Палошкава (Бабруйскі раён)

вёска ў Бабруйскім раёне Магілёўскай вобласьці Беларусі

Пало́шкава[1] (па-расейску: Полошково) — вёска ў Глушанскім сельсавеце Бабруйскага раёну Магілёўскае вобласьці. Знаходзіцца за 19 км ад чыгуначнае станцыі Мірадзіна на лініі БабруйскМенск.

Палошкава
трансьліт. Paloškava
Першыя згадкі: 1920-я
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Магілёўская
Раён: Бабруйскі
Сельсавет: Глушанскі
Насельніцтва: 4 чал. (2010)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 225
Паштовы індэкс: 212912
СААТА: 7208828136
Нумарны знак: 6
Геаграфічныя каардынаты: 53°3′32″ пн. ш. 28°51′29″ у. д. / 53.05889° пн. ш. 28.85806° у. д. / 53.05889; 28.85806Каардынаты: 53°3′32″ пн. ш. 28°51′29″ у. д. / 53.05889° пн. ш. 28.85806° у. д. / 53.05889; 28.85806
Палошкава на мапе Беларусі ±
Палошкава
Палошкава
Палошкава
Палошкава
Палошкава
Палошкава
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Гісторыя

рэдагаваць

Назоў, верагодна, паходзіць ад прозьвішча Палошкаў. Заснаваная ў 1920-я. У 2013 годзе вёска перададзеная зь ліквідаванага Гарохаўскага ў склад Глушанскага сельсавету[2].

Насельніцтва

рэдагаваць
  • XX стагодзьдзе: 1997 год — 6 двароў, 7 жыхароў; 1999 год — 9 жыхароў
  • XXI стагодзьдзе: 2007 год — 2 жыхары, 2 двары[3]; 2010 год — 4 жыхары
  1. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Магілёўская вобласць: нарматыўны даведнік / І. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. Лемцюговай. — Менск: Тэхналогія, 2007. — 406 с. ISBN 978-985-458-159-0. (djvu). С. 80
  2. ^ «Об изменении административно-территориального устройства некоторых административно-территориальных единиц Могилевской области». Решение Могилевского областного Совета депутатов от 20 ноября 2013 г. № 23-1(недаступная спасылка) (рас.)
  3. ^ Палошкава // Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 5, кн. 1. Магілёўская вобласць / рэдкал.: Г.П. Пашкоў (дырэктар) [і інш.]. — Менск: БелЭн, 2008. — 728 с. ISBN 978-985-11-0409-9. С. 196.

Літаратура

рэдагаваць
  • Палошкава // Памяць. Бабруйскі раён : Гісторыка-дакументальныя хронікі гарадоў і раёнаў Беларусі / Гал. рэд. Г. П. Пашкоў. — Мн., 1998. — С. 585