Валянці́н Сьцяпа́навіч Агале́ц (нарадзіўся ў 1950 годзе, Азяраны Жыткавіцкага раёну Гомельскай вобласьці, БССР) — беларускі вайсковы й дзяржаўны дзяяч, генэрал-лейтэнант. Кандыдат вайсковых навук[1].

Валянцін Агалец
Міністар унутраных справаў Рэспублікі Беларусь
20 сьнежня 1995 — 8 лютага 1999
Прэзыдэнт: Аляксандар Лукашэнка
Папярэднік: Юры Захаранка
Наступнік: Юры Сівакоў
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся: 1950(1950)
в. Азяраны, Жыткавіцкі раён Гомельскай вобласьці
Адукацыя:
Узнагароды:
ордэн Чырвонай Зоркі мэдаль «За баявыя заслугі» мэдаль „За выдатную службу па ахове грамадзкага парадку“

Жыцьцяпіс

рэдагаваць

Нарадзіўся ў Жыткавіцкім раёне Гомельскай вобласьці[2]. Скончыў Вайсковую акадэмію імя Фрунзэ (1984). Служыў ва ўнутраных войсках у рэспубліках Сярэдняе Азіі, намесьнік кіраўніка Ташкенцкай найвышэйшай вайсковай вучэльні МУС СССР(ru) і Новасыбірскай найвышэйшай каманднай вучэльні МУС Расеі(ru). Камандаваў унутранымі войскамі Ўзбэкістану[3].

Пераехаў у Менск у 1992 року. У 1992—1993 — кіраўнік Управы ўнутраных войскаў МУС Беларусі. У 1993—1994 — першы намесьнік камандуючага ўнутранымі войскамі МУС Беларусі.

Для мяне загад прэзыдэнта вышэй за Канстытуцыю.

Валянцін Агалец, паводле мэмуараў Васіля Лявонава[4].

12 ліпеня 1994 року, напярэдадні прэзыдэнцкіх выбараў, пастановай Савету міністраў быў звольнены з пасады першага намесьніка камандуючага ўнутранымі войскамі[5]. Пасьля выбараў, 12 жніўня, загадам Лукашэнкі быў прызначаны намесьнікам міністра ўнутраных справаў — камандуючым унутранымі войскамі. 10 кастрычніка 1995 року быў прызначаны першым намесьнікам міністра — камандуючым унутранымі войскамі, а 20 сьнежня замяніў свайго начальніка Юрыя Захаранку на пасадзе міністра. Камандаваў унутранымі войскамі падчас зьбіцьця дэпутатаў парлямэнту ўночы з 11 на 12 красавіка 1995 року[6].

8 лютага 1999 атрымаў чарговае званьне генэрал-лейтэнанта і быў звольнены ў сувязі зь пераводам на іншую працу. Пазьней прызначаны прадстаўніком МУС Беларусі ва Ўкраіне. Вярнуўшыся, у 2007 ачоліў Цэнтар аўтаматызаванай інфармацыйнай сыстэмы электроннага ўліку кіроўных кадраў «Рэзэрв» Акадэміі кіраваньня пры прэзыдэнце Рэспублікі Беларусь[7][8].

Да 2012 року працаваў кіраўніком Службы бясьпекі кампаніі velcom[9][10].

Цяпер працуе прадстаўніком Дэпартамэнту па гуманітарнай дзейнасьці Ўправы справамі прэзыдэнта Рэспублікі Беларусь па Менску і Менскай вобласьці[11].

Узнагароды

рэдагаваць

Срэбны мэдаль «За мужную службу» II ступені[1].

  1. ^ а б Валентин Аголец (рас.). Golden Fortune. International Academy of rating technologies and sociology. Праверана 17 траўня 2015 г.
  2. ^ Катерина Борисевич. Главы МВД независимой Беларуси: Уроженцы советских республик и выходцы из Гомельщины  (рас.) // Комсомольская правда. — 17 траўня 2012.
  3. ^ Хартыя’97. (3 сакавіка 2009) «Советская Белоруссия» абражае памяць генэрала Захаранкі We remember Праверана 17 траўня 2015 г.
  4. ^ Леонов, Василий Работа над ошибками. Часть вторая (рас.) Праверана 17 траўня 2015 г.
  5. ^ Пётра Натчык. Разьдзел 2. Палітычная сыстэма Беларусі з 1996 па 2000 год // Беларуская палітычная сыстэма і прэзыдэнцкія выбары 2001 г.: Зборнік аналітычных артыкулаў пад рэд. Валер’я Булгакава. — Варшава — Менск: 2001.
  6. ^ Коктыш, Марина (25 красавіка 2014) Владимир Наумов — уже бизнесмен? (рас.). Народная ВоляПраверана 17 траўня 2015 г.
  7. ^ Лаврова, Кира (10 траўня 2007) Аголец работает у «фараона» (рас.). Белорусский партизанПраверана 17 траўня 2015 г.
  8. ^ Генерал Аголец пока не ушёл в «Velcom» (рас.). Белорусский партизан (13 верасьня 2007). Праверана 17 траўня 2015 г.
  9. ^ Юрый Падабед: «У Еўропе я для сябе Амерыку не адкрыю…» Грамадзтва. TUT.BY (23 чэрвеня 2009). Праверана 17 траўня 2015 г.
  10. ^ Коктыш, Марына (16 лістапада 2012) Валянцін Агалец больш не кіруе службай бясьпекі кампаніі «Велком» Праверана 17 траўня 2015 г.
  11. ^ Порядок, время и место личного приёма граждан (рас.). Департамент по гуманитарной деятельности. Управление делами президента Республики Беларусь. Праверана 17 траўня 2015 г.

Вонкавыя спасылкі

рэдагаваць