Жыгуць
Жыгуць (Жыгота) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Жыгуць лац. Žyguć / Žyhuć | |
| Sægut | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Sieg + Guta |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Жыгота |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Жыгуць» | |
Паходжаньне
рэдагавацьЗігігот, Зігот, Сігуд або Зэгут (Sigigôt[1], Sigot, Sigudi[2], Sægut[3]) — імя германскага паходжаньня[4]. Іменная аснова сіг- (зыг-, зег-) (імёны ліцьвінаў Зігібут, Зыгел, Жыгімонт; германскія імёны Sigibot, Sigel, Sigimunt) паходзіць ад гоцкага і бургундзкага sigus 'перамога'[5], а аснова -гуд- (-год-, -гут-) (імёны ліцьвінаў Готарт, Гудман, Саўгут; германскія імёны Gotard, Gudman, Savegot) — ад гоцкага guþs 'Бог'[6], gôþs 'добры, старанны, пабожны' або *guts 'гот'[7].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Żyguciowa (1671—1681 гады)[8]; Stefan Żygota (1893 год)[9].
Носьбіты
рэдагавацьЖыгуці (Żyguć) — прыгонныя з ваколіцаў Жосьляў, якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[10].
На гістарычнай Браслаўшчыне існуе вёска Жыгуці.
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Schlaug W. Die altsächsischen Personennamen vor dem Jahre 1000. — Lund, 1962. S. 151.
- ^ Repertori D’Antropònims Catalans (RAC). Vol. 1. — Barcelona, 1994. P. 500.
- ^ Nielsen O. Olddanske personnavne. — Kjøbenhavn, 1883. S. 81.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1325.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 134.
- ^ Zinkevičius Z. Lietuvių antroponimika: Vilniaus lietuvių asmenvardžiai XVII a. pradžioje. — Vilnius, 1977. P. 225.
- ^ Czabiszki, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 388.