Вадапойла
Вадапо́йла[1] — былая вёска ў Жыткавіцкім раёне Гомельскай вобласьці, за 4 км на захад Найды. Вадапойла ўваходзіла ў склад Руднянскага сельсавету.
| Вадапойла | |
| трансьліт. Vadapojla | |
| Краіна: | Беларусь |
| Вобласьць: | Гомельская |
| Раён: | Жыткавіцкі |
| Сельсавет: | Руднянскі |
| Вышыня: | 131 м н. у. м. |
| Насельніцтва | |
| колькасьць: | 119 чал. (1940) |
| колькасьць двароў: | 24 |
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | +375 2353 |
| Нумарны знак: | 3 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 52°9′8″ пн. ш. 27°58′55″ у. д. / 52.15222° пн. ш. 27.98194° у. д.Каардынаты: 52°9′8″ пн. ш. 27°58′55″ у. д. / 52.15222° пн. ш. 27.98194° у. д. |
Вадапойла на мапе Беларусі ±   Вадапойла | |
Гісторыя
рэдагавацьДа пачатку нямецка-савецкай вайны ў вёсцы налічвалася 24 двары, 119 жыхароў. Зь першых дзён акупацыі ў вёсцы была створана падпольная група на чале І. М. Петрушкевічам (да вайны — старшыня калгасу ў Наваленіне). Актыўнымі ўдзельнікамі падпольнай групы былі жыхары вёсак Вадапойла, Рудня, Грэбень. Часта ў вёску прыходзілі акружэнцы, цэлыя вайсковыя часьці, бежанцы.
Даведаўшыся пра гэта фашысты спалілі хаты падпольшчыкаў, папярэдзілі, што так будзе з усімі, хто захоча змагацца з «новай уладай». У Вадапойле і іншых вёсках часта былі аблавы, зьяўляліся карныя атрады. У выніку многія жыхары пакідалі свае хаты, перабіраліся ў іншыя вёскі або ў партызанскія атрады. Некаторыя зрабілі курані, зямлянкі ў лесе і пасяліліся ў іх — паміж вёскамі Найда і Вадапойла быў вялікі лясны масіў Казённае. І ў гэтым лясным паселішчы нярэдка бывалі партызаны. 18 красавіка 1943 году карнікі абкружылі лягер. Ворагі зьнішчылі лясное паселішча разам зь людзьмі: расстралялі, спалілі жывымі ў куранях. Цудам засталіся жывымі некаторыя вяскоўцы, якія ў карнай апэрацыі ня трапілі ў аблаву: Піліп Рагавіцкі і Канстанцін Некрашэвіч, якія былі сьведкамі расправы гітлераўцаў над мірнымі жыхарамі. Выратаваліся таксама двое дзяцей — сыны Аўдоцьці Некрашэвіч — Мікалай і Іван, якім удалося выбрацца.
5 ліпеня 1944 году вёска была вызваленая ад нямецкіх захопнікаў.
Вёска пасьля вайны не аднавілася.
Насельніцтва
рэдагаваць- 1924 год — хутар: 12 двароў, 87 жыхароў
- 1940 год — вёска: 24 двары, 119 жыхароў
Геаграфія
рэдагавацьВёска разьмяшчалася на левым беразе ракі Навуці.
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гомельская вобласць: нарматыўны даведнік / Н. А. Багамольнікава і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2006. — 382 с. ISBN 985-458-131-4. (pdf) С. 183