Зачарная

вёска ў Хаценчыцкім сельсавеце Вялейскага раёну Менскай вобласьці Беларусі

Зачарна́я[1]вёска ў Вялейскім раёне Менскай вобласьці. Уваходзіць у склад Хаценчыцкага сельсавету.

Зачарная
трансьліт. Začarnaja
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Менская
Раён: Вялейскі
Сельсавет: Хаценчыцкі
Насельніцтва:
  • 13 чал. (2009)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 1771
Паштовы індэкс: 222456
Нумарны знак: 5
Геаграфічныя каардынаты: 54°20′10″ пн. ш. 27°24′18″ у. д. / 54.33611° пн. ш. 27.405° у. д. / 54.33611; 27.405Каардынаты: 54°20′10″ пн. ш. 27°24′18″ у. д. / 54.33611° пн. ш. 27.405° у. д. / 54.33611; 27.405
Зачарная на мапе Беларусі ±
Зачарная
Зачарная
Зачарная
Зачарная
Зачарная
Зачарная

Гісторыя

рэдагаваць

У міжваенны час вёска знаходзілася ў складзе гміны Хаценчыцы Вялейскага павету Віленскага ваяводзтва Польскай Рэспублікі[2][3][4][5].

Насельніцтва

рэдагаваць
  • 1931 год — 112 чалавекi[6]
  • 1921 год — 110 чалавек[7]
  • 1865 год — 39 чалавек[8]
  1. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (djvu)
  2. ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 6.
  3. ^ https://web.archive.org/web/20220427214757/https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf
  4. ^ https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/;3950665
  5. ^ Piotr Eberhardt, Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej, «Dzieje Najnowsze», Rocznik L — 2018 (2), 2018, s. 95-100.
  6. ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 58.
  7. ^ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej — Tom VII — Część II — Ziemia Wileńska — Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923, s 78.
  8. ^ http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geograficzny/Tom_XIV/218

Літаратура

рэдагаваць
  • Zaczarna, wieś, powiat wilejski, gmina Chocieńczyce //  — S. 218