Павал Латушка
Павал Паўлавіч Латушка (нар. 10 лютага 1973; Менск, цяпер Беларусь) — беларускі дыплямат, амбасадар Беларусі ў Францыі (2012—2019). Працаваў міністрам культуры Рэспублікі Беларусь з чэрвеня 2009 году па лістапад 2012[3] году.
| Павал Латушка лац. Pavał Łatuška | |
 | |
| Надзвычайны і Паўнамоцны Амбасадар Рэспублікі Беларусь у Францыі | |
|---|---|
| 16 лістапада 2012 — 15 студзеня 2019 | |
| Прэзыдэнт: | Аляксандар Лукашэнка |
| Прэм’ер-міністар: | Міхаіл Мясьніковіч |
| Наступнік: | Ігар Фісэнка |
| Пастаянны прадстаўнік Рэспублікі Беларусь пры ЮНЭСКА | |
| 16 лістапада 2012 — 15 студзеня 2019 | |
| Прэзыдэнт: | Аляксандар Лукашэнка |
| Прэм’ер-міністар: | Міхаіл Мясьніковіч |
| Папярэднік: | Аляксандар Паўлоўскі |
| Наступнік: | Ігар Фісэнка |
| Міністар культуры Рэспублікі Беларусь | |
| 4 чэрвеня 2009 — 16 лістапада 2012 | |
| Прэзыдэнт: | Аляксандар Лукашэнка |
| Прэм’ер-міністар: | Сяргей Сідорскі |
| Папярэднік: | Уладзімер Матвяйчук |
| Наступнік: | Барыс Сьвятлоў |
| Амбасадар Рэспублікі Беларусь у Польшчы | |
| 6 сьнежня 2002 — 31 кастрычніка 2008 | |
| Прэзыдэнт: | Аляксандар Лукашэнка |
| Папярэднік: | Мікалай Крэчка |
| Наступнік: | Віктар Гайсёнак |
| Асабістыя зьвесткі | |
| Нарадзіўся: |
10 лютага 1973 (51 год) Менск, Беларуская ССР, СССР |
| Сужэнец: | 1) Натальля Латушка[1] (разьвёўся), 2) Аляксандра Латушка (з 2014 г.)[2] |
| Дзеці: | дачка Яна |
| Адукацыя: | |
| Узнагароды: | |
Біяграфія
рэдагавацьУ 1990 вучыўся на гістарычным факультэце Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту, пасьля першага курсу перавёўся на юрыдычны факультэт, які скончыў у 1995. Завочна ў 1996 скончыў Менскі лінгвістычны ўнівэрсытэт. Вывучыў польскую й анґельскую мовы. За часам студэнцтва стаў сябрам Таварыства беларускае мовы[4].
У замежнай службе з 1995 году. Працаваў аташэ Дагаворна-прававога ўпраўленьня Міністэрства замежных справаў Рэспублікі Беларусь (1995—1996), віцэ-консулам Генэральнага консульства Рэспублікі Беларусь у Беластоку (1999—2000). У 2000 выконваў абавязкі кіраўніка гэтага Генэральнага консульства. Затым вярнуўся ў Менск, у 2000—2002 гадох быў прэс-сакратаром Міністэрства замежных справаў Рэспублікі Беларусь.
Са сьнежня 2002 — Надзвычайны й Паўнамоцны Амбасадар Рэспублікі Беларусь у Рэспубліцы Польшча замест зьнятага з пасады Мікалая Крэчкі. Стаў наймаладзейшым у гісторыі беларускім амбасадарам[5][6]. Адстаўлены быў 31 кастрычніка 2008 году[7].
4 чэрвеня 2009 году прызначаны міністрам культуры Рэспублікі Беларусь[8]. На пасадзе міністра перавёў справаводзтва ў Міністэрстве культуры Рэспублікі Беларусь на беларускую мову[9].
