Віржыні Шыманец
Віржынí Шыманéц (часам Шыманек; па-француску: Virginie Symaniec; 1968, Мэзон-Ляфіт, Францыя) — француская дасьледніца беларускага тэатру, лінгвістка, гістарыца і выдаўца беларускага паходжаньня. Пісьменьніца і перакладніца зь беларускай на францускую мову.
Віржыні Шыманец | |
| Virginie Symaniec | |
| Дата нараджэньня | 1968 |
|---|---|
| Месца нараджэньня | Мэзон-Ляфіт, Францыя |
| Месца вучобы | Сарбона |
| Занятак | рэдактарка, тэатразнаўка, пісьменьніца, перакладніца |
| Навуковая сфэра | тэатразнаўства, беларусістыка, мовазнаўства |
| Навуковая ступень | доктарка габілітаваная (2010) |
| Навуковы кіраўнік | Martine de Rougemont[d][1] |
| Бацька | Лявон Шыманец |
| Сайт | leverasoie.com |
Жыцьцяпіс
рэдагавацьНарадзілася ў 1968 у Францыі ў сям’і Лявона Шыманца і Мары-Франс Сіро. Пляменьніца Івонкі Сурвілы. Бацька Лявон Шыманец узначальваў арганізацыю беларусаў Францыі «Хаўрус», зьяўляючыся амбасадарам інтарэсаў беларускай нацыі ў Францыі[2].
Віржыні Шыманец — доктарка тэатральных дасьледаваньняў (Інстытут тэатральных дасьледаваньняў, Парыж, 2000). Спэцыялістка па культурных адносінах і па культурнай палітыцы Беларусі. Доктарка габілітаваная (Парыж, EHESS, 2010)[3].
Дзейнасьць
рэдагавацьЗ 1996 году на працягу 10 гадоў узначальвала парыскую асацыяцыю «Les Perspectives biélorussiennes» (Беларускія пэрспэктывы). Працавала ў выдавецтве L’Harmattan, у якім кіравала сэрыяй, прысьвечанай Беларусі. У 2011 годзе заснавала выдавецтва «Le Ver à Soie» (Шаўкапрад) у Парыжы[4]. Перакладае зь беларускай і з расейскай моваў. Зь беларускай мовы пераклала п’есу «Тутэйшыя» Янкі Купалы[5]. Пад кіраўніцтвам В. Шыманец у супрацы з А. Лапатнёвай быў перакладзены на францускую мову раман А. Бахарэвіча «Дзеці Аліндаркі»[6]. Гэта першы ў гісторыі раман, перакладзены на францускую непасрэдна зь беларускай мовы.
Піша ня толькі навуковыя тэксты і кнігі, а таксама прозу. У 2019 годзе дэбютавала як пісьменьніца з кнігай «Barnum» (Ятка)[7].
Бібліяграфія
рэдагаваць● Virginie Symaniec, Alexandra Goujon, Parlons biélorussien: Langue et culture, L’Harmattan, 1997.
● Virginie Symaniec, Le Théâtre en Biélorussie (fin du XIXème siècle — années 1920), L’Harmattan, 2003.
● Virginie Symaniec, Mikola Piniguine. Mises en scène d’un exil, L’Harmattan, 2003.
● Virginie Symaniec, Jean-Charles Lallemand, Biélorussie: Mécanique d’une dictature, Les Petits Matins, 2007.
● Virginie Symaniec, La Construction idéologique slave orientale: Langues, races et nations dans la Russie du XIXème siècle, PÉTRA, 2012.
● Virginie Symaniec, Barnum, Signes et Balises, 2019[8].
Крыніцы
рэдагаваць- ^ https://www.theses.fr/2000PA030108
- ^ Лявону Шыманцу — 70 гадоў, Радыё Свабода, 9 траўня 2007, https://www.svaboda.org/a/757530.html
- ^ BnF Data, https://data.bnf.fr/fr/13203590/virginie_symaniec/
- ^ Парыжанка Віржыні Шыманец — пра свой беларускі лёс, Радыё Свабода, 18 чэрвеня 2014, https://www.svaboda.org/a/25427201.html
- ^ Les gens d’ici scènes tragi-comiques en quatre actes de Janka Kupala, https://quartierlibre.coop/livre/592981-les-gens-d-ici-scenes-tragi-comiques-en-quatre--anka-kupala-l-espace-d-un-instant
- ^ Як «Дзеці Аліндаркі» загаварылі па-француску, Радыё Свабода, 17 лістапада 2018, https://www.svaboda.org/a/29598338.html
- ^ «Barnum», de Virginie Symaniec (France), http://versionlibreorg.blogspot.com/2020/08/barnum-de-virginie-symaniec-france.html
- ^ Virginie Symaniec, Babelio.com, https://www.babelio.com/auteur/Virginie-Symaniec/281980