Мірэйка
Мірэйка (Мірка), Мярэйка (Мерка), Марэйка — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Мірэйка лац. Mirejka | |
| Mirica | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Miro + суфікс з элемэнтам -к- (-k-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Мярэйка, Марэйка, Мірка, Мерка |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Мірэйка» | |
Паходжаньне
рэдагавацьМірыка, Мерыка або Марыка, пазьней Марэка, Мэрэка або Мэрка (Mirica, Merica, Maricho, Marêke[1], Mereko[2], Mercke[2]) — імя германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова -мер- (-мар-, -мір-) (імёны ліцьвінаў Маргела, Валадзімер, Нетымер; германскія імёны Mergell, Waldmer, Nitimerus) паходзіць ад гоцкага і бургундзкага meris 'славуты, выбітны'[4].
У Прусіі бытавала імя Мерыка (Мірыка, Мірка): Merike (1359 і 1360 гады)[5], Mircke (1360 год)[6], Miriko (1387 год)[7]. У 1650 годзе ў Каралявецкім унівэрсытэце навучаўся Christophorus Marich, Borussus[8].
У Польшчы (Памяранія) у 1570 годзе адзначалася імя Marika[9].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: через старые рубежи, Мереику речку… Мереику (16 траўня 1496 году)[10]; homines kmethones videlicet Myerko (9 студзеня 1522 году)[11]; Грицъ Миреиковичъ (1528 год)[12]; s Janem Mirichem (1563 год)[13]; Mirki (1744 год)[14]; krewny Mirko (28 сьнежня 1778 году)[15]; zaścianek Merejkiszki (1782—1784 гады)[16]; Jerzy Marejko (1797 год)[17].
Носьбіты
рэдагаваць- Грыц Мірэйкавіч — відуклеўскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
- Вацлаў Станіслававіч Мірковіч — расенскі зямянін, які ўпамінаецца ў 1599 годзе[18]
Марэйкі (Morejko) — прыгонныя зь вёскі Сакавічаў (Ашмянскі павет), якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[19].
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Barber H. British Family Names: Their Origin and Meaning, with Lists of Scandinavian, Frisian, Anglo-Saxon and Norman Names. — Longon, 1894. P. 35.
- ^ а б Brons B. Friesische Namen und Mitteilungen darüber. — Emden, 1877. S. 62.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1102.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Pierson W. Altpreußischer Namenkodex // Zeitschrift für Preußische Geschichte und Landeskunde. — Berlin, 1873. S. 638.
- ^ Pierson W. Altpreußischer Namenkodex // Zeitschrift für Preußische Geschichte und Landeskunde. — Berlin, 1873. S. 639.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 60.
- ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 510.
- ^ Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku. T. 2: H—Mą. — Kraków, 2009. S. 428.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 85.
- ^ Rowell S. C. Acta primae visitationis diocesis vilnensis anno domini 1522 peractae. Vilniaus Kapitulos Archyvo Liber IIb atkūrimas. — Vilnius, 2015. P. 9.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 172.
- ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 2. — Вильна, 1882. С. 352.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Акты издаваемые Виленской комиссией для разбора древних актов. Т. 35. — Вильна, 1910. С. 236.
- ^ Pabaisko dekanato vizitacija 1782—1784 m.: atlikta Vilniaus vyskupo Ignoto Jokūbo Masalskio parėdymu. — Vilnius, 2010. P. 168.
- ^ Helianów (gr.-kat.), Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 5. ― Вильна, 1907. С. 29.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 309.