Валянцін Агалец
Валянці́н Сьцяпа́навіч Агале́ц (нарадзіўся ў 1950 годзе, Азяраны Жыткавіцкага раёну Гомельскай вобласьці, БССР) — беларускі вайсковы й дзяржаўны дзяяч, генэрал-лейтэнант. Кандыдат вайсковых навук[1].
| Валянцін Агалец | |
| Міністар унутраных справаў Рэспублікі Беларусь | |
|---|---|
| 20 сьнежня 1995 — 8 лютага 1999 | |
| Прэзыдэнт: | Аляксандар Лукашэнка |
| Папярэднік: | Юры Захаранка |
| Наступнік: | Юры Сівакоў |
| Асабістыя зьвесткі | |
| Нарадзіўся: |
1950 в. Азяраны, Жыткавіцкі раён Гомельскай вобласьці |
| Адукацыя: | |
| Узнагароды: |
   |
Жыцьцяпіс
рэдагавацьНарадзіўся ў Жыткавіцкім раёне Гомельскай вобласьці[2]. Скончыў Вайсковую акадэмію імя Фрунзэ (1984). Служыў ва ўнутраных войсках у рэспубліках Сярэдняе Азіі, намесьнік кіраўніка Ташкенцкай найвышэйшай вайсковай вучэльні МУС СССР(ru) і Новасыбірскай найвышэйшай каманднай вучэльні МУС Расеі(ru). Камандаваў унутранымі войскамі Ўзбэкістану[3].
Пераехаў у Менск у 1992 року. У 1992—1993 — кіраўнік Управы ўнутраных войскаў МУС Беларусі. У 1993—1994 — першы намесьнік камандуючага ўнутранымі войскамі МУС Беларусі.
|
Для мяне загад прэзыдэнта вышэй за Канстытуцыю. |
| Валянцін Агалец, паводле мэмуараў Васіля Лявонава[4]. |
12 ліпеня 1994 року, напярэдадні прэзыдэнцкіх выбараў, пастановай Савету міністраў быў звольнены з пасады першага намесьніка камандуючага ўнутранымі войскамі[5]. Пасьля выбараў, 12 жніўня, загадам Лукашэнкі быў прызначаны намесьнікам міністра ўнутраных справаў — камандуючым унутранымі войскамі. 10 кастрычніка 1995 року быў прызначаны першым намесьнікам міністра — камандуючым унутранымі войскамі, а 20 сьнежня замяніў свайго начальніка Юрыя Захаранку на пасадзе міністра. Камандаваў унутранымі войскамі падчас зьбіцьця дэпутатаў парлямэнту ўночы з 11 на 12 красавіка 1995 року[6].
8 лютага 1999 атрымаў чарговае званьне генэрал-лейтэнанта і быў звольнены ў сувязі зь пераводам на іншую працу. Пазьней прызначаны прадстаўніком МУС Беларусі ва Ўкраіне. Вярнуўшыся, у 2007 ачоліў Цэнтар аўтаматызаванай інфармацыйнай сыстэмы электроннага ўліку кіроўных кадраў «Рэзэрв» Акадэміі кіраваньня пры прэзыдэнце Рэспублікі Беларусь[7][8].
Да 2012 року працаваў кіраўніком Службы бясьпекі кампаніі velcom[9][10].
Цяпер працуе прадстаўніком Дэпартамэнту па гуманітарнай дзейнасьці Ўправы справамі прэзыдэнта Рэспублікі Беларусь па Менску і Менскай вобласьці[11].
Узнагароды
рэдагавацьСрэбны мэдаль «За мужную службу» II ступені[1].
Крыніцы
рэдагаваць- ^ а б Валентин Аголец (рас.). Golden Fortune. International Academy of rating technologies and sociology. Праверана 17 траўня 2015 г.
- ^ Катерина Борисевич. Главы МВД независимой Беларуси: Уроженцы советских республик и выходцы из Гомельщины (рас.) // Комсомольская правда. — 17 траўня 2012.
- ^ Хартыя’97. (3 сакавіка 2009) «Советская Белоруссия» абражае памяць генэрала Захаранкі We remember Праверана 17 траўня 2015 г.
- ^ Леонов, Василий Работа над ошибками. Часть вторая (рас.) Праверана 17 траўня 2015 г.
- ^ Пётра Натчык. Разьдзел 2. Палітычная сыстэма Беларусі з 1996 па 2000 год // Беларуская палітычная сыстэма і прэзыдэнцкія выбары 2001 г.: Зборнік аналітычных артыкулаў пад рэд. Валер’я Булгакава. — Варшава — Менск: 2001.
- ^ Коктыш, Марина (25 красавіка 2014) Владимир Наумов — уже бизнесмен? (рас.). Народная Воля. Праверана 17 траўня 2015 г.
- ^ Лаврова, Кира (10 траўня 2007) Аголец работает у «фараона» (рас.). Белорусский партизан. Праверана 17 траўня 2015 г.
- ^ Генерал Аголец пока не ушёл в «Velcom» (рас.). Белорусский партизан (13 верасьня 2007). Праверана 17 траўня 2015 г.
- ^ Юрый Падабед: «У Еўропе я для сябе Амерыку не адкрыю…» Грамадзтва. TUT.BY (23 чэрвеня 2009). Праверана 17 траўня 2015 г.
- ^ Коктыш, Марына (16 лістапада 2012) Валянцін Агалец больш не кіруе службай бясьпекі кампаніі «Велком» Праверана 17 траўня 2015 г.
- ^ Порядок, время и место личного приёма граждан (рас.). Департамент по гуманитарной деятельности. Управление делами президента Республики Беларусь. Праверана 17 траўня 2015 г.