16 лістапада 2012 году прызначаны амбасадарам Беларусі ў Францыі й па сумяшчальнасьці пастаянным прадстаўніком Беларусі пры ЮНЭСКО[10]. 20 траўня 2013 году стаў дадаткова прызначаным амбасадарам у Гішпаніі й Партугаліі па сумяшчальнасьці[11], 15 сьнежня 2016 году — амбасадарам у Манака па сумяшчальніцтве[12]. У 2008 годзе ўзнагароджаны ордэнам Марыі Магдаліны (II ступені) Польскае Праваслаўнае Царквы[13]. Адстаўлены 15 студзеня 2019[14].
6 сакавіка 2023 году ў Менскім гарадскім судзе Латушку завочна прызначылі 18 гадоў калёніі[15].
Сям’я
рэдагавацьУ 1-ым шлюбе[1] ёсьць дачка — Я́на[16].
На пачатку 2014 г. у Парыжы (Францыя) пабраўся 2-ім шлюбам. Выхоўваў старэйшую дачку ад 1-га шлюба й малодшага сына[2].
Крыніцы
рэдагаваць- ^ а б Аляксей Мароз. Візіт з прапановай канкрэтнай дапамогі// Ніва № 10 (2443), 9 сакавіка 2003 г.
- ^ а б Даша Паўлоўская. Павал Латушка цяпер самы шчасьлівы // Народная воля : газэта. — 25 ліпеня 2014. — № 57 (3900). — С. 6. — ISSN 2071-9647.
- ^ Старшынёй КДБ прызначаны Вакульчык, у Следчым камітэце — Шаеў, Латушку выслалі паслом
- ^ Зараз мы маем першага міністра культуры, які выхаваўся ў асяроддзі Таварыства беларускай мовы // БелаПАН, 26 чэрвеня 2009 г. Праверана 5 лістапада 2015 г.
- ^ Указ Президента Республики Беларусь от 6 декабря 2002 г. №590 «О назначении П. П. Латушко Чрезвычайным и Полномочным Послом Республики Беларусь в Республике Польша и присвоении ему дипломатического ранга Чрезвычайного и Полномочного Посланника второго класса»(недаступная спасылка) (рас.)
- ^ Minął miesiąc, Czasopis nr 01/2003 (пол.)
- ^ Указ Президента Республики Беларусь от 31 октября 2008 г. №594 «Об освобождении П. П. Латушко от должности Чрезвычайного и Полномочного Посла Республики Беларусь в Республике Польша» (рас.)
- ^ Указ Президента Республики Беларусь от 4 июня 2009 г. № 286 О назначении П. П. Латушко Министром культуры Республики Беларусь (рас.)
- ^ Зоя Варанцова. За мову замовяць слова // Зьвязда : газэта. — 1 лістапада 2011. — № 208 (27072). — С. 4. — ISSN 1990-763x.
- ^ Лукашэнка прызначыў Вакульчыка ў КДБ, а Латушку — у Францыю (недаступная спасылка)
- ^ Указ Президента Республики Беларусь от 20 мая 2013 г. № 231 О назначении П. П. Латушко (рас.)
- ^ Указ Президента Республики Беларусь от 15 декабря 2016 г. № 464 (рас.)
- ^ Пасол. Пасольства Рэспублікі Беларусь у Францускай Рэспубліцы. Праверана 16 студзеня 2019 г.
- ^ Указ президента Республики Беларусь 15 января 2019 г. №21 (рас.). Национальный центр правовой информации Республики Беларусь (15 студзеня 2019). Праверана 12 лютага 2019 г.
- ^ Святлана Ціханоўская: Я думаю пра тых, каму рэжым даў рэальныя, а не завочныя тэрміны
- ^ Дзьмітры Гурневіч. Павал Латушка пазнаёміў дыпляматаў з творчасьцю Коласа й Купалы// Польскае радыё для замежжа. 26 кастрычніка 2007
Вонкавыя спасылкі
рэдагаваць- Людміла Грышанава. (7 красавіка 2012) Беларуская культура залежыць ад нацыянальнай самасвядомасьці Культура. Магілёўскія ведамасьці. — Інтэрвію з Паўлам Латушкам. Праверана 2 студзеня 2013 г.