Дэвальва́цыя — зьніжэньне залатога зьместу грашовай адзінкі ва ўмовах залатога стандарту. У сучасных умовах тэрмін ужываецца для сытуацыяў значнага зьніжэньня курсу нацыянальнай валюты адносна цьвёрдых валют (звычайна, даляру ЗША, эўра, SDR). Дэвальвацыя разглядаецца як інструмэнт цэнтральных банкаў у кіраваньні нацыянальнай валютай, супрацьлеглы рэвальвацыі.

Ва ўмовах ваганьня валютнага курсу не адбываецца прамога афіцыйнага прызначэньня каштоўнасьці нацыянальнай валюты. Цэнтральны банк можа хіба ўскоснымі мэтадамі (валютнымі інтэрвэнцыямі) зьмяняць курс. У гэтых умовах дэвальвацыя будзе ня вынікам прыняцьця афіцыйнага дакумэнту, а вынікам зьмяненьня каштоўнасьці валюты пад узьдзеяньнем рынкавых мэханізмаў.

Найбольшыя дэвальвацыі

рэдагаваць

Сьпіс найбольшых дэвальвацыяў пасьля 1990 року[1].

Краіна Рок Велічыня, %
  Беларусь 2011 54,4
  Аргентына 2002 54
  Этыёпія 1992 54
  Расея 1998 38
  Беларусь 1999 37
  Інданэзія 1998 37
  Мэксыка 1995 36
  Рэспубліка Карэя 1997 34
  Бразылія 1999 33
  Уругвай 2002 29
  Эквадор 1999 29

Беларусь

рэдагаваць
Асноўны артыкул: Дэвальвацыя беларускага рубля

Курс беларускага рубля з 2009 году прывязаны да «кошыку валют», у які ўваходзяць даляр ЗША, эўра і расейскі рубель.[2] На 2011 год калідор ваганьняў курсу беларускага рубля адносна кошыка валют устаноўлены ў межах ±12%[3]. 23 траўня 2011 году Беларусь пабіла сусьветны рэкорд па дэвальвацыі нацыянальнай валюты — рубель быў дэвальваваны на 54,4%. Беларуская дэвальвацыя, паводле зьвестак Сусьветнага банку, стала самай вялікай за 20-гадовую сусьветную гісторыю, абагнаўшы этыёпскую 1992 году і аргентынскую 2002 году[1].

Глядзіце таксама

рэдагаваць

Вонкавыя спасылкі

рэдагаваць