Леанід Левановіч
Леанід Левановіч (нар. 14 верасьня 1938 г.; в. Клеявічы, Касьцюковіцкі раён, Магілёўская вобласьць) — беларускі пісьменьнік-раманіст і драматург.
Леанід Левановіч | |
Леанід Кірэевіч Левановіч | |
Асабістыя зьвесткі | |
---|---|
Псэўданімы | Леанід Лявонаў |
Нарадзіўся | 14 верасьня 1938 (86 гадоў) вёска Клеявічы, Касьцюковіцкі раён, Магілёўская вобласьць, Беларуская ССР, СССР |
Памёр | 14 чэрвеня 2021 (82 гады) |
Літаратурная дзейнасьць | |
Род дзейнасьці | Журналіст |
Гады творчасьці | з 1955-га |
Жанр | Апавяданьне, аповесьць, драма, нарыс, раман, сцэнар |
Мова | Беларуская |
Значныя творы | раманы «Шчыглы» (1986), «Палыновы вецер» (2010) |
Жыцьцяпіс
рэдагавацьНарадзіўся ў сялянскай сям’і. Скончыў Магілеўскую культасьветвучэльню (1956). Працаваў ва ўстановах культуры Койданаўскага (Менская вобласьць) і Касьцюковіцкага раёнаў (1956-58). У 1957-ым паступіў на завочнае аддзяленьне факультэта журналістыкі Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэта. Служыў на Балтыйскім флёце (1958-61). Пасьля дэмабілізацыі перавёўся на стацыянар і скончыў унівэрсытэт у 1963 годзе. Працаваў у рэспубліканскіх газэтах «Сьцяг юнацтва» (рас. «Знамя юности», «Сельская газэта» і «Літаратура і Мастацтва» (1963-71). У 1971-74 гг. — рэдактар аддзела мастацтва і крытыкі часопіса «Нёман». З 1974 — адказны сакратар, з 1975 — рэдактар аддзела навукі і мастацтва часопіса «Полымя». У 1980-82 г.— галоўны рэдактар літаратурна-драматычных праграмаў Беларускага тэлебачаньня. З 1984 — старшы рэдактар выдавецтва «Мастацкая літаратура». Чалец Саюза беларускіх пісьменьнікаў з 1975 году.
Творчасьць
рэдагавацьДрукуецца з 1955 году. Кнігі нарысаў «Гаспадар зямлі» (1971), «Зялёны трохкутнік» (1973) пра вёску. Аўтар зборнікаў аповесьцяў і апавяданьняў «Мадонна з кветкаю» (1976), «Якар надзеі» (1979), зборніка публіцыстыкі «Хлеб і мужнасьць» (1987). Прататып аповесьці «Валантэр свабоды» (1983) Ф. Варанішча — удзельнік рэвалюцыйнага руху ў Аргентыне і Гішпаніі, руху Супраціўленьня ў Францыі. У цыкле раманаў-хронік пра пасьляваенную вёску «Шчыглы» (1986), «Паводка сярод зімы» (1989), «Дзікая ружа» (1993), «Сіняе лета» (1998) імкненьне паказаць народную душу, жыцьцястойкасьць беларускай нацыі, матывы дома і сям’і, працягу роду. Аўтар кнігі «Вяртаньне ў радыяцыю» (1997). У 2010 г. выдаў раман «Палыновы вецер»[1].
Напісаў сцэнар дакумэнтальнага фільма «Дом майстроў» (пастаўлены ў 1973), аднаактавую п’есу «Ці любіце вы грэчку?» (1972), драму «Пасьля разводу» (1980, пастаўлена на радыё ў 1981). Аўтар п’есы «Чабор» (1973, апубл. 1980), гераічнай хронікі «Павал і Хуаніта» (1974).
Літаратура
рэдагаваць- Беларускія пісьменнікі (1917—1990): даведнік / склад. А. Гардзіцкі. Мн., 1994.
- Рагуля А. Святло знутры // Роднае слова. 1998. № 9.
- Бугаёў Дз. Дасягнутае і страчанае // Полымя. 1999. № 1.
- Саламевіч І. Левановіч // БЭ ў 18 т. Т. 9. Мн., 1999.
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Ларыса Цімошык. Вецер пераменаў // Зьвязда : газэта. — 8 ліпеня 2010. — № 131 (26739). — С. 7. — ISSN 1990-763x.
Гэта — накід артыкула пра Беларусь. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |