Касьцёл Сьвятога Казімера і кляштар дамініканаў (Стоўпцы)

помнік архітэктуры XVIII ст. у Стоўпцах (Беларусь)
Помнік сакральнай архітэктуры
Касьцёл Сьвятога Казімера і кляштар дамініканаў
Касьцёл Сьвятога Казімера і кляштар дамініканаў
Касьцёл Сьвятога Казімера і кляштар дамініканаў
Краіна Беларусь
Места Стоўпцы
Каардынаты 53°28′38.30″ пн. ш. 26°43′56.60″ у. д. / 53.4773056° пн. ш. 26.7323889° у. д. / 53.4773056; 26.7323889Каардынаты: 53°28′38.30″ пн. ш. 26°43′56.60″ у. д. / 53.4773056° пн. ш. 26.7323889° у. д. / 53.4773056; 26.7323889
Будаваньне 16231675 гады
Касьцёл Сьвятога Казімера і кляштар дамініканаў на мапе Беларусі
Касьцёл Сьвятога Казімера і кляштар дамініканаў
Касьцёл Сьвятога Казімера і кляштар дамініканаў
Касьцёл Сьвятога Казімера і кляштар дамініканаў
Касьцёл Сьвятога Казімера і кляштар дамініканаў на Вікісховішчы

Касьцёл Сьвятога Казімера і кляштар дамініканаў — помнік архітэктуры XVIII ст. у Стоўпцах. Знаходзіўся ў цэнтры места, на Рынку[a]. У 2-й палове XIX ст. улады Расейскай імпэрыі гвалтоўна перарабілі касьцёл пад царкву Маскоўскага патрыярхату. У 1960-я гады савецкія ўлады зруйнавалі касьцёл (захаваліся падмуркі). Твор архітэктуры барока.

Комплекс складаўся з касьцёла і кляштарнага корпуса.

Гісторыя рэдагаваць

Вялікае Княства Літоўскае рэдагаваць

Касьцёл і кляштар дамініканаў у Стоўпцах у 1623 годзе фундавалі ваявода менскі Аляксандар Слушка і яго жонкай Соф’я Канстанцыя зь Зяновічаў. Да 1640 году манахі збудавалі драўляны жылы корпус кляштару і пачалі будаваць мураваны касьцёл.

З 1639 году кляштар атрымаў статус канвэнту, Стаўпецкая дамініканская місія ўваходзіла ў Рускую правінцыю сьвятога Яцка з цэнтрам у Львове. Першым прыёрам быў Фабіян Мілашэвіч, які ў 1640 годзе вярнуўся ў Стоўпцы кіраваць будаваньнем касьцёла (памёр у 1644 годзе да сканчэньня працаў і спачыў у асьвячонай у яго гонар новазбудаванай касьцельнай капліцы). З прычыны вайны Маскоўскай дзяржавы з Рэччу Паспалітай 1654—1667 гадоў касьцёл кансэкравалі толькі ў 1675 годзе.

У канцы XVІІІ ст. у мураваным кляштары месьціліся трапезная, архіў, бібліятэка (у 1804 годзе налічвала 79 кніг), дзейнічалі парафіяльная школа і шпіталь.

Пад уладай Расейскай імпэрыі рэдагаваць

Па другім падзеле Рэчы Паспалітай (1793 год), калі Стоўпцы апынуліся ў складзе Расейскай імпэрыі, касьцёл і кляштар працягвалі дзейнічаць. Па здушэньні вызвольнага паўстаньня (1830—1831) у 1833 годзе расейскія ўлады ліквідавалі кляштар дамініканаў, у кляштарным корпусе разьмясьцілі жаночую вучэльню, а касьцёл пачаў дзейнічаць як парафіяльны[1]. Па здушэньні нацыянальна-вызвольнага паўстаньня (1863—1864) у 1867—1883 гадох яны перарабілі касьцёл пад царкву Ўрадавага сыноду Расейскай імпэрыі (Маскоўскай царквы).

Будынак касьцёла пацярпеў ў Першую сусьветную вайну (згарэлі ўсе надбудаваныя купалы-цыбуліны).

Найноўшы час рэдагаваць

У 1921 годзе ў міжваеннай Польскай Рэспубліцы будынак касьцёла вярнулі каталікам, якія пачалі паступова яго аднаўляць. Будынак нязначна пацярпеў ад пажару ў час Другой сусьветнай вайны. У 1960-я гады савецкія ўлады зьнішчылі помнік.

Архітэктура рэдагаваць

Касьцёл рэдагаваць

Касьцёл — помнік архітэктуры раньняга барока. Гэта была 3-нэфавая прастакутная ў пляне базыліка з 2-вежавым галоўным фасадам. Вежы мелі аднолькавае на ўсю вышыню квадратнае папярочнае сечыва, што надавала ім манумэнтальнасьць. Звонку будынак адзначаўся сьціплым дэкорам: роўныя пілястры і нішы, бакавыя нэфы мелі аркавыя вокны-біфорыюмы. Вынікам маскоўскай перабудовы 2-й паловы XIX ст. стала зьніжэньне вежаў і іх завяршэньне купаламі-цыбулінамі. Над шчытом фасаду збудавалі шатровую званіцу таксама з купалам-цыбулінай. Яшчэ адзін купал-цыбуліну на васьмерыковым барабане паставілі над 2-схільным дахам цэнтральнага нэфа. Купаламі-цыбулінамі завяршылі прыбудаваны прытвор і арыгінальную далучаную да асноўнага аб’ёму з паўднёвага боку цэнтрычную капліцу Сьвятога Дамініка.

Асноўным дэкаратыўным элемэнтам інтэр’еру быў галоўны і 8 кулісных алтароў. Скляпеньні нэфаў і купал аздабляліся ляпнымі кесонамі і фрэскавай размалёўкай. У касьцёле захоўваліся шматлікія творы іканапісу і скульптуры высокамастацкай работы, партрэт фундатара Аляксандра Слушкі[2].

Кляштар рэдагаваць

Кляштарны корпус — 2-павярховы прастакутны ў пляне будынак з двума ўваходамі з бакоў[3].

Галерэя рэдагаваць

Гістарычная графіка рэдагаваць

Гістарычныя здымкі рэдагаваць

Заўвагі рэдагаваць

  1. ^ Цяпер на гэтым месцы тэрыторыя школы

Крыніцы рэдагаваць

  1. ^ Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі. — Менск, 2008. С. 460.
  2. ^ Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі. — Менск, 2008. С. 461.
  3. ^ Жаўняркевіч Р. Кляштар айцоў дамініканаў у Стоўбцах // Наша Вера. № 2, 1999 г.

Літаратура рэдагаваць

Вонкавыя спасылкі рэдагаваць