Корпус аховы памежжа
Корпус Аховы Памежжа (КАП) (па-польску: Korpus Ochrony Pogranicza (KOP)) — адмысловае фармаваньне польскага войска, створанае ў 1924 годзе зь ініцыятывы гэн. Уладзіслава Сікорскага дзеля «змаганьня з бальшавіцкімі бандамі на ўсходнім паграніччы». Вайскоўцы КАП прымалі ўдзел у сутычках зь беларускімі партызанамі, Украінскай вайсковай Арганізацыяй. КАП спрабаваў стрымліваць дзейнасьць кантрабандыстаў, савецкіх шпегаў і нелегальных уцекачоў у/з БССР, пераносчыкаў камуністычнай літаратуры.
За год да стварэньня КАП у 1923 ахову граніцы прызначылі паліцыі, але тая ня здолела даць рады.
Структура
рэдагавацьФармальна КАП падпарадкоўваўся Міністэрству Унутраных Справаў, хаця на практыцы быў часткай ўзброеных сілаў. Меў аднолькавую з вайскоўцамі форму, але акруглую фуражку замест традыцыйнай «рагатыўкі».
Акрамя аховы памежжа, КАП выконваў і пэўныя палітычныя функцыі. Вайскоўцы КАП мусілі праводзіць і разнастайныя прапагандовыя акцыі і супольную працу з мясцовым насельніцтвам, ахову польскіх асаднікаў. Пры гарнізонах КАП арганізоўваліся курсы па навучаньні чытаньні па-польску, бібліятэкі, медыцынская дапамога. Аднак акцыі паланізацыі праходзілі аднастайна і «для адчэпнага» і толькі ўзмацналі нянавісьць сярод украінцаў і часткі беларусаў. Дзейнасьць КАП ацэнвалася, як ня вельмі шчасьліва палітыка польскай дзяржавы адносна мясцовага насельніцтва.
КАП складаўся з найлепшых вайсковых адзінак. Першым камандзірамі палкоў КАП былі прызначаны афіцэры легіянэры. Да службы накіроўваліся навучаныя жаўнеры, галоўным чынам з заходніх ваяводстваў (польскай і нямецкай нацыянальнасьці). Ахова мяжы была аргінізавана сыстэмай кардонаў на глыбіні 30 км.
Афіцэры КАП атрымоўвалі адмысловы дадатак да заробкаў, з-за чаго іх ня вельмі любілі іншыя вайскоўцы. Гэн. Юзэф Заяц сьцьярджаў, што за грошы, што ішлі на ўтрыманьне КАП, можна было б выставіць 7 дывізый пяхоты, а граніцу маглі вартаваць і звычайныя жаўнеры.
Пад час магчымай вайны місія КАП павінна была скончыцца, а некаторыя яе адзінкі ўмацавалі аддзелы Войска Польскага.
1924—1929
рэдагавацьПершыя 3 брыгады КАП абсадзілі граніцу польска-савецкую ў лістападзе 1924. У сакавіку 1926 КАП аховаў ужо і мяжу з Летувай і Латвіяй.
КАП меў у складзе 24 батальёны, якія называліся сваімі гарадамі-гарнізонамі. Таксама да іх былі далучаны 20 швадронаў кавалерыі. Гэтымі сіламі ахоўвалася мяжа працягласьцю 2 000 км.
1929—1935
рэдагаваць1937—1939
рэдагавацьАсабісты склад быў тады каля 25 тысяч жаўнераў. Пасьля зьяўленьня Славаччыны як дзяржавы вясною 1939 частка адзінак КАП была пераведзена на Карпаты. Тады КАП складаўся з 35 батальёнаў і 19 швадронаў кавалерыі.
КАП у 1937—1939 быў арганізаваны наступным чынам:
Тры брыгады:
Восемь палкоў:
- Полк КАП «Глыбокае»
- Полк КАП «Валынь»
- Полк КАП «Вільня»
- Полк КАП «Вялейка»
- Полк КАП «Сноў»
- Полк КАП «Сарны»
- Полк КАП «Здалбуноў»
- Полк КАП «Роўна»
Арганізацыйная структура ў сакавіку 1939
рэдагавацьКАП у сакавіку 1939: | Батальёны пяхоты | Швадроны кавалерыі | Камэндатуры артылерыі | Батарэі артылерыі | Роты інжынэраў | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Брыгады | |||||||||||||
Горадня | 2 | 1 | 1 | ||||||||||
Палесьсе | 3 | 1 | 1 | ||||||||||
Падольле | 4 | 3 | 1 | 1 | |||||||||
Палкі | |||||||||||||
Вільня | 3 | 1 | |||||||||||
Глыбокае | 4 | 3 | |||||||||||
Вялейка | 3 | 2 | 1 | ||||||||||
Валожын | 2 | 1 | |||||||||||
Сноў | 3 | 2 | 1 | 1 | |||||||||
Сарны | 3 | 3 | |||||||||||
Здалбунаў | 4 | 4 | 1 | ||||||||||
1 Полк КАП | 2 | ||||||||||||
2 Полк КАП | 2 | ||||||||||||
Іншыя адзінкі | |||||||||||||
Афіцэрская школа КАП | 3 | 1 | |||||||||||
Разам | 38 | 21 | 1 | 2 | 6 |
Вайна 1939
рэдагавацьНапярэдадні пачатку Другой Сусьветнай вайны большасьць частак КАП пасьля мабілізацыі (што зьменшыла мілітарную якасьць) былі перакінуты на заходнюю граніцу (Малапольска, Велькапольска і Памор’е). У складзе розных армій яны прынялі ўдзел у бітвах з немцамі ў верасьні 1939. На ўсходзе (дзе засталіся толькі запасныя аддзелы) КАП камплектавалася сьвежанабранымі рэзэрвістамі. Гэтыя незабясьпечаныя цяжкой і найноўшай зброяй атрады спрабавалі даць адпор Чырвонай Арміі 17 верасьня 1939 году.
Разьмяшчэньне Батальёнаў КАП перад мабілізацыяй 1939
рэдагаваць-
Батальёны Брыгады КАП Горадня — Беласоцкае ваяводзтва
-
Батальёны Брыгады КАП Вільня — Віленскае ваяводзтва
-
Батальёны Брыгады КАП Наваградак — Наваградзкае ваяводзтва
-
Батальёны Брыгады КАП Палесье — Палескае ваяводзтва
-
Батальёны Брыгады КАП Валынь — Валынскае ваяводзтва
-
Батальёны Брыгады КАП Падольле — Тарнопальскае ваяводзтва
-
Батальёны 1 Палка Пяхоты КАП Карпаты — Станіслаўскае ваяводзтва
-
Батальёны 2 Палка Пяхоты КАП Карпаты — Львоўскае ваяводзтва
Структура пасьля мабілізацыі
рэдагавацьВайсковыя дзеяньні
рэдагавацьАфіцэрскі склад КАП, што трапіў да савецкага палону, быў вывезены, а пасьля зьнішчаны ў Асташкаве ў 1940.