмі старых абразоў: адзін — Хрыста-Збаўцы і чатыры — Божай Маці. У рызьніцы захоўваліся дзьве старыя, чаканеныя на медзі, іконы — апостала Пятра і вялікамучаніцы Барбары.
Пасьля скасаваньня Уніі Рагозна было цэнтрам праваслаўнага прыходу Ўзвышэньня Крыжа Гасподняга Чаравачыцкага благачыньня Гарадзенскай япархіі. Да прыходу належалі таксама жыхары навакольных вёсак: Бусьні, Ваўкавычы, Вулька, Дзяглі, Ёжыкі, Замошаны, Калюга, Хаткі, Хведкавічы, Шалухі. Стары ўніяцкі храм згарэў і замест яго быў адбудаваны новы, які асьвяцілі ў 1899 годзе.[5] Гэты храм быў спалены партызанамі ў 1943 годзе. Падчас акупацыі немцы і вугорцы, якія стаялі ў вёсцы, выкарыстоўвалі будынак храму і званіцу для вайскова-абарончых мэтаў.
Пасьля вайны на падмурках царквы быў збудаваны сельскі клюб. З 1998 году памяшканьне гэтага клюбу згодна з рашэньнем Ленінскага сельсавету Жабінкаўскага раёну было прадастаўлена мясцовай праваслаўнай грамадзе для адпраўленьня набажэнстваў.
Сёньня ў в. Рагозна дзейнічае праваслаўная царква сьв. Дзьмітрыя Салунскага, будаўніцтва якой пачалося ў 2002 годзе. Узьведзеная на новым месцы царква з цэглы была асьвячана 8 лістапада 2007 году. Прыход належыць да Жабінкаўскага благачыньня Берасьцейскай япархіі. Прастольнае сьвята і саборная багаслужба — 8 лістапада, у дзень памяці вялікамучаніка Дзьмітрыя Салунскага.[5]
У сярэдзіне XIX ст. у вёсцы дзейнічаў этапны пункт для перасыльных. На вялікай шашы, што працягнулася ў 1840-х гадах ад Варшавы да Масквы, у Рагозна расейскі царскі ўрад загадаў арганізаваць этапны пункт. У Рагозна пачалі спыняцца арыштанскія каманды, якія канваіравалі вязьняў з турмы ў Берасьцейскай фартэцыі ў Сыбір.[6] Зьняволеных сялілі па сялянскіх хатах у навакольных вёсках: Шчэглікі, Дзяглі, Замошаны. Цяжкахворыя арыштанты і расейскія салдаты, пакінутыя ў вёсках, прыносілі гарачку і каросту. З гэтай нагоды падаваў скаргу губэрнскаму кіраўніцтву ўладар маёнтку Пятровічы Іван Дзяконскі. Як засьведчыў Паўлу Баброўскаму сьвятар Рагазьнянскай царквы, княгіня Яўгенія Бельская, жонка ўладара маёнтку Гатэчына (Ацячызна), у красавіку 1852 году «прыяжджала ў Рагозна да сваіх хворых сялянаў і выходжвала іх».[6]
Насельніцтва
рэдагаваць- 1 студзеня 2015 году — 112 жыхароў, 63 прыватныя гаспадаркі[7]
- 2010 год — 118 жыхароў
- 1999 год — 140 жыхароў
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Белпошта
- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Брэсцкая вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Менск: Тэхналогія, 2010. — 319 с. ISBN 978-985-458-198-9. (pdf, djvu, online) С. 129
- ^ Гісторыя Рагозны
- ^ Гісторыя Ацячызны
- ^ а б Свято-Димитриевский храм с. Рогозно
- ^ а б Край, поўны нягодаў // Сельская праўда, 28.05.2014.
- ^ Ленинский сельсовет