Касьцёл Сьвятога Станіслава (Даўгінаў)
Помнік сакральнай архітэктуры | |
Касьцёл Сьвятога Станіслава
| |
Касьцёл Сьвятога Станіслава
| |
Краіна | Беларусь |
Вёска | Даўгінаў |
Каардынаты | 54°38′47″ пн. ш. 27°28′49″ у. д. / 54.64639° пн. ш. 27.48028° у. д.Каардынаты: 54°38′47″ пн. ш. 27°28′49″ у. д. / 54.64639° пн. ш. 27.48028° у. д. |
Канфэсія | Каталіцкая царква |
Эпархія | Менска-Магілёўская архідыяцэзія |
Архітэктурны стыль | клясыцызм |
Касьцёл Сьвятога Станіслава | |
Касьцёл Сьвятога Станіслава на Вікісховішчы |
Касьцёл Сьвятога Станіслава — помнік архітэктуры сярэдзіны XIX стагодзьдзя ў Даўгінаве. Знаходзіцца ў цэнтры колішняга мястэчка, на гістарычным Рынку[a]. Дзее. Твор архітэктуры клясыцызму.
Гісторыя
рэдагавацьВялікае Княства Літоўскае
рэдагавацьПершы драўляны касьцёл у Даўгінаве збудавалі ў 1553 годзе. За часамі вайны Маскоўскай дзяржавы з Рэччу Паспалітай 1654—1667 гадоў будынак касьцёла зьнішчылі. У 1660-я гады на сродкі князёў Друцкіх-Сакалінскіх збудавалі новы драўляны касьцёл. Апошні драўляны касьцёл збудавалі ў 1704 годзе з фундацыі Караля і Эвы Друцкіх-Сакалінскіх.
Пад уладай Расейскай імпэрыі
рэдагавацьПа другім падзеле Рэчы Паспалітай (1793 год), калі Даўгінаў апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі, касьцёл працягваў дзеяць. У пачатку XIX ст. драўляны касьцёл згарэў у час пажару. У 1853 годзе на сродкі парафіянаў і стараньнем кс. Юзэфа Львовіча збудавалі новы мураваны касьцёл.
Найноўшы час
рэдагавацьЗа савецкім часам касьцёл не зачыняўся.
Архітэктура
рэдагавацьПомнік архітэктуры клясыцызму. Гэта 3-нэфавая бязьвежавая базыліка з высокай паўкруглай апсыдай, прарэзанай вялікім паўцыркульнымі вокнамі. Кампазыцыя будынку сымэтрычная. Галоўны фасад вылучаецца магутным портыкам з чатырма калёнамі дарычнага ордэра, завяршаецца трыкутным франтонам. Аб’ёмы бакавых нэфаў ніжэйшыя за асноўны, з боку галоўнага фасада і апсыды з атыкамі. Паверхні сьценаў падзяляюцца роўнымі лапаткамі на вуглох, завяршаюцца разьвітым шматслойным карнізам, які праходзіць пэрымэтрам будынку. Прастакутныя аконныя праёмы аздадбляюцца прафіляванымі ліштвамі. Цэнтральны і бакавыя ўваходныя парталы маюць лучковае завяршэньне, дзьверы філёнгавыя.
Унутраная прастора перакрываецца роўнай падшыўнай стольлю, сьцены дэкаруюцца пілястрамі з капітэлямі, апсыда асьвятляецца вялізнымі аркавымі і прастакутнымі вокнамі. Інтэр’ер аздабляюць галоўны і 4 бакавыя алтары. У дэкоры выкарыстоўваююца элемэнты ракако — ірваныя франтоны, пазалота, скульптура і разьба. Над нартэксам у цэнтральны нэф выступаюць хоры з арганам, на які вядуць сходы ў тошчы сьцяны[1].
Побач з касьцёлам стаіць квадратная ў пляне 2-ярусная драўляная званіца пад шатровым пакрыцьцём[2].
Галерэя
рэдагавацьГістарычная графіка
рэдагаваць-
1896 г.
-
Праект рэканструкцыі, 1899 г.
-
Праект рэканструкцыі, 1899 г.
Гістарычныя здымкі
рэдагаваць-
каля 1900 г.
-
Э. Навіцкі, 1908 г.
-
Э. Навіцкі, 1908 г.
Сучасныя здымкі
рэдагаваць-
Агульны выгляд
-
Галоўны фасад
-
Бакавы фасад
Заўвагі
рэдагаваць- ^ Цяперашні афіцыйны адрас — вуліца Піянэрская, 18
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі. — Менск, 2008. С. 120.
- ^ Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі. — Менск, 2008. С. 119.
Літаратура
рэдагаваць- Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік / А. Кулагін; фатограф А. Дыбоўскі. — 2-е выд. — Менск: БелЭн, 2008. — 488 с.: іл. ISBN 978-985-11-0395-5.