Бэнэдыкт Дыбоўскі
Бэнэдыкт Дыбоўскі (11 траўня 1833, маёнтак Адамарын каля Маладэчна — 31 студзеня 1930) — заоляг, прыродазнаўца, лекар і публіцыст. Замежны чалец-карэспандэнт АН СССР (1928), чалец акадэміі ведаў у Кракаве (1884). Брат Уладзіслава Дыбоўскага.
Бэнэдыкт Дыбоўскі | |
.jpg) Бэнэдыкт Дыбоўскі | |
| Род дзейнасьці | заоляг, прыродазнаўца |
|---|---|
| Дата нараджэньня | 11 траўня 1833 |
| Месца нараджэньня | Адамарын Віленскага павету |
| Дата сьмерці | 31 студзеня 1930 |
| Месца сьмерці | Львоў |
| Месца пахаваньня | |
| Месца вучобы | |
| Занятак | натураліст, лекар, географ, заоляг, энтамоляг, эспэрантыст |
| Навуковая сфэра | геаграфія |
| Месца працы | |
| Бацька | Ян Дыбоўскі[d] |
| Маці | Саламея з Пшысецкіх[d] |
| Узнагароды |  |
БіяграфіяРэдагаваць
Нарадзіўся 11 траўня 1833 году ў маёнтку Адамарын каля Маладэчна. Скончыў Дорпацкі (Тартускі) унівэрсытэт (1857), навучаўся ўва Ўроцлаве (1857—1858) і Бэрліне (1858—1860). З 1862 прафэсар у Варшаўскім унівэрсытэце.
За ўдзел у нацыянальна-вызвольным паўстаньні 1863—1864 гадоў расейскія ўлады ўзялі яго пад варту ў Х Павільёне Варшаўскае цытадэлі, а потым выслалі ў Сыбір. Апісаў прыроду Прыбайкальля, фаўну возера Байкал і ракі Амур. У 1879—1884 працаваў лекарам на Камчатцы. З 1884 выкладаў у Львоўскім унівэрсытэце.
Дасьледаваў гісторыю і этнаграфію беларусаў[1].
Памёр 31 студзеня 1930 году. Пахаваны ў Львове на Лычакаўскіх могілках.
КрыніцыРэдагаваць
- ^ Генадзь Каханоўскі. Дыбоўскі Бенядзікт Іванавіч // ЭГБ. — Мн.: 1996 Т. 3. С. 322.
ЛітаратураРэдагаваць
- Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 1996. — Т. 3: Гімназіі — Кадэнцыя. — 527 с. — ISBN 985-11-0041-2
Вонкавыя спасылкіРэдагаваць
Бэнэдыкт Дыбоўскі — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў