Бяльчо

Бяльчо́ — вёска ў Жлобінскім раёне Гомельскай вобласьці Беларусі. Уваходзіць у склад Шчадрынскага сельсавету. Насельніцтва 4 чал. (2004). Знаходзіцца за 38 км на паўднёвы захад ад места Жлобін, за 25 км ад чыгуначнай станцыі Чырвоны Бераг (лінія Бабруйск — Жлобін), за 135 км ад Гомелю.

Бяльчо
Першыя згадкі:	XIX ст.
Вобласьць:	Гомельская
Раён:	Жлобінскі
Сельсавет:	Шчадрынскі
Насельніцтва:	4 чал. (2004)
Часавы пас:	UTC+3
Геаграфічныя каардынаты:	52°48′26.3″ пн. ш. 29°29′54.2″ у. д.
Бяльчо на мапе Беларусі Бяльчо

На рацэ Бярэзіна (прыток ракі Дняпро). Транспартныя сувязі па прасёлкавай, а затым аўтамабільнай дарозе Бабруйск — Гомель. Пляніроўка складаецца з кароткай мэрыдыянальнай вуліцы. Забудова драўляная.

Гісторыя

Паводле пісьмовых крыніцаў вядомая з XVIII стагодзьдзя як хутар у Рэчыцкім павеце Менскага ваяводзтва Вялікага Княства Літоўскага. Паводле інвэнтара 1766 году фальварак абшарніка Станіслава Крукоўскага.

Пасьля другога падзела Рэчы Паспалітай (1793) у складзе Расейскай імпэрыі. У 1830 пабудаваная драўляная царква, перавезеная ў 1872 годзе ў вёску Дабравольшча. Гаспадар аднайменнага маёнтку Э. Ш. Вішняк займаўся нарыхтоўкай і продажам лесу. У 1909 годзе ў Стараруднянскай воласьці Рагачоўскага павету Магілёўскай губэрні.

У 1930 годзе жыхары ўступілі ў калгас. 6 жыхароў загінулі ў часе Вялікай Айчыннай вайны. Паводле перапісу 1959 году ў складзе калгасу імя У. І. Леніна (цэнтар — вёска Дворышча).

Насельніцтва

• XIX стагодзьдзе: 1897 — 3 двары, 21 жыхар (паводле перапісу)
• XX стагодзьдзе: 1909 — 4 двары, 31 жыхар; 1959 — 112 жыхароў (паводле перапісу)
• XXI стагодзьдзе: 2004 — 3 гаспадаркі, 4 жыхары

Літаратура

• Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 1, кн. 1. Гомельская вобласць / С.В. Марцэлеў; рэдкал.: Г.П. Пашкоў (гал. рэд.) [і інш.]. — Менск: БелЭн, 2004. — 632 с.: іл. ISBN 985-11-0303-9.