Касьцёл Беззаганнага Зачацьця Найсвяцейшай Панны Марыі і кляштар францішканаў (Дзісна)

помнік архітэктуры XVIII стагодзьдзя ў Дзісьне (Беларусь)
Помнік сакральнай архітэктуры
Касьцёл Беззаганнага Зачацьця Найсвяцейшай Панны Марыі і кляштар францішканаў
Касьцёл Беззаганнага Зачацьця Найсвяцейшай Панны Марыі
Касьцёл Беззаганнага Зачацьця Найсвяцейшай Панны Марыі
Краіна Беларусь
Места Дзісна
Каардынаты 55°34′08.70″ пн. ш. 28°12′52.10″ у. д. / 55.569083° пн. ш. 28.2144722° у. д. / 55.569083; 28.2144722Каардынаты: 55°34′08.70″ пн. ш. 28°12′52.10″ у. д. / 55.569083° пн. ш. 28.2144722° у. д. / 55.569083; 28.2144722
Канфэсія Каталіцкая царква
Эпархія Віцебская дыяцэзія 
Архітэктурны стыль барокавая архітэктура[d]
Дата скасаваньня 1882
Касьцёл Беззаганнага Зачацьця Найсвяцейшай Панны Марыі і кляштар францішканаў на мапе Беларусі
Касьцёл Беззаганнага Зачацьця Найсвяцейшай Панны Марыі і кляштар францішканаў
Касьцёл Беззаганнага Зачацьця Найсвяцейшай Панны Марыі і кляштар францішканаў
Касьцёл Беззаганнага Зачацьця Найсвяцейшай Панны Марыі і кляштар францішканаў
Касьцёл Беззаганнага Зачацьця Найсвяцейшай Панны Марыі і кляштар францішканаў на Вікісховішчы

Касьцёл Беззаганнага Зачацьця Найсьвяцейшай Панны Марыі і кляштар францішканаў — помнік архітэктуры XVIII стагодзьдзя ў Дзісьне. Знаходзіцца ў паўночна-ўсходняй частцы места, на рагу гістарычных Парканнай і Дарашкоўскай вуліцаў. У 1958 годзе савецкія ўлады ўзарвалі касьцёл (захавалася частка муроў, цяпер адноўлены). Дзее. Твор архітэктуры віленскага барока.

Гісторыя

рэдагаваць

Вялікае Княства Літоўскае

рэдагаваць

У 1583 годзе кароль і вялікі князь Стэфан Баторы запрасіў у Дзісну манахаў-францішканаў. У 1630 годзе з фундацыі Крыштапа Малкевіча-Хялчоўскага (ахвяраваў маёнтак Клімаўшчыну) у месьце збудавалі драўляныя кляштар з касьцёлам і званіцай. Пазьней адным з фундатараў кляштару быў Язэп Корсак.

У 1773 годзе на месцы драўлянага збудавалі мураваны касьцёл.

Пад уладай Расейскай імпэрыі

рэдагаваць

Па другім падзеле Рэчы Паспалітай (1793 год), калі Дзісна апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі, касьцёл і кляштар працягвалі дзеяць. У 1818 годзе замест драўлянага збудавалі мураваны кляштарны корпус.

Па здушэньні вызвольнага паўстаньня (1830—1831) у 1831 годзе расейскія ўлады гвалтоўна ліквідавалі кляштар. У 1882 годзе касьцёл значна пацярпеў ад пажару (адноўлены ў 1883 годзе).

Найноўшы час

рэдагаваць

У 1938 годзе пры касьцёле адрадзіўся кляштар францішканаў, ліквідаваны савецкімі ўладамі ў 1939 годзе. У 1958 годзе савецкія ўлады зруйнавалі помнік архітэктуры з дапамогай выбухоўкі. Засталіся толькі тры сьцяны, галоўны фасад цалкам зьнішчылі.

У 2000-я гады пачалося аднаўленьне касьцёла.

Архітэктура

рэдагаваць

Помнік архітэктуры віленскага барока. Гэта 1-нэфы бязьвежавы аб’ём, які пераходзіць у магутную паўкруглую апсыду. Бакавыя фасады рытмічна падзяляюцца аркавымі аконнымі праёмамі і тонкімі лапаткамі ў прасьценках.

Унутраная прастора перакрывалася цыліндрычным скляпеньнем на распалубках, якія абапіраліся на прысьценныя, падзеленыя пілястрамі пілёны. Апсыда вылучалася стукавым алтарам. Захаваліся фрагмэнты блакітна-белай арнамэнтальнай мазаічнай падлогі[1].

Гістарычныя здымкі

рэдагаваць

Сучасныя здымкі

рэдагаваць
  1. ^ Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі. — Менск, 2008. С. 124.

Літаратура

рэдагаваць
  • Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік / А. Кулагін; фатограф А. Дыбоўскі. — 2-е выд. — Менск: БелЭн, 2008. — 488 с.: іл. ISBN 978-985-11-0395-5.

Вонкавыя спасылкі

рэдагаваць