Вячаслаў Дубінка (17 сьнежня 1941, Слуцак — 10 жніўня 2010[1]) — беларускі пісьменьнік, фатограф, журналіст, мастак, клясык беларускай выцінанкі.

Вячаслаў Дубінка
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся 17 сьнежня 1941(1941-12-17) або 1942
Памёр 10 жніўня 2010(2010-08-10)
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці пісьменьнік, фатограф, маляр
Гады творчасьці 19612010
Жанр проза
Мова беларуская мова

Жыцьцяпіс

рэдагаваць

Скончыў Чарнавіцкі тэхнікум чыгуначнага транспарту ў 1961 годзе. Працаваў брыгадзірам комплекснай брыгады, прарабам, начальнікам будаўнічага ўчастку ў Слуцку (1961-1964), фотакарэспандэнтам раённых газэт «Будаўнік камунізма» (Любань, 1964-1965), «Шахцёр» (Салігорск, 1965-1966), рэспубліканскіх газэт «Звязда» (1966-1971), «Чырвоная змена» (1972-1974), у студыі «Фота і жыцьцё» Саюзу журналістаў Беларусі (1974-1976), фатографам рэстаўрацыйнай майстэрні Міністэрства культуры БССР (1979-1981).

З 1981 году — у часопісе «Беларусь». Уваходзіў у склад трох творчых аб’яднаньняў Беларусі — саюзы мастакоў, пісьменьнікаў, журналістаў.

Творчасьць

рэдагаваць

Аўтар фотанарысаў, фотаальбомаў «Бабруйск» (1967), «Нясьвіж» (1968), «Магілёў» (1971), «Брэст» (1979) і інш. Выйшлі кнігі публіцыстыкі, прозы «Паплач ля роднае крынічкі» (1981), «Не плач, душа мая» (1983), «Ой, зялёны дубочак» (1983), «Браты сьвятой ночы» (1986), «Разьвітальная песьня» (1989), «Сындыкат Мані Дулі» (1992), «Карацелькі» (2010), «Спецдаручэнец "Кныр"» (2016).

Узнагароды

рэдагаваць
  • За афармленьне кнігі Артура Вольскага “Жывыя літары” (1984) узнагароджаны дыплёмам Францыска Скарыны.
  • Пераможца творчага конкурсу на лепшую публікацыю часопіс «Беларусь» (1987)
  • Прызэр выставы «Выцінанкі ўсяго сьвету», Вільня (1989)
  1. ^ Памёр Вячаслаў Дубінка, Наша Ніва, 11.08.2010

Вонкавыя спасылкі

рэдагаваць