Гарбут
Гарбу́т (Гарбот, Гарбуць), Ге́рбут (Е́рбут) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Гарбут лац. Harbut | |
| Harboth | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Hari + Boto |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Гарбот, Гарбуць, Гербут, Ербут |
| Вытворныя формы | Арбут |
| Зьвязаныя імёны | Бутар |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Гарбут» | |
Паходжаньне
рэдагавацьГербота, пазьней Гарбат (Herbothe, Harboth[1]) і Бутэр (Butter) — імёны германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -гер- (-ер-) (імёны ліцьвінаў Герман, Гунтэр, Кіндэр; германскія імёны Herman, Gunter, Kinder) паходзіць ад гоцкага harjis[3], германскага heri 'войска, загон' або гоцкага hairus[4], германскага heru 'меч'[5], а аснова -бут- (-бот-) (імёны ліцьвінаў Бутвід, Бутрык, Вільбут; германскія імёны Botvid, Butariks, Willebut) — ад усходнегерманскага but- з значэньнем 'корань, камель' (гепідзкае butilo 'камель')[6].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскіх імёнаў Herbot і Herbut[7].
У Польшчы гістарычна адзначаліся германскія антрапонімы Herbut і Herbutowna[8].
У Прусіі бытавала імя Арбут (Эрбут): Arbute (1357 год), Erbut[9].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: двора Жорославъки в Городеньскомъ повете, што перед тымъ з данины нашое Иванъ Кобяковъ держалъ, з людми из землями, и с челядю невольною… Олифер Лошинчичъ а Харъбута а Окген служъба (17 лістапада 1529 году)[10]; Якгъмин Горбутевич (1 ліпеня 1542 году)[11]; Макаръ Павловичъ з Горботовичъ… Васко Мискевичъ з Горботовичъ… Евлашъ Томтовичъ ковичъ з Горботовичъ… Яско Яцковичъ з Горбутовичъ… Гришко Белоусовичъ з Горбутовичъ (1567 год)[12]; p. Michał Jerbutt (9 чэрвеня 1654 году)[13][a].
Носьбіты
рэдагавацьГарбутовічы (Harbutowicz) — літоўскі шляхецкі род зь Лідзкага павету[16].
Гербуты — літоўскі шляхецкі род[17].
Глядзіце таксама
рэдагавацьЗаўвагі
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1971. S. 320.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 323, 767.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 143.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 124.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 16.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 100.
- ^ Słownik historyczno-etymologiczny antroponimów ziemi chełmskiej (XVI—XVII wiek). — Warszawa, 2017. S. 111.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 13.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 25 (1387—1546). — Vilnius, 1998. P. 213.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 13.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 826—827.
- ^ Археографический сборник документов, относящихся к истории Северо-западной Руси. Т. 14. — Вильна, 1904. С. 28.
- ^ Памятники истории Восточной Европы: Источники XV—XVII вв. Т. 6. Радзивилловские акты из собрания Российской национальной библиотеки: Первая половина XVI в. — Москва — Варшава, 2002. С. 45.
- ^ Akta zjazdów stanów Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 2. — Warszawa, 2009. S. 303, 443.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 81.
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Г, Згуртаваньне беларускай шляхты