Барыс Віян
Бары́с Вія́н (па-француску: Boris Vian; 10 сакавіка 1920, Віль-д’Аўрэ, Францыя — 23 чэрвеня 1959, Парыж, Францыя) — францускі пісьменьнік, музыка, аўтар і выканаўца песьняў, крытык, актор і вынаходнік.
| Барыс Віян | |
| Boris Vian | |
 | |
| Асабістыя зьвесткі | |
|---|---|
| Псэўданімы | Вэрнон Саліван, Барон Візі, Бізон Раві |
| Нарадзіўся | 10 сакавіка 1920 Віль-д’Аўрэ, Францыя |
| Памёр | 23 чэрвеня 1959 Парыж, Францыя |
| Пахаваны | |
| Сужэнец | Мішэль Віян[d] і Урсуля Кюблер[d] |
| Дзеці | Патрык Віян[d] і Кэрал Віян[d] |
| Літаратурная дзейнасьць | |
| Род дзейнасьці | пісьменьнік, музыка, аўтар, выканаўца песень, крытык, актор, вынаходнік |
| Жанр | джаз |
| Мова | француская мова[2] |
| Значныя творы | «Пена дзён» |
| Узнагароды | |
| https://borisvian.org | |
Дэбютаваў зборнікам «Сто санэтаў пра каханьне» (1941), раманам «Сумятня ў Ардэнах» (1942, выд. 1966). Вылучаюцца раманы «Пена дзён» (1947), «Восень у Пэкіне» (1947), п’еса «Усеагульная скуралупня» (паст. 1950). Пад псэўданімам Вэрнон Саліван апублікаваў свае раманы «Я прыйду плюнуць на вашыя магілы» (1946), «Мёртвыя аднаго колеру» (1947), «Зьнішчыць усіх вырадкаў» (1948), «Яны не разумеюць, што робяць» (1949), выдаўшы іх за пераклады амэрыканскіх бэстсэлераў. У 1950 годзе пасьля судовага разбору «як перакладчык» Барыс Віян быў абвінавачаны ў «зьневажаньні нораваў». Аўтар раманаў «Чырвоная трава» (1950), «Сэрцадзёр» (1953), зборніка вершаў «Я не хацеў бы здохнуць» (1962), п’есы «Падвячорак генэралаў» (паст. 1962), лібрэта опэраў «Сьнежны кавалер» (1957, муз. Дэлеру) і «Фіеста» (1958, муз. Міё). Барыс Віян распрацаваў прынцыпова новую эстэтыку, якая папярэднічала постмадэрнізму. Пацыфізм і нонканфармізм Віяна, непрыняцьце ягонымі героямі рэлігіі, дзяржавы і працы, геданізм і эскапізм быў засвоены моладзевай контаркультурай 1960-х гадох.
Беларускія пераклады рэдагаваць
- Ваўкалак: [Апавяданне] // Французская навела XX ст. Мн., 1992.
- Сюрпрыз — вечарынка ў Леабіля // Бабілёнская бібліятэка. Мн., 2007.
Крыніцы рэдагаваць
Літаратура рэдагаваць
- Міхееў К. Віян // БЭ ў 18 т. Т. 4. Мн., 1997.