Наймант
Наймант (Нэймант, Намонт) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Наймант лац. Najmant | |
Naimund | |
Паходжаньне | |
---|---|
Мова(-ы) | германскія |
Утворанае ад | Naicho + Munt |
Іншыя формы | |
Варыянт(ы) | Нэймант, Намонт |
Зьвязаныя артыкулы | |
якія пачынаюцца з «Наймант» |
Паходжаньне
рэдагавацьНайха (Naicho) і Мунд або Монт (Мунд, Mont) — імёны германскага паходжаньня[1][2]. Іменная аснова найх- (нейк-) (імя ліцьвінаў Нагела; германскае імя Nagel) паходзіць ад стараверхненямецкага nacho 'кіравацца, прытрымлівацца'[3], а аснова -мунд- (-мунт-, -монт-) (імёны ліцьвінаў Монтгерд, Валімонт, Жыгімонт; германскія імёны Mundgerd, Walmont, Sigimunt) — ад германскага *mundô 'рука, абарона, крэўнасьць'[4] або гоцкага munds 'моц розуму, імкненьне', mundrs 'гарлівы, палкі'[5]. У гістарычным германскім арэале адзначалася імя Naimundus (Neimundus)[6][7][8].
Германскі характар літоўскіх імёнаў з асновай -монт- (-мант-) — як і запазычаньне самой асновы з германскіх моваў — сьцьвердзілі францускі лінгвіст-германіст Раймонд Шмітляйн[9] і амэрыканскі лінгвіст Альфрэд Зэн[10].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах людеи… Намонъта Косовича… Намонтъ Косовичъ (12 траўня 1523 году)[11];
Носьбіты
рэдагавацьНайманты (Najmont) — літоўскія шляхецкія роды зь Вільні і Лідзкага павету[12].
Нэйманты (Nejmont) — літоўскі шляхецкі род зь Лідзкага павету[13].
На тэрыторыі цяперашняй Летувы фіксавалася прозьвішча Неймунт у летувізаванай форме[14].
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1135, 1146.
- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1971. S. 439.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1145—1146.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 180.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Medioevo romanzo, 24 (2000). P. 89.
- ^ Waard R. Études sur l’origine et la formation de la Chanson d’Aspremont. — Groningen, 1937. P. 91.
- ^ The Annals of Roger de Hoveden. Vol. 2. — London, 1853. P. 145.
- ^ Schmittlein R. Toponymes finnois et germaniques en Lituanie // Revue internationale d’onomastique. Nr. 2, 1948. P. 102.
- ^ Senn A. Zur Bildung litauischer Gewässernamen // Annali. Sezione Slava. Istituto Universitario Orientale di Napoli. 2 (1959). P. 46.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 12 (1522—1529). — Vilnius, 2001. P. 221—222.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 145, 674.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 148.
- ^ Lietuvių pavardžių žodynas. T. 2. — Vilnius, 1989. P. 315.