Відзімін (імя)
Відзімін (Відмін, Ведмін), Відзімен — мужчынскае імя.
| Відзімін лац. Vidzimin | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Wido + Minno |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Відзімен, Відмін, Ведмін |
| Зьвязаныя імёны | Мінвід |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Відзімін» | |
Паходжаньне
рэдагавацьВід (Wid) і Міна або Мена (Minno, Menno) — імёны германскага паходжаньня[1][2]. Іменная аснова -від- (імёны ліцьвінаў Відмунд, Мельвід, Торвід; германскія імёны Widmund, Melvid, Torvid) паходзіць ад гоцкага wida 'повязь, злучэньне, моцнасьць' або ад гоцкага і германскага widus 'дрэва'[3], а аснова -мін- (-мен-) (імёны ліцьвінаў Мінят, Асьміна, Гальмін; германскія імёны Miniatus, Osminna, Galmin) — ад гоцкага minan 'менаваць, памятаць, любіць'[4], minthi 'памяць'[5]. Такім парадкам, імя Відзімін азначае «моцны думкамі»[6] (тое ж, што і імя Мінвід). Адзначалася старажытнае германскае імя Widiman (Widi-man)[7].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Wyndimyn (18 студзеня 1401 году)[8]; Wydymen (17 жніўня 1404 году)[9]; Wydimyn (11 чэрвеня 1407 году)[10]; Vidimino (25 студзеня 1408 году)[11]; Widimyn (16 лютага 1410 году)[12]; Онъдрушку Видиминовичу на Ратоме село Свирюнича (1440—1492 гады)[13]; Widmin (XV—XVI ст. паводле выпісу XIX ст.)[14]; боярину еишишскому Михаилу Видминовичу (12 лістапада 1516 году)[15]; Миколай Андреевичъ Ведминовичъ… Юръи Яновичъ Ведминовичъ (1567 год)[16]; Samuel Widminowicz (1667 год)[17]; na miejscu P. Widminowicza Zombickiego (1690 год)[18].
Носьбіты
рэдагаваць- Відзімін († па 1410) — літоўскі баярын, меў сына Андрэя (Андрушку)
- Міхайла Відмінавіч — эйшыскі баярын, які ўпамінаецца ў 1516 годзе
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1125, 1563.
- ^ Meyer-Lübke W. Romanische Namenstudien. I. Die altportugiesischen Personennamen germanischen Ursprungs // Sitzungsberichte der Philosophisch-Historischen Classe der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften. Bd. 149. — Wien, 1905. S. 86.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 169.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 20.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1089, 1571.
- ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 38.
- ^ Codex epistolaris Vitoldi. — Cracoviae, 1882. S. 102.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 72.
- ^ Акты Литовско-Русского государства. Вып. 1. ― М., 1899. С. 5.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 78.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 51.
- ^ Būga K. Apie lietuvių asmens vardus. — Vilnius, 1911. P. 24.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 351.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 766.
- ^ Błaszczyk G. Herbarz szlachty żmudzkiej. T. 6. — Warszawa, 2016. S. 157.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Województwo wileńskie 1690 r. — Warszawa, 1989. S. 210.
Літаратура
рэдагаваць- Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. Аўтарскае выданне. — Менск, 2019. — 459 с. — (сьціслая вэрсія кнігі: Вытокі Вялікае Літвы. — Менск, 2021. — 89 с.)