Нетымер
Нетымер, Нецімер — мужчынскае імя.
Нетымер лац. Nietymier | |
Nitimer | |
Паходжаньне | |
---|---|
Мова(-ы) | германскія |
Утворанае ад | Nieth + Mero |
Іншыя формы | |
Варыянт(ы) | Нецімер |
Зьвязаныя артыкулы | |
якія пачынаюцца з «Нетымер» |
Паходжаньне
рэдагавацьНідмар або Нітымер, пазьней Німэр (Nidmar, Nitimerus[1], Niemer[2]) — імя германскага паходжаньня[3][4]. Іменная аснова -нед- (-нет-, -ніт-) (імёны ліцьвінаў Нітар, Нітарт, Гінет; германскія імёны Nieter, Nitart, Genet) паходзіць ад гоцкага neiþa 'злосьць, варожасьць', а аснова -мер- (-мар-, -мір-) (імёны ліцьвінаў Мервін, Маргела, Валадзімер; германскія імёны Mervinus, Mergell, Waldmer) — ад гоцкага і бургундзкага meris 'славуты, выбітны'[5]. Такім парадкам, імя Нетымер азначае «славуты злосьцю»[4].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Nethimer (Квэдлінбурская хроніка)[6].
Носьбіты
рэдагаваць- Нетымер — літоўскі князь, які ў 1008 годзе разам з 30 набліжанымі прыняў хрост ад місіянэра Бруна Квэрфурцкага
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 173.
- ^ Eule R. Germanische und fremde Personennamen als heutige deutsche Familiennamen // Festschrift zu dem fünfzigjährigen jubiläum des Friedrichs-realgymnasiums in Berlin. — Berlin, 1900. S. 49.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1159.
- ^ а б Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 24.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 9.
Літаратура
рэдагаваць- Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. Аўтарскае выданне. — Менск, 2019. — 459 с. — (сьціслая вэрсія кнігі: Вытокі Вялікае Літвы. — Менск, 2021. — 89 с.)