Вяльля (верш)
Вяльля́ — верш Адама Міцкевіча з паэмы Конрад Валенрод. Песьня да Вяльлі — адзін з самых вядомых фрагмэнтаў Конрада Валенрода — вядомага паэтычнага твору Міцкевіча 1828 году, у якім паэт закрануў трагедыю выбару абавязку перад Радзімай за кошт адмовы, у тым ліку, ад каханьня, што канфліктуе з абавязкам служэньня Радзіме. Лірычную песьню да Вяльлі выконвае вайдэлёт Гальбан, малюючы ідылічную карціну Літвы, праз якую цякуць рэкі Вяльля й Нёман. Вобраз злучальных рэк становіцца паэтычнай фігурай пары закаханых Альдоны й Конрада, якія не змогуць пазнаць шчасьця з-за выбару Конрада.
Вяльля | |
Wilija | |
Вяльля на карціне Станіслава Яроцкага | |
Жанр: | верш |
---|---|
Аўтар: | Адам Міцкевіч |
Мова арыгіналу: | польская |
Год напісаньня: | 1828 |
Публікацыя: | 1828 |
Выдавецтва: | Караль Край(pl) |
Пераклад на беларускую: | Пераклад Адама Гурыновіча |
Вікікрыніцы зьмяшчаюць поўны тэкст гэтага твору |
Такія музыкі, як Марыя Шыманоўская[1] (1789—1831), Караль Ліпінскі (1790—1861), Карл Лёве (1796—1869) і Станіслаў Манюшка (1819—1872), спрабавалі пакласьці музыку на гэты фрагмэнт твору Міцкевіча[2]. Вядомай стала музыка Станіслава Манюшкі на верш Вяльля[3], што выйшла ў 1859 годзе..
Верш
рэдагаваць
|
Пераклады
рэдагавацьНа беларускую мову верш пераклаў Адам Гурыновіч. Верш пад назвай Vilija пераклаў на летувіску мову вядомы летувіскі нацыянальны дзеяч, паэт і аўтар нацыянальнага гімну Вінцас Кудзірка[4] і Майроніс[5].