Касьцёл Божага Цела (Крашын)

Помнік сакральнай архітэктуры
Касьцёл Божага Цела
Касьцёл Божага Цела
Касьцёл Божага Цела
Краіна Беларусь
Вёска Крашын
Каардынаты 53°12′01″ пн. ш. 26°09′44″ у. д. / 53.20028° пн. ш. 26.16222° у. д. / 53.20028; 26.16222Каардынаты: 53°12′01″ пн. ш. 26°09′44″ у. д. / 53.20028° пн. ш. 26.16222° у. д. / 53.20028; 26.16222
Канфэсія каталіцтва
Эпархія Пінская дыяцэзія 
Касьцёл Божага Цела на мапе Беларусі
Касьцёл Божага Цела
Касьцёл Божага Цела
Касьцёл Божага Цела
Касьцёл Божага Цела на Вікісховішчы

Касьцёл Божага Цела — помнік архітэктуры першай паловы XX стагодзьдзя ў Крашыне. Знаходзіцца ў заходняй частцы колішняга мястэчка каля могілак, пад адрасам вуліца Паўлюка Багрыма, 22. Дзее. Твор архітэктуры мадэрну.

За касьцёлам знаходзіцца магіла паэта Паўлюка Багрыма з помнікам у выглядзе стэлы зь невялічкім бюстам паэта, а таксама памятны валун з надпісамі па-лацінску і па-беларуску: «Vita brevis — Patria eterna», што азначае «Жыцьцё кароткае — Радзіма вечная».

Гісторыя

рэдагаваць

Вялікае Княства Літоўскае

рэдагаваць

Першы драўляны касьцёл у Крашыне збудавалі ў 1442 годзе.

Пад уладай Расейскай імпэрыі

рэдагаваць

Па дргуім падзеле Рэчы Паспалітай (1793 год), калі Крашын апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі, касьцёл працягваў дзеяць. У 1818 годзе ў мястэчку збудавалі новы драўляны касьцёл.

У 1881 годзе паэт і каваль Паўлюк Багрым уласнаруч вырабіў жырандолю для сядзібы Сьвятаполк-Завадзкіх, якія пазьней перадалі яе ў касьцёл.

Найноўшы час

рэдагаваць

У 1920-я гады ў Крашыне збудавалі новы мураваны касьцёл. Па Другой сусьветнай вайне савецкія ўлады зачынілі касьцёл, у будынку якога разьмясьцілі музэй Паўлюка Багрыма. У 1990-я гады будынак касьцёла вярнулі каталікам.

Архітэктура

рэдагаваць

Помнік архітэктуры мадэрну. Прастакутны ў пляне ўзьняты на высокі цокаль будынак з пашыранай алтарнай часткай і прастакутнай апсыдай-рызалітам, завершанай 2-гранным шчытом. Фасад праразаецца ў цэнтры высокай і глыбокай аркавай нішай, якая з бакоў дэкаруецца лапаткамі і прастакутнымі нішамі. У завяршэньні фасаду высокі прастакутны атык з 2-гранным шчытом і кутнімі 4-граннымі пінаклямі; у цэнтры рэльефная выява крыжа. 2-схільны дах з вальмай на апсыдай завяршаецца вытанчанай 8-граннай шатровай сыгнатуркай. Бакавыя фасады рытмічна падзяляюцца прастакутнымі аконнымі праёмамі з аркавымі броўкамі.

Ва ўнутранай прасторы апсыда адкрываецца ў нэф аркавым прасьветам і асьвятляецца тарцовай паўкруглай люкарнай. Памяшканьні перакрываюцца цыліндрычным скляпеньнем. Пры ўваходзе галерэя хораў. У інтэр’еры захоўваецца абраз XIX ст. «Апостал»[1].

Гістарычныя здымкі і графіка

рэдагаваць

Сучасныя здымкі

рэдагаваць
  1. ^ Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі. — Менск, 2008. С. 186.

Літаратура

рэдагаваць
  • Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік / А. Кулагін; фатограф А. Дыбоўскі. — 2-е выд. — Менск: БелЭн, 2008. — 488 с.: іл. ISBN 978-985-11-0395-5.

Вонкавыя спасылкі

рэдагаваць