Даўнары (Іўеўскі раён)
Даўнары — вёска ў Беларусі, каля ракі Чапунькі. Уваходзяць у склад Бакштаўскага сельсавету Іўеўскага раёну Гарадзенскай вобласьці.
| Даўнары лац. Daŭnary | |
| Першыя згадкі: | XIV стагодзьдзе |
| Краіна: | Беларусь |
| Вобласьць: | Гарадзенская |
| Раён: | Іўеўскі |
| Сельсавет: | Бакштаўскі |
| Насельніцтва: | 304 чал. (2009)[1] |
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | +375 1595 |
| Паштовы індэкс: | 231339 |
| СААТА: | 4229804071 |
| Нумарны знак: | 4 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 53°58′27″ пн. ш. 26°5′24″ у. д. / 53.97417° пн. ш. 26.09° у. д.Каардынаты: 53°58′27″ пн. ш. 26°5′24″ у. д. / 53.97417° пн. ш. 26.09° у. д. |
Даўнары на мапе Беларусі ±   Даўнары | |
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |
Назва рэдагаваць
- Асноўны артыкул: Доўнар (імя)
Паводле менскага дасьледніка Алёхны Дайліды, які разьвівае германскую (перадусім усходнегерманскую) этымалёгію імёнаў літоўскіх князёў і баяраў, імя Доўнар складаецца з фармантаў -даў-, які паходзіць ад гоцкага daug 'годна', бургундзкага daugjis 'здольны, годны' або старагерманскага dulg- 'моцны, трывалы', dolg 'дужаньне', і -нар-, які паходзіць ад гоцкага nasjan 'захоўваць, ратаваць'[2]. Такім парадкам, імя Доўнар азначае «захаваная здольнасьць»[3].
Гісторыя рэдагаваць
У канцы XIV ст. вялікі князь Ягайла перадаў вёску ў складзе Бакштаўскай воласьці капітулу Віленскага эпіскапства Вялікага княства Літоўскага. 3 1787 г. арандавалі Храптовічы.
У XIX ст. у Бакштаўскай воласьці Ашмянскага павету Віленскай губэрні, дзяржаўная ўласнасьць, адносілася да Бакштаўскага казённага таварыства. У 1861 г. 68 рэвіскіх душ. Паводле перапісу 1897 г., 30 двароў, 234 жыхары, 284 дзесяціны зямлі. У 1909 г. 42 двары, 305 жыхароў.
У 1921—1939 гг. вёска (у 1921 г. 41 двор. 195 жыхароў) у Бакштаўскай гміне Валожынскага павету Наваградскага ваяводзтва Польшчы.
3 12 кастрычніка 1940 г. вёска (53 двары, 281 жыхар), цэнтар Даўнароўскага сельсавету Юрацішкаўскага раёну.
У Вялікую Айчынную вайну ў лістападзе 1942 г. партызаны атрада імя Ф. Э. Дзяржынскага разграмілі тут фашысцкі гарнізон. Вёска была спалена гітлераўцамі.
У 1950 г. арганізаваны калгас «Чырвонае поле». 3 1953 г. у калгасе «Змагар». 3 20.1.1960 г. у Іўеўскім раёне, з 25.2.1960 г. у Бакштаўскім сельсавеце. 3 1969 г. вёска — цэнтар калгасу «Іскра». У 1970 г. 155 жыхароў. Працавалі клюб, аддзяленьне сувязі, бібліятэка, фэльчарска-акушэрскі пункт, сярэдняя школа, дзіцячы сад, крама.
Вёска знаходзіцца ў зоне радыяцыйнага кантролю. У 1999 г. 51 двор, 167 жыхароў.
Крыніцы рэдагаваць
- ^ Колькасьць насельніцтва РБ у 2009 годзе
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17—18.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 24.