Касьцёл Сьвятой Ганны (Лунна)
Помнік сакральнай архітэктуры | |
Касьцёл Сьвятой Ганны
| |
Касьцёл Сьвятой Ганны
| |
Краіна | Беларусь |
Вёска | Лунна |
Каардынаты | 53°27′19.3″ пн. ш. 24°15′41.9″ у. д. / 53.455361° пн. ш. 24.261639° у. д.Каардынаты: 53°27′19.3″ пн. ш. 24°15′41.9″ у. д. / 53.455361° пн. ш. 24.261639° у. д. |
Канфэсія | каталіцтва |
Эпархія | Гарадзенская дыяцэзія |
Архітэктурны стыль | клясыцызм |
Статус | Дзяржаўны сьпіс гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь |
Касьцёл Сьвятой Ганны | |
Касьцёл Сьвятой Ганны на Вікісховішчы |
Касьцёл Сьвятой Ганны — помнік архітэктуры XVIII стагодзьдзя ў Луньне. Знаходзіцца ў цэнтры колішняга мястэчка, каля гістарычнага Рынку[a]. Дзее. Твор архітэктуры клясыцызму. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.
Гісторыя
рэдагавацьВялікае Княства Літоўскае
рэдагавацьПершы драўляны касьцёл у Луньне фундавала ў 1546 годзе вялікая княгіня Бона Сфорца. У 1782 годзе ў мястэчку збудавалі мураваны касьцёл на ахвяраваньні апошняга караля і вялікага князя Станіслава Аўгуста Панятоўскага.
Пад уладай Расейскай імпэрыі
рэдагавацьПа трэцім падзеле Рэчы Паспалітай (1795 год), калі Лунна апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі, касьцёл працягваў дзеяць. У 1895 годзе касьцёл значна рэканструявалі на сродкі князёўны Марыі Друцкай-Любецкай з Шэметаў.
Найноўшы час
рэдагавацьЗа савецкім часам касьцёл не зачыняўся.
Архітэктура
рэдагавацьПомнік архітэктуры клясыцызму. Гэта прастакутны ў пляне аб’ём пад 2-схільным дахам з 5-граннай апсыдай. Пабеленыя архітэктурныя дэталі (ліштвы, карнізы, акантоўка лапатак) графічна вылучаюцца на паліхромным фоне бутавай муроўкі. Трыкутны франтон галоўнага фасада ўлучае роўны пілястравы портык з самастойным франтонам. Уваход вылучаецца лучковым парталам і аркавым аконным праёмам хораў над ім[1].
Унутраная прастора мае выцягнутую падоўжнай восьсю кампазыцыю. Малітоўная заля падзяляецца двума радамі слупоў на тры нэфы пяцьцю парамі размаляваных пад мармур круглых калёнаў. Цэнтральны нэф перакрываецца драўляным цыліндрычным скляпеньнем, у бакавых нэфах столь драўляная роўная, у апсыдзе перакрыцьце цаглянае — конха. Ва ўсходняй частцы бакавых нэфаў разьмяшчаюцца на 1/2 вышыні залі дзьве закрысьціі з галерэямі. У інтэр’еры тры драўляныя разьбяныя алтары ў стылі нэаготыкі працы мясцовых майстроў: галоўны — Укрыжаваньня (пры бакавых сьценах прэзьбітэрыюму стаяць такія ж нэагатычныя алтарныя кампазыцыі зь фігурамі Маці Божай (налева) і Сьвятога Язэпа, левы бакавы — тытульны алтар Сьвятой Ганны (ён засланяе абраз Маці Божай Вастрабрамскай), наверсе знаходзіцца абраз Сьвятога Антонія, правы алтар — Маці Божай Луньненскай (абраз і шата ў стылі рэнэсансу) з абразом Сьвятога Францішка ў другім ярусе. Над нартэксам — хоры з арганам у стылі станіславаўскага клясыцызму. На сьцяне хораў зьмяшчаюцца мэмарыяльныя пліты ў гонар Чахоўскіх.
Касьцельны пляц атачаецца бутавай агароджай з брамай у выглядзе двух атынкаваных слупоў. Налева ад касьцёла асобна стаіць 2-ярусная мураваная чацьверыковая званіца.
Галерэя
рэдагаваць-
Агульны выгляд
-
З боку апсыды
-
Інтэр'ер
-
Алтар
-
Хоры
-
Званіца
-
Капліца Юзэфа Каменскага і Разаліі Мразоўскай
-
Магіла Аляксандра Чахоўскага
Заўвагі
рэдагаваць- ^ Цяперашні афіцыйны адрас — завулак Школьны, 4
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі. — Менск, 2008. С. 201.
Літаратура
рэдагаваць- Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік / А. Кулагін; фатограф А. Дыбоўскі. — 2-е выд. — Менск: БелЭн, 2008. — 488 с.: іл. ISBN 978-985-11-0395-5.
Вонкавыя спасылкі
рэдагавацьАб’ект Дзяржаўнага сьпісу гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь, шыфр 413Г000376 |