Паўлавічы (Івейскі раён)
Па́ўлавічы[1] — вёска ў Івейскім раёне Гарадзенскай вобласьці. Уваходзіць у склад Івейскага сельсавету. Да 18 красавіка 2017 году ўваходзіла ў ліквідаваны Морынскі сельсавет[2].
Паўлавічы лац. Paŭłavičy | |
Краіна: | Беларусь |
Вобласьць: | Гарадзенская |
Раён: | Івейскі |
Сельсавет: | Івейскі |
Насельніцтва: | 31 чал. (2009) |
Часавы пас: | UTC+3 |
Тэлефонны код: | |
Паштовы індэкс: | 231339 |
СААТА: | 4229813090 |
Нумарны знак: | 4 |
Геаграфічныя каардынаты: | 53°54′7″ пн. ш. 25°46′44″ у. д. / 53.90194° пн. ш. 25.77889° у. д.Каардынаты: 53°54′7″ пн. ш. 25°46′44″ у. д. / 53.90194° пн. ш. 25.77889° у. д. |
± Паўлавічы | |
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы |
Гісторыя
рэдагавацьУ 2-й палове XIX — пачатку XX ст. вёска ў Івейскай воласьці Ашмянскага павету Віленскай губэрні. У 1861 г. 33 рэвіскія душы, адносілася да маёнтку Іўе Замойскіх. У 1897 г. 14 двароў, 112 жыхароў, у 1909 г. 16 двароў, 113 жыхароў.
У 1921 — 1939 гг. у Івейскай гміне Валожынскага, затым Лідзкага паветаў Наваградзкага ваяводзтва Польшчы. У 1921 г. 14 двароў, 79 жыхароў.
3 12.10.1940 г. вёска (16 двароў, 76 жыхароў) у Старчаняцкім сельсавеце Івейскага раёну. У 1952 г. арганізаваны калгас імя А.П.Чэхава. 3 1961 г. у Івейскім пасялковым, з 1962 г. Івейскім сельскім Савеце і ў калгасе «Нёман». У 1970 г. 74 жыхары. Потым у Морынскім сельсавеце і ў калгасе «Прынеманскі». З 2017 году ў Івейскім сельсавеце.
Вёска знаходзіцца ў зоне радыяцыйнага кантролю.
Насельніцтва
рэдагаваць- 2009 год — 31 чалавек[3]
- 1999 год — 35 чалавек, 16 двароў
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9. (pdf)
- ^ «О некоторых вопросах административно-территориального устройства Ивьевского района Гродненской области». Решение Гродненского областного Совета депутатов от 18 апреля 2017 г. №245
- ^ Вынікі перапісу
Літаратура
рэдагаваць- Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Іўеўскага раёна. — Мн.: БЕЛТА, 2002. — 510 с.: іл. ISBN 985-6302-45-5.