Віст
Віст, Вест (Вешт) — мужчынскае імя.
| Віст лац. Vist | |
| West | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Вест, Вешт |
| Зьвязаныя імёны | Вістэла, Вішталд, Вештар, Вештарт |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Віст» | |
Паходжаньне
рэдагавацьВэст (West) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова віст- (вест-) паходзіць ад гоцкага *wist[2], германскага west 'захад'[3][a]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Вістэла, Вештар, Вештарт. Адзначаліся германскія імёны Wistila, Vestarr, Westhard[b].
У Прусіі бытавалі імёны: Weystulle / Waistul (1318 і 1389 гады), Waystote / Waystoth / Waystod (1299, 1320 і 1398 гады)[8].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: nobilibus… Joanne Wieszstowicz (18 ліпеня 1478 году)[9]; Pawel Wiestow. (1558 год)[10]; именьемъ своимъ набытымъ подъ Берестьемъ, Вистичами (1 жніўня 1563 году)[11][c].
Носьбіты
рэдагавацьНа гістарычнай Берасьцейшчыне існуе старажытная вёска Вістычы.
Заўвагі
рэдагаваць- ^ Польска-летувіская аўтарка Юстына Вальковяк прызнае за найбольш адэкватнае тлумачэньне іменнай асновы веш- зь летувіскай мовы viẽšas 'агульны, усеагульны, публічны', viešė́ti 'гасьціць у кагосьці'[4] (не адзначаючы, аднак, часу першай фіксацыі адпаведных словаў і іх значэньняў у летувіскіх слоўніках)
- ^ Таксама адзначаліся германскія імёны Westan[5], Vestgeirr (Vest-geirr)[6], Wistuildus (Wist-uildus), Wistemar (Wiste-mar), Wistemundus (Wiste-mundus)[7]
- ^ Таксама:
- Віштэнь: господару, в которого панъ Янъ Ловейко господу мелъ, Яну Виштеню (6 верасьня 1586 году)[12]
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Eule R. Germanische und fremde Personennamen als heutige deutsche Familiennamen // Festschrift zu dem fünfzigjährigen jubiläum des Friedrichs-realgymnasiums in Berlin. — Berlin, 1900. S. 62.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 235.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1560.
- ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 24.
- ^ Ferguson R. Surnames as a Science. — London, 1883. P. 103.
- ^ Naumann H. Altnordische Namenstudien. — Berlin, 1912. S. 40.
- ^ Piel J. M., Kremer D. Hispano-gotisches Namenbuch. Der Niederschlag des Westgotischen in den alten und heutigen Personen- und Ortsnamen der Iberischen Halbinsel. — Heidelberg, 1976. S. 291.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 114.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 2: 1468—1501. — Kraków, 1939. S. 367.
- ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 1. — Вильна, 1881. С. 493.
- ^ Метрыка Вялікага Княства Літоўскага. Кніга 44 (1559—1566 гг.). — Менск, 2001. С. 88.
- ^ Акты издаваемые Виленской комиссией для разбора древних актов. Т. 26. — Вильна, 1899. С. 412.