Забар’е (Менская вобласьць)
вёска ў Менскай вобласьці Беларусі
За́бар’е[1] (таксама сустракаецца — Забо́р'е[1]) — вёска ў Вялейскім раёне Менскай вобласьці. Уваходзіць у склад Ільлянскага сельсавету.
Забар’е | |
трансьліт. Zabarje | |
Краіна: | Беларусь |
Вобласьць: | Менская |
Раён: | Вялейскі |
Сельсавет: | Ільлянскі |
Насельніцтва: |
|
Часавы пас: | UTC+3 |
Тэлефонны код: | +375 1771 |
Паштовы індэкс: | 222431 |
СААТА: | 6213827036 |
Нумарны знак: | 5 |
Геаграфічныя каардынаты: | 54°23′34.01″ пн. ш. 27°15′29.02″ у. д. / 54.3927806° пн. ш. 27.2580611° у. д.Каардынаты: 54°23′34.01″ пн. ш. 27°15′29.02″ у. д. / 54.3927806° пн. ш. 27.2580611° у. д. |
± Забар’е |
Гісторыя
рэдагавацьУ 1712 годзе згадваецца як фальварак з вёскамі Старое і Новае Забар'е ў складзе маёнтка Ільля ў Менскім ваяводзтве ВКЛ[2].
У міжваенны час вёска знаходзілася ў складзе Польскай Рэспублікі, Віленскага ваяводства, Вілейскaга паветa, у складзе гміны Ілья[3][4][5][6].
Насельніцтва
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ а б Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (djvu)
- ^ НГАБ у Менску, ф. 1727, воп. 1, спр. 7, с. 1270
- ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 6.
- ^ https://web.archive.org/web/20220427214757/https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf
- ^ https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/;3950665
- ^ Piotr Eberhardt, Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej, „Dzieje Najnowsze”, Rocznik L – 2018 (2), 2018, s. 95–100.
- ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 59.
- ^ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej — Tom VII — Część II — Ziemia Wileńska — Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923, s 83.
Літаратура
рэдагаваць- Zaborze, wieś, powiat wilejski, gmina Chocieńczyce // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XIV: Worowo — Żyżyn. — Warszawa, 1895. — S. 203