Пачобуты-Адляніцкія

сям’я

Пачобуты-Адляніцкія — шляхецкі род гербу «Малая Пагоня».

Пачобуты-Адляніцкія
лац. Pačobuty-Adlanickija
Герб Пачобутаў-Адляніцкіх
Краіна паходжаньня: Вялікае Княства Літоўскае
Прызнаныя ў: Вялікае Княства Літоўскае, Расейская імпэрыя

Паводле Каспара Няцецкага, паходзіць зь вёскі Пачобуты на Гарадзеншчыне (адсюль і прозьвішча). Каля вёскі цячэ рака Одла, ад якой утварыўся прыдомак Адляніцкі. Таксама існуе род Пачобутаў-Кудзічаў.

Прозьвішча

рэдагаваць

Паца (Pazzo) і Бота або Бута — імёны германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова пац- (бац-, пэц-) (імя ліцьвінаў Пацолт; германскае імя Pätzold) паходзіць ад стараверхненямецкага baz 'лепшы'[2], а аснова -бут- (-бот-) (імёны ліцьвінаў Бутвід, Бутрык, Вільбут; германскія імёны Botvid, Butariks, Willebut) — ад усходнегерманскага but- з значэньнем 'корань, камель' (гепідзкае butilo 'камель')[3] або ад асновы -буд- (-бод-)[4].

Паходжаньне

рэдагаваць

Няма пэўнасьці пра паходжаньне роду. Існуе меркаваньне, што ягоныя заснавальнікі былі праваслаўнымі (русінамі). У памінальніку Супрасьлеўскага манастыра, сярод іншых дабрачынцаў ёсьць «род Яўстаха Адзінца Пачобута». Апошні жыў у канцы XVI ст. і рэпрэзэнтаваў толькі адну зь лініяў роду.

Першы вядомы з роду — Мікалай Пачобут-Адляніцкі. Вялікі князь Жыгімонт Стары прывілеем ад 20 лютага 1536 году за вайсковыя заслугі надаў яму герб «Малая Пагоня». Сын Мікалая Сэбасьцян, чашнік вялікі літоўскі, лічыцца заснавальнікам роду.

Паводле актаў аб набілітацыі Мікалая, ягоным прадзедам быў Грэцка, які меў сына Рыну (Грынь). Пры двары вялікага князя ў 1478 годзе значыцца пакаёвы Рынец або Рынь. Магчыма, гэта сын Грэцкі. Відаць, менавіта блізкасьць роду да двара, спрыяла набілітацыі Мікалая Пачобута-Адляніцкага[5].

Найбольш вядомыя з роду

рэдагаваць
  1. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 253, 320—321.
  2. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 251.
  3. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 16.
  4. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 21.
  5. ^ Лаўрэш Л. Марцін Пачобут-Адляніцкі // Наша Слова. № 9—10, 2009.