Дубна

	Дубна; лац. Dubna
	укр. Дубно
	; Замак князёў Астроскіх
Герб Дубна	Сьцяг Дубна
Першыя згадкі:	1100
Магдэбурскае права:	6 чэрвеня 1498
Краіна:	Украіна
Вобласьць:	Ровенская
Раён:	Дубенскі
Плошча:	27 км²
Вышыня:	200 м н. у. м.
Насельніцтва (2001)
колькасьць:	39 146 чал.
шчыльнасьць:	1449,85 чал./км²
Часавы пас:	UTC+2
летні час:	UTC+3
Тэлефонны код:	+380-3656
Паштовыя індэксы:	35600—35608
КОАТУУ:	5610300000
Нумарны знак:	BK
Геаграфічныя каардынаты:	50°23′35″ пн. ш. 25°44′6″ у. д. / 50.39306° пн. ш. 25.735° у. д.Каардынаты: 50°23′35″ пн. ш. 25°44′6″ у. д. / 50.39306° пн. ш. 25.735° у. д.
	Дубна на мапе Ўкраіны Дубна
	Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
	Дубенская меская рада

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Дубна (неадназначнасьць).

Дубна (па-ўкраінску: Дубно) — места абласнога падпарадкаваньня ў Ровенскай вобласьці Ўкраіны, на рацэ Ікве. Адміністрацыйны цэнтар Дубенскага раёну. Насельніцтва на 2001 год — 39 146 чал. Знаходзіцца за 45 км ад Роўна, чыгуначная станцыя на лініі Роўна — Львоў.

Гісторыя

1100: першы пісьмовы ўспамін пра паселішча ў Іпацьеўскім летапісе; уваходзіла ў склад Уладзімер-Валынскага і Галіцка-Валынскага княстваў.
XIV ст.: уладаньне князёў Астроскіх, у складзе Вялікага Княства Літоўскага.
6 чэрвеня 1498: атрымала Магдэбурскае права.
кан. XV ст.: разам зь мескімі ўмацаваньнямі ў Дубне ўзьвялі замак, у гэты час у месьце дзейнічалі Крыжаўзьвіжанскі і Праабражэнскі манастыры.^[1]
1565/66: у Валынскім ваяводзтве.
1569: згодна з умовамі Люблінскай уніі перайшло да Каралеўства Польскага.
XVI ст.: у Дубенскім замку дзейнічала людвісарня.
1609: увайшло ў склад ардынацыі з цэнтрам у месьце Астрог.^[1]
1614: у Дубне пачаў дзейнічаць кляштар бэрнардынаў.
1620: валоданьне князёў Заслаўскіх.
1630—1631: усе манастыры Дубна прынялі Унію.^[1]
1648: казацкія загоны М. Крываноса часова авалодалі Дубнам.
1660: казакі Б. Хмяльніцкага бралі замак у аблогу, аднак ня здолелі яго ўзяць; у гэты ж час А. Чарнецкая заснавала ў Дубне кляштар кармэлітаў.
1673: валоданьне Юзафа і Тэафіліі Любамірскіх.
1727, 1743: у Дубенскім Праабражэнскім манастыры праходзілі саборы (генэральныя капітулы) Уніяцкай царквы.
1793: у выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай^[1] апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі, у Валынскай губэрні.
1873: адкрылася аднайменная чыгуначная станцыя.
1921: згодна з Рыскай мірнай дамовай увайшло ў склад міжваеннай Польскай Рэспублікі, цэнтар павету Валынскага ваяводзтва.
1939: у складзе Ўкраінскай ССР.
ліпень 1941 — 17 сакавіка 1944: знаходзілася пад нямецкай акупацыяй.

Насельніцтва

1860 год — 6057 чал., у тым ліку шляхты 433, духоўнага званьня 86, ганаровых грамадзянаў 14, купцоў 452, сялянаў 303, вайскоўцаў 975, іншаземцаў 10, іншых 26.^[2]
1970 год — 25 тыс. чал.^[3]
1991 год — 42,1 тыс. чал.^[4]
2001 год — 39 146 чал.

Эканоміка

Прадпрыемствы лёгкай, харчовай, мэблевай прамысловасьці. Працуюць ліцейна-мэханічны, гуматэхнічных вырабаў заводы.

Славутасьці

Замак князёў Астроскіх (XV—XVIII стагодзьдзі)
Касьцёл бэрнардынаў (XVII ст.)
Касьцёл Сьв. Яна Непамука (XIX ст.)
Кляштар кармэлітак (XVIII ст.)
Луцкая брама (XVI ст.)
Сынагога (XVI—XVII стагодзьдзі)
Тараканаўскі форт (кан. XIX ст.)
Царква Ств. Георгія (XVIII ст.)
Царква Сьв. Ільлі (пач. XX ст.)
Царква Праабражэньня Гасподняга (XVIII ст.)

Замак, вежа
Замак, выгляд з боку ўязной брамы
Замак, надбрамны корпус

Месты-сябры

У літаратуры

У аповесьці М. Гогаля «Тарас Бульба» пад сьценамі Дубна адбываецца легендарная сцэна, калі галоўны герой забівае свайго сына.

Крыніцы

^ ^а ^б ^в ^г Валерый Грынявецкі. Дубна // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 1. С. 606
^ Dubno // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom II: Derenek — Gżack. — Warszawa, 1881. S. 197
^ Дубно // Большая советская энциклопедия, 3-е изд.: в 30 т. / Гл. ред. А.М. Прохоров. — М.: Сов. энциклопедия, 1969—1978.
^ Дубно // Большой энциклопедический словарь / Гл. ред. В. П. Шишков. — М.: НИ «Большая Российская энциклопедия», 1998. — 640 с.: ил. ISBN 5-85270-262-5.

Вонкавыя спасылкі

Дубна — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

Дубенская меская рада

[evkl-1] а ^б ^в ^г Валерый Грынявецкі. Дубна // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 1. С. 606

[2] Dubno // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom II: Derenek — Gżack. — Warszawa, 1881. S. 197

[3] Дубно // Большая советская энциклопедия, 3-е изд.: в 30 т. / Гл. ред. А.М. Прохоров. — М.: Сов. энциклопедия, 1969—1978.

[4] Дубно // Большой энциклопедический словарь / Гл. ред. В. П. Шишков. — М.: НИ «Большая Российская энциклопедия», 1998. — 640 с.: ил. ISBN 5-85270-262-5.

[1]

[2]

[3]

[4]