Мікола Маляўка
Міко́ла Маля́ўка (Мікалай Аляксандравіч Маляўка; 13 сьнежня 1941, вёска Мікалаеўшчына, Стаўпецкі раён Менскай вобласьці — 4 красавіка 2024) — беларускі паэт, перакладчык.
| Мікола Маляўка | |
| Асабістыя зьвесткі | |
|---|---|
| Імя пры нараджэньні | Мікалай Аляксандравіч Маляўка |
| Нарадзіўся | 13 сьнежня 1941 (82 гады) Мікалаеўшчына, Стаўпецкі раён Менскай вобласьці |
| Памёр | 4 красавіка 2024 (82 гады) |
| Пахаваны | |
| Літаратурная дзейнасьць | |
| Род дзейнасьці | паэт, перакладчык |
| Мова | беларуская |
| Дэбют | 1957, «Чырвоная змена» |
| Прэміі | Залаты купідон |
| Узнагароды |  Выдатнік друку Беларусі[d] Выдатнік народнай асьветы БССР[d] літаратурная прэмія імя Аркадзя Куляшова (1992) прэмія Фэдэрацыі прафсаюзаў беларускай[d] Спэцыяльная прэмія Прэзыдэнта Рэспублікі Беларусь дзеячам культуры й мастацтва[d] Залаты Купідон (2011) Ганаровая грамата Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь[d] |
| Творы на сайце Knihi.com | |
Жыцьцяпіс
рэдагавацьНарадзіўся ў сялянскай сям’і. Пасьля сканчэньня Мікалаеўшчынскай сярэдняй школы (1958) два гады працаваў на лесанарыхтоўках у Карэліі. У 1965 скончыў філялягічны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту імя Леніна. Настаўнічаў у Воранаўскім і Крупскім раёнах, служыў у Савецкай Арміі, працаваў у рэдакцыі нясьвіскай раённай газэты «Чырвоны сцяг», старэйшым рэдактарам на Беларускім радыё. З 1969 — старэйшы рэдактар рэспубліканскага мэтадычнага кабінэту Міністэрства культуры БССР, з 1976 — старэйшы рэдактар галоўнай рэдакцыі літаратурна-драматычных праграмаў Беларускага тэлебачаньня. З 1980 — супрацоўнік часопісу «Вясёлка».
Творчасьць
рэдагавацьДрукавацца пачаў у 1957 року (газэта «Чырвоная змена»). Пісаў для дарослых і дзяцей.
Выйшлі зборнікі паэзіі «Едуць маразы» (1966), «Жалеза» (1970), «Лотаць» (1973), «Круг» (1977), «Эстакада» (вершы і паэма, 1982), «Дар» (вершы і паэма, 1985), «Аднавякоўцы» (вершы, баляды, байкі, 1988), «Зімні дождж» (1991), «Ручнічок на крыжы» (1995), «Покуць» (2001), «Сядзіба, або Хата з матчынай душой» (2002), «Старая зямля» (2005), «Ой, бярозы і сосны…» (2006), «Дзічка ў полі» (2007), «Крыштальная галінка сьнегападу» (2011), «Беражыце шыпшыну» (2013), «Нябесны фатограф» (2016). Для дзяцей выдаў кніжкі вершаў і казак «Дзед і ўнучка» (1983), «Салодкі лядзяш» (1986), «Як дом будавалі» (1987), «Дзе жывуць казкі» (1994), «Запрашаем на калядкі» (1998), «Папялушка» (2000), «Пачынайце дзень з усмешкі» (2013), «З вудай на вясёлцы» (2013), кнігу прозы «Коласаў абярэг: дзецям пра Якуба Коласа» (2011)[1].
Прэміі і ўзнагароды
рэдагаваць- Літаратурная прэмія імя Аркадзя Куляшова (1992)
- прэмія Фэдэрацыі прафсаюзаў Беларусі (1997)
- спэцыяльная прэмія прэзыдэнта Рэспублікі Беларусь у намінацыі «Мастацкая літаратура» (2002)
- Залаты купідон (2011)[2]
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Бязьлепкіна, Аксана (6 лютага 2012) Беззаганны Колас Літаратура. ARCHE Пачатак. Праверана 8 студзеня 2017 г.
- ^ Ф. Фядотаў. (7 верасьня 2012) Лаўрэат «Залатога Купідона» — Мікола Маляўка. «Прамень». Праверана 8 студзеня 2017 г.
Літаратура
рэдагаваць- Мікола Маляўка // Беларускія пісьменнікі: Біябібліяграфічны слоўнік. У 6 т. / пад рэд. А. І. Мальдзіса. — Мн.: БелЭн, 1992—1995.